Pytanie: Co mówi Biblia o paraniu się wróżbiarstwem?
Odpowiedź:
Praktykowanie wróżbiarstwa to odkrywanie ukrytej wiedzy za pomocą środków nadprzyrodzonych. Wiąże się z okultyzmem i polega na przepowiadaniu przyszłości lub wróżeniu z kart, jak to dawniej nazywano.
Od czasów starożytnych ludzie używali wróżb, aby zdobyć wiedzę o przyszłości lub jako sposób na zarabianie pieniędzy. Praktyka ta trwa nadal, ponieważ ci, którzy twierdzą, że mają nadprzyrodzony dostęp, czytają z dłoni, liści herbaty, kart tarota, map gwiazd i innych.
Bóg przedstawia nam swój pogląd na wróżbiarstwo w 5 Ks. Mojżeszowej 18.10: "niech nie znajdzie się u ciebie taki, który przeprowadza swego syna czy swoją córkę przez ogień, ani wróżbita, ani wieszczbiarz, ani guślarz, ani czarodziej, ani zaklinacz, ani wywoływacz duchów, ani znachor, ani wzywający zmarłych". 1 Ks. Samuela 15.23 porównuje bunt do "grzechu wróżbiarstwa".
Praktykowanie wróżbiarstwa jest wymienione jako jeden z powodów wygnania Izraela (2 Ks. Królewska 17.17). Ks. Jeremiasza 14.14 mówiła o ówczesnych fałszywych prorokach, mówiąc: "Fałszywie prorokują prorocy w moim imieniu; nie posłałem ich ani nie dałem im poleceń, ani nie mówiłem do nich. Kłamliwe widzenia, marne wieszczby i wymysły swojego serca wam prorokują." Tak więc w porównaniu z Bożą prawdą, wróżbiarstwo jest fałszywe, podstępne i bezwartościowe.
Gdy Łukasz podróżował z Pawłem i Sylasem w mieście Filippi, odnotował spotkanie z wróżką: "spotkała nas pewna dziewczyna, która miała ducha wieszczego, a która przez swoje wróżby przynosiła wielki zysk panom swoim" (Dz. Apostolskie 16.16; tłum. Biblia Warszawska). Zdolność dziewczyny do przenikania tajemnic wynikała z kontrolującego ją demona. Jej panowie czerpali "wiele korzyści" ze swojej niewolnicy. Paweł ostatecznie wypędził demona (werset 18), uwalniając dziewczynę z jej duchowej niewoli i rozgniewał właścicieli niewolnicy (werset 19).
Wróżenie w jakiejkolwiek formie jest grzechem. Nie jest to nieszkodliwa rozrywka ani alternatywne źródło mądrości. Chrześcijanie powinni unikać wszelkich praktyk związanych z wróżbiarstwem, w tym wróżenia, astrologii, czarów, kart tarota, nekromancji i rzucania zaklęć. Świat duchów jest prawdziwy, ale nie jest niewinny. Według Pisma Świętego te duchy, które nie są Duchem Świętym lub aniołami, są złymi duchami.
Chrześcijanie nie muszą obawiać się duchów zaangażowanych we wróżby; nie powinni też szukać u nich mądrości. Mądrość chrześcijanina pochodzi od Boga (Jakuba 1.5).
