Pytanie: Z jakiego powodu wiara bez uczynków jest martwa?
Odpowiedź:
Jakub mówi, "Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa" (Jakuba 2.26). Wiara bez uczynków jest martwą wiarą, ponieważ brak uczynków wskazuje na niezmienione życie albo duchowo martwe serce. Istnieje wiele fragmentów biblijnych, które mówią, że prawdziwa zbawcza wiara przejawia się w odmienionym stylu życia, że wiara manifestuje się w naszych uczynkach. To jak żyjemy odsłania to w co wierzymy i to, czy wiara jaką wyznajemy jest żywą wiarą.
Fragment Jakuba 2.14-15 jest czasem cytowany z pominięciem kontekstu jako próba stworzenia systemu sprawiedliwości opartego na dobrych uczynkach, ale jest to sprzeczne z wieloma fragmentami Pisma Świętego. Jakub nie mówi, że nasze uczynki sprawiają, że jesteśmy na ich podstawie usprawiedliwieni przed Bogiem, ale prawdziwa zbawcza wiara manifestuje się poprzez czynienie dobrych uczynków. Uczynki nie są podstawą zbawienia; uczynki są dowodem potwierdzającym zbawienie. Wiara w Chrystusa zawsze przejawia się w dobrych uczynkach. Osoba, która twierdzi, że jest chrześcijaninem, a żyje w świadomym nieposłuszeństwie Chrystusowi ma fałszywą lub martwą wiarę i nie jest zbawiona. Paweł właściwie to samo stwierdza w 1 Koryntian 6.9-10. Jakub zestawia dwa rodzaje wiary- prawdziwej wiary, która zbawia z wiarą fałszywą, która przynosi śmierć.
Wielu wyznaje, że są chrześcijanami, ale ich życie i priorytety wskazują na coś zupełnie innego. Jezus tak to ujął: "Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień. Tak więc po owocach poznacie ich. Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie" (Ew. Mateusza 7.16-23).
Zauważ, że przesłanie Jezusa jest takie samo jak przesłanie Jakuba. Posłuszeństwo Bogu jest oznaką prawdziwej, zbawczej wiary. Jakub używa przykładu Abrahama i Rachab, aby zilustrować posłuszeństwo, które towarzyszy zbawieniu. Wypowiedzenie jedynie, że wierzę w Jezusa czy praktykowanie religijnych obrzędów, nie zbawia nas. To, co nas zbawia to odrodzenie naszych serc przez Ducha Świętego, a to odrodzenie niezmiennie widoczne jest w życiu przejawiającym się w stałych posłuszeństwie Bogu.
Niezrozumienie relacji wiary i uczynków pochodzi z niezrozumienia tego, co Biblia naucza na temat zbawienia. Istnieją tak naprawdę dwa błędy w odniesieniu do uczynków i wiary. Pierwszy błąd dotyczy nauczania, że jeśli tylko osoba pomodliła się modlitwą grzesznika albo powiedziała "wierzę w Jezusa" w którymś momencie swojego życia, to nieważne co- jest zbawiona. Zatem osoba która, jako dziecko, podniosła rękę podczas nabożeństwa w kościele jest uznawana za zbawioną, mimo iż od tamtego momentu nigdy nie okazała pragnienia podążania za Bogiem i w rzeczywistości żyje w rażącym grzechu. To nauczanie, czasem nazywane "odrodzeniem na podstawie (osobistej) decyzji" jest niebezpieczne i zwodnicze. Pomysł, że wyznanie wiary zbawi jakąś osobę, nawet jeśli po tym żyje jak szatan, zakłada istnienie nowej kategorii wierzącego nazwanej "cielesnym chrześcijaninem." To daje przyzwolenie na istnienie wielu bezbożnych stylów życia jako wymówkę: człowiek może być cudzołożnikiem, który nigdy nie pokutował, kłamcą, człowiekiem który napadł na bank, ale jest zbawiony, tyle że "cielesny." A jednak, na podstawie tego co czytamy w 2 rozdziale Jakuba, puste wyznanie wiary- takie, które nie skutkuje w posłuszeństwie Chrystusowi- jest w rzeczywistości martwą wiarą, która nie może zbawić.
Innym błędem w odniesieniu do uczynków i wiary jest próba sprawienia, aby uczynki stały się częścią usprawiedliwienia nas przed Bogiem. Połączenie/ Pomieszanie uczynków z wiarą, aby zapracować na zbawienie jest całkowicie sprzeczne z tym, co naucza Pismo Święte. Rzymian 4.5 mówi, "Gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość." Jakub 2.26 mówi, "Wiara bez uczynków jest martwa." Nie ma żadnej sprzeczności w tych dwóch fragmentach. Jesteśmy usprawiedliwieni z łaski przez wiarę, i naturalnym efektem wiary w sercu są uczynki, które mogą wszyscy widzieć. Uczynki, które następują po usprawiedliwieniu nie czynią nas sprawiedliwymi przed Bogiem; one po prostu wypływają z odnowionego/odrodzonego serca tak naturalnie jak woda wypływa ze strumienia.
Zbawienie jest suwerennym dziełem Boga, gdy nieodrodzony grzesznik doświadcza kąpieli "odrodzenia oraz odnowienia przez Ducha Świętego" (Tytusa 3.5), sprawiając, że rodzi się na nowo (Ew. Jana 3.3). Gdy to się dzieje, grzesznik który doświadcza przebaczenia grzechów otrzymuje od Boga nowe serce i nowego ducha (Ezechiela 36.26). Bóg usuwa martwe duchowo, kamienne serce i napełnia je Duchem Świętym. Duch Święty sprawia, że osoba zbawiona pragnie trwać/ żyć w posłuszeństwie Słowa Bożego (Ezechiela 36.26-27).
Wiara bez uczynków jest martwa, ponieważ odkrywa serce, które nie doświadczyło przemiany przez Boga. Gdy zostaliśmy odrodzeni z Ducha Świętego, w naszym życiu manifestuje się nowy styl życia. Nasze czyny będą charakteryzowały się posłuszeństwem Bogu. Niewidzialna wiara stanie się widzialna poprzez wydawanie owocu Ducha w naszym życiu (Galacjan 5.22). Chrześcijanie należą do Chrystusa, Dobrego Pasterza. Jako jego owca słyszymy jego głos i podążamy za nim. (Ew. Jana 10.26-30).
Wiara bez uczynków jest martwa, ponieważ wiara przejawia się w nowym stworzeniu, a nie powtarzaniu wciąż tego samego i podążaniu tymi samymi grzesznymi wzorcami zachowań. Tak jak Paweł napisał w 2 Koryntian 5.17, "Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe."
Wiara bez uczynków jest martwa, ponieważ pochodzi z serca, które nie zostało odrodzone przez Boga. Puste wyznanie wiary nie ma mocy zmiany życia. Ci, którzy twierdzą, że mają wiarę, ale nie posiadają Ducha, usłyszą słowa samego Chrystusa mówiącego do nich, "Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie" (Ew. Mateusza 7.23).
