Czy backmasking ukryty w piosence może być duchowo niebezpieczny?
Odpowiedź:
Backmasking lub maskowanie wsteczne to technika audio, w której wiadomość głosowa lub seria dźwięków jest nagrywana wstecz na ścieżkę audio przeznaczoną do odtwarzania do przodu. Backmasking to świadomy proces wykonywany przez osobę z zamiarem odwrócenia fragmentów dźwięku. Backmasking różni się od odwrócenia fonetycznego, w którym odwrócone słowo brzmi jak inne słowo.
Podczas gdy backmasking wszedł w fazę eksperymentalną w latach 50-tych XX wieku, technika ta została spopularyzowana na albumie Beatlesów Revolver z 1966 roku, który zawierał instrumentację backward. Od tego czasu wielu innych artystów wykorzystywało backmasking do efektów estetycznych, komediowych lub satyrycznych. "Czyste" edycje radiowe często wykorzystują backmasking do cenzurowania wulgaryzmów lub obraźliwych zwrotów w utworach o wyraźnym charakterze. Odtwarzanie ścieżek audio wstecz było stosunkowo prostą sprawą w erze winylowych płyt LP i magnetycznych taśm audio. W erze cyfrowej możliwość odtwarzania ścieżek audio wstecz stała się trudna bez użycia specjalnego sprzętu lub oprogramowania, a zainteresowanie odkrywaniem ukrytych wiadomości w piosenkach spadło.
Backmasking był kontrowersyjną kwestią wśród chrześcijan, zwłaszcza w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, kiedy różne grupy chrześcijańskie twierdziły, że satanistyczne przesłania były umieszczane w świeckiej muzyce poprzez backmasking. Większość muzyków zaprzecza wykorzystywaniu backmaskingu do promowania satanizmu. Faktem jest jednak, że backmasking był wykorzystywany przez niektóre zespoły do celowego umieszczania wiadomości w ich muzyce. To, czy te wiadomości stanowią zagrożenie dla słuchaczy, jest przedmiotem debaty.
Przeciwnicy backmaskingu twierdzą, że ukryte wiadomości mają podprogowy wpływ na słuchacza, ponieważ podświadomość próbuje rozszyfrować dźwięki wstecz. Istnieją dwa problemy z tym argumentem. Po pierwsze, wiadomości podprogowe są skuteczne tylko wtedy, gdy odbiorca już rozważa lub planuje zrobić to, co jest sugerowane. Co więcej, badania wykazały, że słuchowe komunikaty podprogowe mają niewielki lub żaden wpływ na słuchacza.
Po drugie, ludzki mózg jest predysponowany do poszukiwania wzorców, co jest zjawiskiem psychologicznym zwanym pareidolią. Pareidolia to postrzeganie znanego wzorca, takiego jak język, w sytuacji, gdy żaden wzorzec w rzeczywistości nie istnieje. Wszyscy doświadczyliśmy tego zjawiska, niezależnie od tego, czy chodzi o znalezienie zwierzęcia w chmurach, zobaczenie człowieka na księżycu, czy usłyszenie ukrytej wiadomości w piosence odtwarzanej do tyłu lub z większą lub mniejszą prędkością niż normalnie. Gdy ścieżka dźwiękowa jest odtwarzana do przodu lub do tyłu, umysł słuchacza próbuje nadać sens temu, co słyszy. W ten sposób osoba może dostrzec słowa, które nie zostały celowo wstawione.
Niektóre twierdzenia o backmaskingu w piosenkach, w których artysta zaprzeczył użyciu backmaskingu, mogą być prostym przypadkiem pareidolii; jeśli dana osoba szuka pewnych słów w odwróconym dźwięku piosenki, prawdopodobnie je znajdzie. W innych przypadkach backmasking był zdecydowanie stosowany, a muzycy przyznali się do tego. Ostatecznie backmasking w piosenkach nie wpłynie na życie chrześcijanina, chyba że będzie on go szukał i pozwoli, by ukryte przesłanie zakorzeniło się w jego umyśle.
Chociaż backmasking nie musi być głównym powodem do zmartwień, powinniśmy być świadomi tego, jakiego rodzaju muzyka zajmuje nasze umysły. Biblia naucza, że to, co zaprząta umysł, prędzej czy później znajdzie odzwierciedlenie w słowach i czynach danej osoby (Filipian 4:8; Kolosan 3:2, 5). Drugi List do Koryntian 10:5 mówi, że powinniśmy "wziąć w niewolę każdą myśl i uczynić ją posłuszną Chrystusowi". Ważniejsze od sprawdzenia, czy dana piosenka ma backmasking, jest zastanowienie się nad tekstem piosenki i tym, jak muzyka wpływa na nas osobiście. Jeśli coś prowadzi nas ścieżką, która nie oddaje chwały Bogu, należy tego unikać.
