Pytanie: Co dzieje się z niemowlętami i małymi dziećmi, które umarły? Gdzie w Biblii pojawia się zapis o ‘wieku odpowiedzialności’ za swoje decyzje?
Odpowiedź:
Często pomijanym wątkiem w dyskusji o ‘wieku odpowiedzialności’ za swoje decyzje jest fakt, że dzieci, bez względu na wiek, nie są ‘niewinne’- w sensie bycia ‘bez grzechu’. Biblia mówi nam, że nawet niemowlę czy dziecko, które samo nie popełniło żadnego grzechu, uznane jest przed Bogiem winnym, gdyż odziedziczyło grzech i zostało nim skażone. Dziecko dziedziczy grzech od swoich rodziców. W Psalmie 51.7 Dawid pisze: „Oto urodziłem się w przewinieniu. i w grzechu poczęła mnie matka moja.” Dawid wskazuje, że w chwili poczęcia był grzesznikiem. Smutnym dowodem dziecięcej śmierci jest to, że wskazuje na dziedziczenie grzechu Adama, gdyż śmierć (fizyczna i duchowa) jest rezultatem pierwszego grzechu na świecie.
Każda osoba, bez względu na to czy jest dzieckiem czy osobą dorosła, uznana jest przed Bogiem za winną; gdyż każda osoba naruszyła świętość Boga. Jedyną drogą pojednania z Bogiem i jego usprawiedliwienia, jest otrzymanie przebaczenia przez wiarę w Chrystusa. Chrystus jest jedyną drogą. Ew. Jana 14.6 przytacza słowa Jezusa, który powiedział: „Ja jestem droga i prawda i życie, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” Podobne słowa wypowiada Piotr w Dziejach Apostolskich 4.12: „I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.” Zbawienie jest indywidualnym wyborem.
Co stanie się z niemowlętami i dziećmi, które nie zdążyły podjąć osobistej decyzji? Koncepcja związana z osiągnięciem ‘wieku odpowiedzialności’ naucza, że ci, którzy umarli zanim zdążyli osiągnąć ten wiek, są zbawieni przez Boga na podstawie Bożej łaski i miłosierdzia. Przekonanie o ‘wieku odpowiedzialności’ zakłada, że Bóg zbawia wszystkich tych, którzy przed swoją śmiercią, nie są w stanie podjąć decyzji ‘za’ lub ‘przeciw’ Jezusowi. Trzynaście lat, to najczęściej podawana cyfra związana z osiągnięciem ‘wieku odpowiedzialności’, a oparta jest na żydowskim zwyczaju (‘Bar Micwa’), kiedy to dziecko staje się osobą dorosłą w wieku 13 lat. Jednak Biblia nie opowiada się za przekonaniem, jakoby 13 zawsze była ‘wiekiem odpowiedzialności’. Prawdopodobnie u każdego przejawia się to inaczej. Dziecko osiąga ‘wiek odpowiedzialności’, gdy samo potrafi podjąć decyzję ‘za’ lub ‘przeciw’ Jezusowi.
Mając to na uwadze, rozważmy jeszcze kwestię czy śmierć Chrystusa była wykupieniem każdego człowieka. 1 Jana 2.2 mówi, że Jezus jest „ubłaganiem za grzechy nasze, ale nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.” Werset ten wyraźnie wskazuje, że śmierć Jezusa dokonana była za wszystkie grzechy, a nie tylko tych, którzy mu zawierzyli. To, że Chrystus umarł za wszystkie grzechy pozwala przypuszczać, że Bóg stosuje tę zapłatę także względem tych, którzy nie zdążyli w Niego uwierzyć.
Jednym z fragmentów najbardziej przekonywujących, w tym temacie, wydaje się 2 Księga Samuela 12.21-23. Fragment ten dotyczy historii króla Dawida, który zcudzołożył z Batszebą, co w konsekwencji zakończyło się ciążą. Prorok Natan został posłany przez Boga, aby przekazać Dawidowi, iż dziecko umrze, ponieważ zostało poczęte w grzechu. Dawid błagał i pościł, modląc się o dziecię. Lecz gdy Bóg zabrał je, żałoba Dawida ustała. Słudzy Dawida byli zdziwieni jego reakcją. Zwrócili się do króla Dawida tymi słowy: „Co ma znaczyć to, co uczyniłeś? Dopóki dziecię żyło, pościłeś i płakałeś, a gdy dziecię zmarło, podniosłeś się i spożyłeś posiłek? A on odpowiedział im: „Dopóki dziecię żyło, pościłem i płakałem, gdyż myślałem sobie: Kto wie? Może Pan zlituje się nade mną i dziecię będzie żyło? Teraz zaś, gdy zmarło, po cóż mam pościć? Czy mogę je jeszcze przywrócić życiu? To ja pójdę za nim, a nie ono powróci do mnie.” Odpowiedź Dawida wskazuje, że ci, którzy nie zdążą uwierzyć w Boga, są zbawieni przez Pana. Dawid powiedział, że mógłby pójść za dzieckiem, ale to go nie zwróci życia. To wydaje się być dla niego pocieszające. Tak jakby Dawid chciał powiedzieć, że jeszcze ujrzy dziecko (w niebie), lecz nie jest w stanie przywrócić je do życia.
Bóg oczywiście może zastosować odkupienie w Chrystusie względem tych, którzy nie zdążyli w Niego uwierzyć, lecz Biblia dokładnie nie mówi, czy Bóg faktycznie tak czyni. W związku z tym nie powinniśmy w tym temacie upierać się przy swoim czy autorytatywnie coś stwierdzać. Boże zastosowanie śmierci Chrystusa względem tych, którzy nie zdążyli uwierzyć byłoby spójne z Bożą miłością i łaską. Wierzymy, że Bóg stosuje Chrystusową zapłatę za grzech względem zarówno małych dzieci, jak i ludzi umysłowo chorych, którzy nie potrafią pojąć swojej grzeszności oraz potrzeby zawierzenia Zbawicielowi, lecz nie możemy się przy tym upierać. Jednego jesteśmy jednak pewni. Bóg jest kochający, święty, miłosierny, sprawiedliwy i łaskawy. Cokolwiek czyni, to jest to zawsze sprawiedliwe i dobre.
