Odpowiedź:
Chrześcijaństwo rozpoczęło się około 2000 lat temu, krótko po śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Chrystusa. Dz. Apostolskie 11.26b mówią: "w Antiochii też nazwano po raz pierwszy uczniów chrześcijanami". "Chrześcijanie" oznacza "lud Chrystusa". Wczesne chrześcijaństwo składało się z grupy luźno powiązanych ze sobą lokalnych grup wierzących, którzy regularnie zbierali się razem, zwykle w domach innych osób, aby mieć społeczność i wspólnie oddawać cześć (Dz. Apostolskie 16.15; 18.7; 21.8; Rzymian 16.5; Kolosan 4.15). Kościoły te miały zazwyczaj organizację składającą się z pastorów, starszych i diakonów w ramach poszczególnych kongregacji.
Ten wczesny kościół Nowego Testamentu żył w jedności i często dzielił się zasobami, takimi jak jedzenie i pieniądze (Dz. Apostolskie 2.44-45 i 4.32-36). Ich nabożeństwa składały się głównie z kazań (w tym czasie mogli też czytać listy od misjonarzy takich jak Paweł) i śpiewania pieśni. Zbierali ofiary na wsparcie podróży swoich misjonarzy i udzielali chrztu. Ponadto pierwsi chrześcijanie obchodzili Wieczerzę Pańską za każdym razem, gdy zbierali się razem.
Jednak wkrótce wczesne chrześcijaństwo zostało wystawione na próbę przez rzymskie prześladowania. Większość prześladowań rozpoczęła się od wielkiego pożaru Rzymu, który zniszczył znaczną część miasta i zdewastował gospodarkę. Próbując się rozgrzeszyć, cesarz rzymski Neron twierdził, że to chrześcijanie próbowali zniszczyć Rzym i jego pogańskich bogów. Od tego momentu chrześcijanie byli obwiniani za wiele nieszczęść spotykających Imperium. Szybko pojawiły się prześladowania i męczeństwo. Z powodu tych prześladowań pierwsi chrześcijanie byli zmuszeni do spotykania się w katakumbach, które były długimi, ciemnymi korytarzami pod miastem. Tam kontynuowali swoje spotkania, chrzty, a nawet pochówki swoich zmarłych. W wyniku prześladowań wielu pierwszych chrześcijan zostało rozproszonych po całym Imperium Rzymskim, co przyspieszyło proces ewangelizacji i wypełniło polecenie Pana, by czynić uczniami wszystkie narody (Dz. Apostolskie 8.1, 4-40; 11.19-26; Ew. Mateusza 28.18-20).
Pierwsi chrześcijanie mieli czyste, proste podejście. Mogli się skupić na studiowaniu Słowa Bożego, służbie i poświęceniu względem siebie, gościnności, życzliwości i misjach (Rzymian 1.8; 15.19; 1 Tesaloniczan 1.7-8; Dz. Apostolskie 13.1-26.32). Programy i technologie obecne w wielu kościołach mogą być użytecznymi narzędziami, które pomagają nam podkreślać te same rzeczy, ale czasami mogą też rozpraszać. W porównaniu z dzisiejszą zorganizowaną organizacją kościoła, wczesny kościół wyglądał bardziej jak nieformalne środowisko jednego z naszych spotkań biblijnych lub małych grup.
Zarówno wczesne, jak i współczesne chrześcijaństwo ma dobre i złe cechy, i żadnego z nich nie można idealizować. Pozytywy, które charakteryzowały wczesny kościół - pasja do Chrystusa i Jego Słowa oraz silna miłość do siebie nawzajem - są tym, co powinniśmy starać się naśladować we współczesnym kościele.
