Odpowiedź:
Sekret może być trudny do utrzymania i równie trudny do podzielenia się nim. Jednak życie wydaje się opierać na sekretach, od ukrywania prezentów urodzinowych, przez ukrywanie trudnej przeszłości, po ochronę miejsca pobytu ważnej postaci politycznej. Biblia pośrednio naucza, że utrzymywanie tajemnic może być dobre lub złe, ale nie określa wyraźnie dobrego i złego wykorzystania tajemnic.
Biblia pokazuje, że w całej historii Izraela zachowywano tajemnice polityczne i wojskowe. Pismo Święte nie wydaje żadnych osądów moralnych za lub przeciw utrzymywaniu tych tajemnic (np. 2 Samuela 15:35-36). Jednak w historii Samsona i Delili (Sędziów 16:4-22) Samson ujawnia źródło swojej siły, co, biorąc pod uwagę następstwa jego przyznania się, było strasznie głupie. Był to sekret, który powinien był zachować.
Historia Estery stanowi pozytywny przykład kogoś, kto zachował tajemnicę. Decyzja królowej Estery o ukryciu swojej narodowości (Estery 2:20) stała się integralną częścią Bożego planu ocalenia Jego ludu (Estery 4:13; 7:3-6). Ta sama historia wspiera również moralność ujawniania tajemnicy, która, gdyby pozostała ukryta, spowodowałaby wielkie zło lub poważną krzywdę (Estery 2:21-23).
Księga Przysłów, centralna księga "literatury mądrościowej" Biblii, jest najbardziej jednoznaczna w kwestii dochowywania tajemnic. Rozdział 11 mówi, że "człowiek wyrozumiały trzyma język za zębami. Plotkarz zdradza zaufanie, ale człowiek godny zaufania dochowuje tajemnicy" (wersety 12-13). Tak więc dochowywanie tajemnicy może być szlachetne. Ale tajemnice utrzymywane z niewłaściwego powodu sprawiają, że dana osoba zyskuje miano "niegodziwca", ponieważ "niegodziwiec przyjmuje łapówkę w tajemnicy, aby odwrócić bieg sprawiedliwości" (Przysłów 17:23), a "kto oczernia bliźniego w tajemnicy, tego uciszę" (Psalm 101:5).
Utrzymywanie tajemnic jednego rodzaju jest zawsze złe: próba ukrycia grzechu. "Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia." (Prz 28:13). Jeśli chodzi o nasz grzech, Bóg chce pełnego ujawnienia i udziela pełnego przebaczenia (Izajasza 1:18).
Oczywiście nie ma sensu próbować ukrywać naszego grzechu przed Bogiem. Ukrywanie przed Nim tajemnic jest niemożliwe. On jest "Bogiem bogów... i wyjawicielem tajemnic" (Daniela 2:47). Nawet nasze "tajemne grzechy" są jawne w Jego świetle (Psalm 90:8). "Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie miało być poznane i nie miało wyjść na jaw" (Łukasza 8:17).
Sam Bóg zachowuje tajemnice. Są pewne rzeczy - prawdopodobnie wiele rzeczy - ukryte przed nami: "Rzeczy tajemne należą do Pana, Boga naszego" (Powtórzonego Prawa 29:29). Jezus poprosił kilka osób o zachowanie w tajemnicy cudów, których dokonał. Na przykład, Jezus uzdrowił dwóch niewidomych i powiedział im: "Baczcie, aby nikt się o tym nie dowiedział!" (Mt 9:30). Kiedy Hiob zdał sobie sprawę z ogromu Bożej wiedzy, mówił o "rzeczach zbyt cudownych, bym mógł je poznać" (Hi 42:3).
Możemy wywnioskować, że Bóg nie uważa utrzymywania tajemnic za grzech sam w sobie. Są pewne rzeczy, o których ludzie powinni wiedzieć i takie, o których nie powinni. Bóg martwi się o to, w jaki sposób tajemnice są wykorzystywane, czy to w celu ochrony innych, czy też w celu ich skrzywdzenia.
