Odpowiedź:
Nauka o „wiecznym stanie" jest słusznie postrzegane jako podrozdział większego badania eschatologii, doktryny o rzeczach ostatecznych. Należy na początku podkreślić, że jedynym pewnym świadectwem w odniesieniu do tego tematu jest Biblia; żadna inna "święta księga" czy filozofia nie są tak samo godne zaufania i pouczające jak Biblia.
Greckie słowo najczęściej tłumaczone jako "wieczny" w Biblii to aionos. Zasadniczo słowo to oznacza, że nie ma początku ani końca, albo ma początek, lecz nie ma końca w odniesieniu do czasu. Dokładne znaczenie jest zawsze określone/ zdeterminowane przez kontekst. Gdy to słowo jest połączone z "życiem" (greckie zoe), oznacza nie tylko życie bez końca, ale określoną wartość życia, która różni się od zwykłego życia biologicznego.
Wiemy, że wszyscy wierzący otrzymają zmartwychwstałe ciała (1 Koryntian 15.42). Zatem nie będziemy istnieć jako bezcielesne duchy, ale będziemy posiadać uwielbione ciała szczególnie przygotowane do istnienia w stanie wieczności.
Biblia podaje kilka szczegółów tego jaki będzie ten stan. Pismo Święte mówi, że Bóg stworzy nowe niebo i nową ziemię, a Nowa Jerozolima zstąpi od Boga na nową ziemię (Ks. Objawienia 21.1-2). W tym nowym akcie stworzenia będzie "przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi" (Ks. Objawienia 21.3). Będziemy zabrani "na spotkanie z Panem, z którym tak już na zawsze pozostaniemy" (1 Tesaloniczan 4.17; tłum. Biblia Warszawsko- Praska).
Nasze istnienie w stanie wieczności będzie znacząco różne od tego do czego jesteśmy obecnie przyzwyczajeni: "I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły" (Ks. Objawienia 21.4). Potępienie jakie przyszło wraz z grzechem już nigdy więcej nie będzie panować (Ks. Objawienia 22.3). Trudno jest nam sobie wyobrazić świat bez bólu i cierpienia, ale to jest właśnie to co obiecał Bóg- rzeczywistość wykraczającą ponad nasze wyobraźnie. "Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują" (1 Koryntian 2.9; por. Ks. Izajasza 64.4).
Ani też nasza egzystencja w stanie wieczności nie będzie zepsuta/ naznaczona złymi wspomnieniami starej ziemi. Radość wypełni wszystkie smutki: "Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu" (Ks. Izajasza 65.17).
Stan wieczności będzie związany ze służeniem Panu (Ks. Objawienia 22.3), oglądaniem Boga twarzą w twarz (Ks. Objawienia 22.4) i życiem w doskonałym zdrowiu (Ks. Objawienia 22.2). 2 Piotra 3.13 mówi, że oczekujemy według obietnicy nowego nieba i nowej ziemi "w których mieszka sprawiedliwość." Grzech nie będzie zacieniał żadnego miejsca tej rzeczywistości.
Od początku stworzenia, Bożym planem było doprowadzenie swoich odkupionych do tego miejsca spełnienia i chwały (Rzymian 8.30; Filipian 1.6). Już nie będzie grzechu, nie będzie potępienia, ani śmierci, żadnych pożegnań- to wszystko dzięki ofierze Jezusa na krzyżu. W stanie wieczności, Boży doskonały plan zostanie zrealizowany w chwale, a ludzkość będzie wypełniać swój główny cel, "chwalić Boga i radować się Nim na wieki" (Mały Katechizm Westminsterski).
