Pytanie: Czym jest ‘upamiętanie’ i czy potrzebne jest do zbawienia?
Odpowiedź:
Wielu rozumie termin ‘upamiętanie’ jako ‘odwrócenie się od grzechu’. Nie jest to jednak biblijna definicja ‘upamiętania.’ W Biblii słowo ‘upamiętanie’ oznacza „zmianę sposobu myślenia”. Biblia mówi nam również, że prawdziwe ‘upamiętanie’ objawia się w zmianie postępowania (Ew. Łukasza 3.8-14; Dzieje Apostolskie 3.19). W Dziejach Apostolskich 26.20 czytamy „Głosiłem, że najpierw powinni się upamiętać i nawrócić do Boga i spełniać uczynki godne upamiętania.” Pełna, biblijna definicja ‘upamiętania’ dotyczy zmiany sposobu myślenia, która przejawia się w zmianie sposobu postępowania.
Jaki jest zatem związek między ‘upamiętaniem’ a ‘zbawieniem’? Dzieje Apostolskie wydają się szczególnie mocno podkreślać ‘upamiętanie’ w kontekście ‘zbawienia’ (Dzieje Apostolskie 2.38; 3.19; 11.18; 17.30; 20.21; 26.20). ‘Upamiętać się’ to znaczy zmienić sposób myślenia i nawrócić się do Jezusa Chrystusa. W dniu Zielonych Świąt Piotr w swoim kazaniu (Dzieje Apostolskie rozdział 2) nawołuje ludzi do upamiętania (Dzieje Apostolskie 2.38). Dlaczego mieli się upamiętać? Piotr wzywa ludzi, którzy odrzucili Jezusa (Dzieje apostolskie 2.36), aby zmienili swój sposób myślenia o Nim, by poznali, że On prawdziwie jest „Panem i Chrystusem” (Dzieje Apostolskie 2.36). Piotr nawołuje ludzi, aby zmienili swoje myślenie związane z odrzuceniem Chrystusa- jako Mesjasza i uwierzyli w Niego- jako Mesjasza i Zbawiciela.
Upamiętanie i wiara mogą być rozumiane jako ‘dwie strony jednej monety.’ Nie ma możliwości, aby zawierzyć Jezusowi Chrystusowi jako osobistemu Zbawicielowi, nie zmieniając wcześniej swojego sposobu myślenia co do tego, kim był i co uczynił. Czy jest to ‘upamiętanie’ od świadomego odrzucenia Chrystusa, ignorancji czy braku zainteresowania, to w każdym z tych przypadków, zmiana dotyczy sposobu myślenia. Biblijne nawrócenie do Boga, które związane jest ze zbawieniem, polega na ‘zmianie umysłu’, który był wrogi Chrystusowi do wiary w Niego.
Jest to niezwykle istotne, abyśmy rozumieli, iż upamiętanie nie jest naszą zasługą w osiąganiu zbawienia. Nikt nie może przyjść do Boga, jeżeli go nie pociągnie Ojciec (Ew. Jana 6.44). Dzieje Apostolskie 5.31 oraz 11.18 wskazują iż upamiętanie jest czymś, co otrzymujemy od Boga- jedynie z Jego łaski. Nikt nie może sam przyjść do Boga, bo tylko On powołuje. Zbawienie, czyli upamiętanie i wiara, jest efektem Bożej pracy w nas, Bóg otwiera nasze oczy i zmienia nasze serca. Boża cierpliwość prowadzi nas do upamiętania (2 Piotra 3.9), tak jak Jego dobroć (Rzymian 2.4).
‘Upamiętanie’ nie jest ‘zapracowaniem sobie na zbawienie’ (zasłużeniem sobie na zbawienie), lecz praktycznym rezultatem zbawienia. Nie możemy w pełni zmienić swojego sposobu myślenia, nie zmieniając przy tym sposobu postępowania. Biblia poucza, że upamiętanie prowadzi do zmiany zachowania. Dlatego właśnie Jan Chrzciciel nawołuje ludzi, aby ‘wydawali owoc godny upamiętania’ (Ew. Mateusza 3.8). Osoba, która prawdziwie się upamiętała od odrzucenia Chrystusa do przyjęcia wiary w Chrystusa, potwierdza to swoim zmienionym życiem (2 Koryntian 5.17; Galacjan 5.19-23; Jakuba 2.14-26). Upamiętanie, właściwie rozumiane, konieczne jest do zbawienia. Biblijne nauczanie dotyczące ‘upamiętania’ jest zmianą sposobu myślenia, od wrogiego Jezusowi Chrystusowi do miłości Boga i wiary w zbawienie (dzieje Apostolskie 3.19). Odwrócenie się od grzechu nie jest definicją upamiętania, lecz jednym z efektów wspaniałego, pełnego wiary aktu upamiętania względem Pana Jezusa Chrystusa.
