Pytanie: Czy Biblia nas instruuje, abyśmy mieli dziecięcą wiarę?
Odpowiedź:
Bez wątpienia, wiara jest esencją życia chrześcijańskiego. Temat wiary pojawia się w treści całej Biblii i przedstawiana jest jako coś absolutnie niezbędnego. W rzeczywistości, "bez wiary nie można podobać się Bogu" (Hebrajczyków 11.6). Cały rozdział Hebrajczyków 11 mówi o wierze i tych, którzy ją posiadają. Wiara jest darem od Boga, jak widzimy w Efezjan 2.8-9, a nie coś do czego dochodzimy dzięki własnym staraniom. Wszyscy chrześcijanie otrzymali dar wiary od Boga, wiara jest częścią Bożej zbroi- tarczą dzięki której "będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego" (Efezjan 6.16).
Biblia nigdy nie zachęca nas do "dziecięcej wiary"; przynajmniej nie takimi słowami. W Ew. Mateusza 18.3 Jezus mówi, że musimy "stać się jak dzieci", aby wejść do królestwa Bożego. Kontekst twierdzenia Jezusa dotyczy pytania uczniów, "Kto też jest największy w Królestwie Niebios?" (werset 1). W odpowiedzi, Jezus "przywoławszy dziecię, postawił je wśród nich i rzekł: Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios. Kto się więc uniży jak to dziecię, ten jest największy w Królestwie Niebios. A kto przyjmie jedno takie dziecię w imię moje, mnie przyjmuje" (wersety 2-5).
Zatem uczniowie skupiali się na tym, co stanowi o "wielkości" w niebie, Jezus podaje nową perspektywę: droga "do góry" jest drogą "w dół." Wymagana jest cichość (por. Ew. Mateusza 5.5). Jezus napomina uczniów (i nas), by poszukiwać dziecięcej skromności w odniesieniu do naszej wiary. Ci, którzy chętnie przyjmują najniższą pozycję są najwięksi w oczach nieba. Małe dziecko jest pozbawione ambicji, dumy oraz wyniosłości i dlatego jest dobrym dla nas przykładem. Dzieci charakteryzują się pokorą i gotowością do nauki. Nie mają skłonności do dumy i hipokryzji. Pokora jest zaletą nagrodzoną przez Boga; jak mówi Jakub, "Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was" (Jakuba 4.10).
Mimo, iż wiara nie jest wspomniana w Ew. Mateusza 18.1-5, to wiemy, że to nie tylko pokora wprowadza człowieka do nieba; to wiara w Syna Bożego. Pokorna, bezpretensjonalna wiara może być słusznie nazwana "wiarą dziecięcą." Gdy Jezus chciał pobłogosławić dzieci, powiedział, "Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam, ktokolwiek by nie przyjął Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego" (Ew. Marka 10.14-15). W jaki sposób dziecko otrzymuje dar? Z otwartością, uczciwością i niepohamowaną radością. Ten rodzaj autentycznej radością powinien być znakiem rozpoznawczym naszej wiary, gdy otrzymujemy Boży dar w Chrystusie.
Oczywiście, dzieci łatwo oszukać i sprowadzić na manowce. W ich naiwności mają tendencję do omijania prawdy i skłaniania się do mitów i fantazji. Jednak to nie o to chodzi w przypadku posiadania dziecięcej wiary. Jezus promował pokorę, uczciwą wiarę w Boga i używał niewinności dziecka jako przykładu. Naśladując gorliwie wiarę dzieci, powinniśmy po prostu przyjmować Boga zgodnie z jego Słowem. Tak jak dzieci ufają swoim ziemskim ojcom, powinniśmy ufać, że "Ojciec wasz [nasz], który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą" (Ew. Mateusza 7.11).
