Pytanie: Jak powinniśmy prowadzić nasze życie w kontekście naszej tożsamości w Chrystusie?
Odpowiedź:
Nasza tożsamość w Chrystusie to przede wszystkim nowość. Jesteśmy nowymi stworzeniami w Chrystusie (2 Koryntian 5.17). Tożsamość jest określona jako "zbiorowy aspekt zestawu cech, dzięki którym rzecz jest ostatecznie rozpoznawalna lub znana”, zatem nasza nowa tożsamość w Chrystusie powinna być rozpoznawalna zarówno dla nas samych jak i innych. Jeśli jesteśmy "w Chrystusie", powinno to być oczywiste, tak jak bycie "w świecie" jest na równi oczywiste. Dalsza definicja tożsamości to "jakość lub stan bycia takim samym jak coś innego”. W przypadku naszej tożsamości w Chrystusie, nasze życia powinny wskazywać na to, że jesteśmy tacy sami jak Chrystus. Nazwa "chrześcijanie" oznacza dosłownie "naśladowcy Chrystusa."
W naszej nowej tożsamości w Chrystusie, nie jesteśmy już niewolnikami grzechu (Rzymian 6.6), ale jesteśmy pojednani z Bogiem (Rzymian 5.10). Ta nowa tożsamość całkowicie zmienia naszą relację z Bogiem i naszymi rodzinami, tak jak zmienia to nasz sposób postrzegania świata. Nasza nowa tożsamość w Chrystusie oznacza, że mamy taką samą relację z Bogiem jaką Chrystus miał- jesteśmy Jego dziećmi. Bóg adoptował nas jako synów. Możemy wołać do Niego "Abba, Ojcze" (Rzymian 8.15-16). Jesteśmy zarówno współdziedzicami (Galacjan 3.29) jak i przyjaciółmi (Ew. Jana 15.15) Chrystusa. A ten związek jest jeszcze silniejszy niż te, które mamy z naszymi ziemskimi rodzinami (Ew. Mateusza 10.35-37). Zamiast bać się Boga jako sędziego, mamy wspaniały przywilej przychodzenia do Niego jako naszego Ojca. Możemy przystępować do Niego z pewnością i prosić Go o to czego potrzebujemy (Hebrajczyków 4.16). Możemy prosić o Jego prowadzenie i mądrość (Jakuba 1.5) i wiedzieć, że nic nie odłączy nas od Niego (Rzymian 8.38-39). Odpoczywamy również w Jego autorytecie i odpowiadamy mu z pełnym ufności posłuszeństwie, wiedzą, że posłuszeństwo jest kluczową częścią pozostania w bliskiej z Nim relacji (Ew. Jana 14.23).
Rodzina Boża obejmuje ogromne grono wierzących, którzy wspólnie dążą do zbliżenia się do Boga (1 Koryntian 12.13). To rodzina, która jest silniejsza dzięki darom każdej osoby, która do niej należy (Rzymian 12.6-8). Członkowie tej nowej rodziny szukają dla siebie wzajemnie tego co najlepsze (1 Koryntian 10.24), zachęcają siebie wzajemnie (Galacjan 6.1-2) i przebaczają sobie wzajemnie (Ew. Mateusza 18.21-22). Każdy jej członek ma określoną rolę, ale role są pełnione w poszanowaniu i łasce (1 Piotra 5.1-5). A co najważniejsze odpowiadamy sobie w miłości- nie w uczuciu, ale w bezinteresownym, świadomym akcie poświęcenia, które jest odbiciem Bożej miłości agape, w której Bóg nas tak ukochał że wydał za nas samego siebie (Galacjan 2.20).
Nie jesteśmy już obywatelami świata, ale odłączeni od niego ( 2 Koryntian 6.14- 7.1). Rozumiemy, że jesteśmy częścią niebiańskiego, rządzonego przez Boga królestwa. Rzeczy tego świata już nas nie pociągają (Kolosan 3.2). Nie boimy się ani nie podkreślamy nadmiernie cierpienia na ziemi ani prób, przed którymi stajemy (Kolosan 1.24; 1 Piotra 3.14; 4.12-14), ani nie przywiązujemy wagi do rzeczy, które świat uznaje za wartościowe (1 Tymoteusza 6.9-11). Nawet nasze ciała i nasze czyny odzwierciedlają to, że nasze myśli nie upodobniają się do świata (Rzymian 12.1-2), ale są instrumentami sprawiedliwości Bożej (Rzymian 6.13). I nasza nowa perspektywa królestwa oznacza, że rozumiemy to, iż naszym wrogiem nie są ludzie wokół nas, ale siły duchowe, które starają się powstrzymać ludzi przed poznaniem Boga (Efezjan 6.12).
Wszystko to jest ideałem – charakterem dojrzałego wyznawcy Chrystusa. Jednym z najwspanialszych błogosławieństw odnośnie naszej tożsamości w Chrystusie jest łaska jaką otrzymaliśmy, abyśmy wzrastali w dojrzałość duchową, która prawdziwie odzwierciedla naszą nową tożsamość (Filipian 1.6). Nasze życia w świetle naszej tożsamości w Chrystusie są wypełnione niebiańskim Ojcem, wielką, kochającą rodziną i zrozumieniem, że jesteśmy obywatelami innego królestwa, a nie tego świata.
