Odpowiedź:
"Wielki Szabat" to jedno z siedmiu dorocznych świąt nakazanych przez Boga Izraelitom w starotestamentowych Księgach Kapłańskiej i Powtórzonego Prawa. Księga Kapłańska 23 wyjaśnia zasady dotyczące cotygodniowego szabatu, a następnie omawia inne dni w ciągu roku, które wymagały "szabatowego odpoczynku", w którym nie można było wykonywać żadnej zwyczajowej pracy.
Począwszy od wiosny, siedem wielkich szabatów to Pascha, Święto Przaśników, Święto Pierwszych Owoców, Święto Tygodni (Pięćdziesiątnica), Święto Trąb, Dzień Pojednania i Święto Namiotów. Żydowskie święta są ściśle związane z wiosennymi i jesiennymi zbiorami Izraela. Każdego roku przypominały Izraelitom o nieustannej Bożej ochronie i zaopatrzeniu, ale co ważniejsze, zapowiadały odkupieńcze dzieło Mesjasza. Wielkie szabaty symbolizują pełną historię zbawienia - to znaczy dzieło Chrystusa - począwszy od Jego śmierci na krzyżu jako Baranka Paschalnego, a skończywszy na Jego powtórnym przyjściu, po którym "zamieszka" lub zamieszka ze swoim ludem na zawsze.
Ewangelia Jana mówi, że dzień po śmierci i pogrzebie Chrystusa był uroczystym szabatem jak ujmuje to Biblia Warszawska (J 19:31). W tym przypadku wielki szabat był zwykłym dniem szabatu, który zbiegł się ze świętem Paschy. Był to "podwójny szabat", że tak powiem, i uważany za "podwójnie święty": do cotygodniowego szabatu, jak zwykle przestrzegano, dodano pierwszy dzień święta Paschy, 15 Nissan, który również miał uroczysty charakter szabatu (zob. Kpł 23:7-15).
Jezus został więc ukrzyżowany w dzień poprzedzający wielki szabat. Ponieważ Żydzi nie chcieli, aby Jerozolima została zbezczeszczona w tak święty dzień jak szabat, zwrócili się do namiestnika z prośbą, aby ciała Jezusa i ukrzyżowanych wraz z Nim zostały usunięte przed wieczorem (zob. Pwt 21:22-23).
