Pytanie: Jakie argumenty potwierdzają lub zaprzeczają poprawności poglądu postrybulacyjnego odnośnie Pochwycenia, znanego również postrybulacjonizmem?
Odpowiedź:
Gdy rozważamy jakiekolwiek pytanie dotyczące eschatologii (nauki o czasach ostatecznych), ważne jest, abyśmy pamiętali że prawie wszyscy chrześcijanie zgadzają się w kwestii trzech rzeczy:
1) Zbliża się czas Wielkiego Ucisku, jakiego świat jeszcze nigdy nie doświadczył
2) Po Wielkim Ucisku Chrystus powróci, aby ustanowić swoje królestwo na ziemi
3) Nastąpi Pochwycenie- „zabranie” wierzących- przeniesienie ich ze stanu ziemskiej śmiertelności do niebiańskiej nieśmiertelności- jak opisuje to Ew. Jana 14.1-3, 1 Koryntian 15.51-52 oraz 1 Tesaloniczan 4.16-17. Jedyne pytanie odnośnie Pochwycenia brzmi: kiedy wydarzy się Wielki Ucisk w stosunku do Powtórnego Przyjścia Chrystusa?
Istnieją trzy główne teorie na temat czasu Pochwycenia: pogląd, że pochwycenie nastąpi zanim rozpocznie się Wielki Ucisk (pretrybulacjonizm), pogląd, że Pochwycenie nastąpi w którymś momencie Wielkiego Ucisku (midtrybulacjonizm) oraz pogląd, że Pochwycenie nastąpi jako zwieńczenie Wielkiego Ucisku (postrybulacjonizm). W tym artykule skupimy się na tym ostatnim poglądzie- postrybulacjonizmie.
Postrybulacjonizm naucza, że Pochwycenie będzie miało miejsce na końcu lub przy końcu Wielkiego Ucisku. W tym czasie, Kościół spotka Chrystusa w powietrzu i powróci na ziemię, aby ustanowić panowanie swojego królestwa na ziemi. Innymi słowy, Pochwycenie oraz Powtórne Przyjście Chrystusa wydarzą się prawie symultanicznie. Zgodnie z tym poglądem, Kościół doświadczy siedmioletniego okresu Wielkiego Ucisku. Kościół Rzymskokatolicki, Grekokatolicki i wiele denominacji protestanckich wyznaje taki pogląd.
Silnym argumentem popierającym postrybulacjonizm jest fakt, że Jezus w swojej obszernej wypowiedzi na temat czasów ostatecznych wspomina tylko jedno przyjście Pana- i pojawia się po Wielkim Ucisku (Księga Objawienia 19-20). Fragmenty takie jak Księga Objawienia 13.7 oraz 20.9 również zdają się potwierdzać pogląd postrybulacyjny przez to, że mówią o świętych w czasie Wielkiego Ucisku. Zmartwychwstanie umarłych z Księgi Objawienia 20.5 nazwane jest „pierwszym zmartwychwstaniem.” Postrybulacjoniści zakładają, że skoro „pierwsze” zmartwychwstanie będzie miało miejsce po Wielkim Ucisku, to zmartwychwstanie związane z Wielkim Uciskiem z 1 Tesaloniczan 4.16 nie może wydarzyć się wcześniej.
Postrybulacjoniści podkreślają również, że biorąc pod uwagę aspekt historyczny, lud Boży doświadczył czasów intensywnych prześladowań i prób. Twierdzą zatem, że nie powinno nas dziwić to, że Kościół będzie doświadczał Wielkiego Ucisku w czasach ostatecznych. W odniesieniu do tego, pogląd postrybulacyjny rozróżnia „gniew szatana” (albo człowieka) od „gniewu Bożego” z Księgi Objawienia. Gniew szatana skierowany jest przeciwko świętym, i Bóg dopuszcza to jako sposób uświęcenia swoich wiernych. Z drugiej strony, gniew Boży wylany jest na Antychrysta i jego królestwo, lecz Bóg będzie chronił swój lud od tej kary.
Jedną ze słabości poglądu postrybulacyjnego jest jasne nauczanie Pisma Świętego, że ci, którzy są w Chrystusie nie będą potępieni i nigdy nie doświadczą gniewu Bożego (Rzymian 8.1). I mimo, iż niektóre sądy podczas Wielkiego Ucisku będą szczególnie wymierzone przeciwko niezbawionym, to jednak wiele innych sądów, takich jak trzęsienia ziemi, spadające gwiazdy czy głód, będą dotykały zarówno wierzących jak i niewierzących. Zatem, jeśli wierzący przejdzie Wielki Ucisk, to doświadczy gniewu Bożego w przeciwieństwie do tego, co mówi Rzymian 8.1.
Kolejną słabością poglądu postrybulacyjnego jest to, że- przynajmniej do pewnego stopnia- takie podejście musi alegoryzować Wielki Ucisk. Wielu zwolenników tego stanowiska naucza, że obecnie żyjemy w czasie Wielkiego Ucisku; w rzeczywistości niektórzy mówią, że Wielki Ucisk rozpoczął się tuż po wydarzeniach wylania Ducha Świętego w dniu Zielonych Świąt, opisanych w 2 rozdziale Dziejów Apostolskich. Takie nauczanie zupełnie pomija fakt, iż Wielki Ucisk nie jest wydarzeniem, które wystąpi jeden raz jak przedstawia to Pismo Święte (Ew. Mateusza 24.21), ale przyjdzie czas jakiego nie było nigdy przedtem. Poza tym postrybulacjoniści mają trudność w wytłumaczeniu braku słowa „Kościół” w całym fragmencie biblijnym odnoszącym się do Wielkiego Ucisku. Nawet w Księdze Objawienia w rozdziałach 4-21, gdzie znajduje się najdłuższy opis wydarzeń Wielkiego Ucisku- nigdzie nie pojawia się słowo „Kościół”. Postrybulacjoniści muszą przyjąć, że słowo „święci” w Księdze Objawienia w rozdziałach 4-21 oznacza kościół, mimo iż użyte jest tam inne greckie słowo.
I ostatnią słabością poglądu postrybulacyjnego jest stanowisko dwóch innych teorii utrzymujących, że Biblia nie podaje dokładnego zakresu czasu odnośnie przyszłych wydarzeń.
Pismo Święte nie podaje jednego nadrzędnego poglądu, i dlatego mamy różnorodność w opiniach na temat czasów ostatecznych oraz pewną zmienność odnośnie tego, jak poszczególne proroctwa powinny być połączone i wyjaśniane.
