Odpowiedź:
Pojęcie „wikariusz” pochodzi z łacińskiego cłowa „vicarius”, które oznacza „zamiast”. W Kościele Katolickim, wikariusz jest reprezentantem wyższej rangi urzędnika, posiadającego ten sam autorytet i moc co dany urzędnik. Nazywając Papieża „Wikariuszem Chrystusa” daje się do zrozumienia, że ma on tę samą moc i autorytet jaką posiada Chrystus nad Kościołem. Tytuł ten wzięto ze słów Jezusa w Jana 21:16-17 skierowanych do Piotra: „Paś owce moje”. To, według katolickiej argumentacji, definiuje Piotra jako Księcia Apostołów, pierwszego Papieża i wypełnia słowa Jezusa w Mateusza 16:18-19 (nazywając Piotra skałą, na której Jezus zbuduje Swój kościół).
Aby lepiej zrozumieć czy jest to biblijne aby uważać jakiegoś człowieka, że jest reprezentantem Chrystusa, zwracamy się do Pisma aby znaleźć co mówi ono o roli Jezusa w naszym życiu, kiedy chodził On po ziemi i co kontynuuje On czynić obecnie. List do Hebrajczyków rysuje porównanie pomiędzy Jezusem a arcykapłanem Melchisedekiem (Rodzaju rozdział 14) i kontrastuje to z dawnym kapłaństwem Lewickim. Postawione pytanie brzmi, że jeśli doskonałość mogłaby zostać uzyskana przez przestrzeganie prawa, to po co przyszedł jeszcze inny kapłan (Hebrajczyków 7:11)?
Autor listu mówi: „Wiadomo bowiem, że Pan nasz pochodził z plemienia Judy, o którym Mojżesz nic nie powiedział, co się tyczy kapłanów. A staje się to jeszcze bardziej rzeczą oczywistą, jeśli na podobieństwo Melchisedeka powstaje inny kapłan. Który stał się nim nie według przepisów prawa, dotyczących cielesnego pochodzenia, ale według mocy niezniszczalnego życia. Bo świadectwo opiewa: Tyś kapłanem na wieki Według porządku Melchisedeka. A przeto poprzednie przykazanie zostaje usunięte z powodu jego słabości i nieużyteczności, Gdyż zakon nie przywiódł niczego do doskonałości, z drugiej zaś strony wzbudzona zostaje lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga”.
Wcześniejszą regulacja jest odsunięta na bok, ponieważ była ona słaba i bezużyteczna (bo prawo nie czyniło niczego doskonałym), a przedstawiona jest lepsza nadzieja, przez którą przychodzimy bliżej do Boga (Hebrajczyków 7:14-19).
Czyni to Jezusa wyższym od kapłanów i co najważniejsze, od arcykapłanów. Jest to kluczowy tekst: „Tamtych kapłanów było więcej, gdyż śmierć nie pozwalała im pozostawać w urzędzie; Ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki. Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi” (Hebrajczyków 7:23-25).
Oznacza to, że Jezus jest naszym arcykapłanem na zawsze. Ponieważ Biblia mówi, że: „Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa” (Hebrajczyków 7:26), jest On dlatego odmienny od innych kapłanów w tym, że „nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie” (Hebrajczyków 7:27). Ludzie są wyznaczeni przez Prawo i ludzie są słabi. Ale Syn został wyznaczony przez Nowe Przymierze i został uczyniony doskonałym na zawsze (Hebrajczyków 7:28). Służba Jezusa przewyższa dawną służbę i jest na podstawie lepszych obietnic (Hebrajczyków 8:6).
Biblia mówi o Jezusie, że nie ma innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dzieje 4:12). Jest tylko jeden pośrednik pomiędzy Bogiem a człowiekiem, a jest nim Jezus Chrystus (1 Tymoteusza 2:5). Teraz możemy widzieć, że nie ma biblijnej podstawy aby twierdzić, że jest się reprezentantem Chrystusa na ziemi. Żaden człowiek nie mógł uczynić tego, czego dokonał Chrystus, albo tego co Chrystus teraz czyni dla ludzkości. Ale tytuł wikariusz niesie z sobą jeszcze inną implikację: ten kto go posiada, ma tę samą moc prawodawstwa co urzędnik, którego reprezentuje. W Mateusza 16:18, Jezus Chrystus jest tym, który mówi, że wybuduje Swój kościół, On nigdy nie przekazuje komuś Swojej mocy. Przez uzurpowanie sobie tytułu Wikariusza Chrystusa, rządy papieża są, w rzeczywistości, obiecywaniem czynienia tego, co obiecał Chrystus.
Jezus rzeczywiście przepowiedział “wikariusza” w sensie “zastąpienia” Jego fizycznej obecności na ziemi. Jednakże, ten „wikariusz Chrystusa” nie jest kapłanem, arcykapłanem, biskupem, ani papieżem. Jednym biblijnym „wikariuszem Chrystusa” jest Duch Święty. Jana 14:26 deklaruje: „Lecz Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem”. Jana 14:16-18 proklamuje: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki. Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”. Duch Święty jest “zastąpieniem” Chrystusa na ziemi. Duch Święty jest naszym Doradcą, Nauczycielem (Jana 14:26) i przewodnikiem do całej prawdy (Jana 16:13).
Twierdząc, że papież jest “wikariuszem Chrystusa”, Kościół Katolicki odrzuca wystarczalność i nadrzędność kapłaństwa Chrystusa i daje papieżowi rolę, którą Chrystus osobiście powierzył Duchowi Świętemu. Jest dlatego bluźnierstwem by przypisywać Papieżowi tytuł „wikariusz Chrystusa”.
