Odpowiedź:
Autor listu do Hebrajczyków mówi o układzie tabernakulum w Starym Testamencie. Tabernakulum było przenośną świątynią używaną przez Izraelitów od czasu ich tułaczki na pustyni, po czas Wyjścia z Egiptu, do budowy świątyni w Jerozolimie (zobacz 2 Ks. Mojżeszowa 25-27). W tabernakulum znajdowała się arka przymierza, która obejmowała przebłagalnię [tron łaski] (Hebrajczyków 9.3-5).
Arka Przymierza, skrzynia zawierająca dwie kamienne tablice z wypisanymi Dziesięcioma Przykazaniami, była najświętszym obiektem tabernakulum jak i później, w świątyni w Jerozolimie, gdzie została umieszczona w wewnętrznej przestrzeni zwanej Miejscem Najświętszym. W arce znajdowały się również naczynie złote z manną, którą Bóg zaopatrywał Izraelitów na pustyni (2 Ks. Mojżeszowa 16.4) i laska Aarona, która zakwitła (3 Ks. Mojżeszowa 17.1-13) (zobacz Hebrajczyków 9.4). Na samej górze arki była pokrywa zwana przebłagalnią [tronem łaski] na której spoczywał obłok lub widoczny symbol boskiej obecności. Tutaj Bóg miał siedzieć i stamtąd miał udzielać miłosierdzia człowiekowi, gdy pokrywa była spryskiwana krwią pojednania [przebłagania].
Można powiedzieć, że tron łaski ukrywał Boży lud przed wiecznie potępiającym sądem Prawa. Każdego roku w Dzień Przebłagania [Pojednania, Odkupienia], najwyższy kapłan wchodził do Miejsca Najświętszego, które skrapiał krwią zwierząt poświęconych na przebłaganie/odkupienie za grzechy ludu Bożego. Krwią tą był spryskiwany tron łaski. Intencją takiego obrazu jest to, że jedynie poprzez ofiarę krwi można usunąć potępienie wynikające z naruszenia Prawa oraz uzyskać przebaczenie za naruszenie Bożych nakazów.
Greckie słowo na "tron łaski" w liście do Hebrajczyków 9.5 to hilasterion, które oznacza "to, co czyni pokutę” lub „przebłaganie”. Niesie koncepcję usunięcia grzechu. W Ks. Ezechiela 43.13-15, mosiężny ołtarz ofiary jest również nazwany hilasterion (miejsce przebłagania lub tron łaski) w Septuagincie (greckim tłumaczeniu Starego Testamentu), ze względu na jej związek z przelaniem krwi za grzechy.
Jakie jest tego znaczenie? W Nowym Testamencie, sam Chrystus jest przedstawiony jako nasz "odkupiciel." Paweł wyjaśnia to w swoim liście do Rzymian: "i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów" (Rzymian 3.24-25). To, czego uczy nas Paweł w tym miejscu dotyczy tego, że Jezus jest zasłoną grzechu, jak pokazują to prorocze obrazy w Starym Testamencie. Przez jego śmierć i naszą odpowiedź wobec Chrystusa przez wiarę w niego, wszystkie nasze grzechy są zakryte. Poza tym, ilekroć wierzący grzeszą, mogą zwrócić się do Chrystusa, który nadal jest przebłaganiem lub zasłoną za nasze grzechy (1 Jana 2.1, 4.10). To łączy koncepcje Starego Testamentu z Nowym w odniesieniu do zakrywania grzechu, czego przykładem jest przebłagalnia [tron łaski] Boga.
