Pytanie: Jak ważna jest Wieczerza Pańska / Komunia Święta?
Odpowiedź:
Przestudiowanie Wieczerzy Pańskiej jest doświadczeniem, które porusza do głębi, ze względu na jej wielkie znaczenie. W dawnych czasach Komunia Święta miała miejsce w dzień Paschy, w przeddzień śmierci Jezusa Chrystusa. Była ona bardzo znaczącą ucztą jednoczącą wierzących, która trwa do dzisiaj i daje wyraz najgłębszemu uwielbieniu Boga przez wierzących. Jest to „odegrane kazanie”, upamiętniające śmierć naszego Pana, Jego zmartwychwstanie i wyczekiwanie na Jego powrót w chwale.
Pascha była najświętszym ze świąt Żydowskiego roku religijnego. Upamiętniała ona ostatnią z plag Egiptu, kiedy pierworodni synowie Egipcjan umarli, a Izraelici zostali oszczędzeni ze względu na krew baranka, którą zostały pokropione ich odrzwia. Baranek następnie był pieczony i podawany z chlebem bez kwasu. Boże przykazanie polegało na tym, by przez następne pokolenia upamiętniać ten dzień taką ucztą. Ta historia została zapisana w Księdze Wyjścia 12.
W trakcie święta Jezus wraz z uczniami zaśpiewał jeden lub dwa Psalmy z cyklu „Hallel” (Psalmy od 111 do 119). Jezus wziąwszy bochenek chleba, podziękował Bogu. Połamał go i podał uczniom mówiąc: „Bierzcie i jedzcie. To jest Ciało moje za was wydane”. Podobnie wziął kielich, skosztował wina i dał go uczniom, by z niego wypili. Powiedział: „Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów”. Zakończył wieczerzę jeszcze jedną pieśnią, i wtedy poszli na noc na Górę Oliwną. To tam Jezus został zdradzony, jak to zapowiedział, przez Judasza. Następnego dnia został ukrzyżowany.
Relacja z Wieczerzy Pańskiej znajduje się w Ewangeliach (u Mateusza 26:26-29, u Marka 14:17-25, u Łukasza 22:7-22, i u Jana 13:21-30). Apostoł Paweł pisał o Wieczerzy Pańskiej, dzięki Bożemu objawieniu, w 1 Liście do Koryntian 11:23-29. (Posiadał objawienie gdyż nie przeżył wieczerzy wraz z innymi). Paweł mówi słowa, których nie wymieniają Ewangelie: „Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije” (1 Kor. 11:27-29). Możemy się zastanawiać, co oznacza wzięcie udziału w Wieczerzy Pańskiej „w niegodny sposób”. Może to oznaczać, że nie oddajemy właściwej czci Wieczerzy Pańskiej, i zapominamy o wielkiej cenie, jaką zapłacił Zbawiciel za nasze zbawienie. Lub może to oznaczać, że pozwalamy, by uroczystość stała się dla nas martwym i formalnym obrządkiem, czy też przychodzimy do Stołu Pańskiego z nieczystym sercem. Zgodnie z instrukcjami Pawła, człowiek powinien doświadczać samego siebie, zanim wypije wino i zje chleb, zważając na ostrzeżenie.
Inne słowa, jakie wypowiedział Paweł na temat Wieczerzy, a które nie znajduje się w żadnej z Ewangelii, to słowa: „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie” (1 Kor. 11:26). Słowa te oznaczają, że istnieją granice czasowe, w których możemy spożywać Wieczerzę Pańską: do powrotu Pana. Z tych krótkich źródeł dowiadujemy się, że Jezus użył dwóch kruchych rzeczy jako symbol Jego ciała i krwi, i zapoczątkował tym samym tradycję pamiątki swojej śmierci. Jego śmierć nie została uwieczniona pomnikiem z ciosanego marmuru czy z formowanego mosiądzu, lecz z chleba i z soku winogronowego.
Jezus mówił, że chleb symbolizuje Jego ciało, które będzie złamane. Co prawda żadna z kości Jezusa nie została złamana, ale Jego ciało zostało tak zbezczeszczone, że trudno je było rozpoznać (Psalm 22:12-17, Księga Izajasza 53:4-7). Sok winogronowy symbolizował Jego krew, określając, jak straszną śmiercią Jezus wkrótce umrze. Ten doskonały Boży Syn wypełnił nieskończoną ilość starotestamentowych proroctw o Odkupicielu (Księga Rodzaju 3:15, Psalm 22, Księga Izajasza 53, itp.). Kiedy Pan powiedział: „To czyńcie na pamiątkę moją”, zaznaczył, że Wieczerza Pańska jest obrządkiem, który musi być kontynuowany w przyszłości. Wieczerza Pańska oznacza także, że Pascha, na którą wymagany jest baranek paschalny, (co przepowiadało przyjście Baranka Bożego, który weźmie na siebie grzechy świata) jest już niepotrzebna. Nowe Przymierze rozpoczęło się, gdy Chrystus, Baranek Paschalny (1 List św. Pawła do Koryntian 5:7), został oddany na ofiarę (List do Hebrajczyków 8:8-13). System oddawania ofiar nie jest już ważny (List do Hebrajczyków 9:25-28).
