Pytanie: Co mówi Biblia na temat zachowania chrześcijańskiego?
Odpowiedź:
Gdy mówimy o zachowaniu "chrześcijańskim", mówimy o zachowaniu tych, którzy przyjęli przez wiarę Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela, i tym samym przebywa w nich Jego Duch Święty (Rzymian 8.9), umożliwiając im służenie Bogu. Przykłady zachowania chrześcijańskiego wplecione są w Piśmie Świętym. Rzeczywiście, sam nasz Zbawiciel powiedział sporo na temat sposobu w jaki mamy zachowywać się wobec innych, przyjaciół i wrogów. Co więcej, życie jakie przeżył, zaakcentowane Jego miłością i współczuciem dla zgubionych, stanowi doskonały przykład tego, jak powinno wyglądać chrześcijańskie zachowanie.
Chrześcijanie są "Jego bowiem dziełem [...] stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków" (Efezjan 2.10). I te ostatnie cztery słowa "do dobrych uczynków" uosabia zachowanie, które oddaje chwałę Bogu i urzeczywistnia innym Chrystusa. To prawda, że w naszym codziennym życiu istnieją przeszkody, które mogą obciążać nasze umysły i utrudniać postęp duchowy, ale tylko wtedy, gdy im na to pozwolimy. Niemniej jednak chrześcijanie są powołani do życia życiem, które jest "święte i miłe Bogu" (Rzymian 12.1) i przykładne zachowanie chrześcijańskie, które pozwala nam w pełni poświęcić siebie służeniu Panu jest możliwe, gdyż jesteśmy upoważnieni przez Ducha Świętego, który uzdalnia
nas do wykonywania woli Ojca (Rzymian 8.9). Rzeczywiście, "Pan wodzi oczyma swymi po całej ziemi, aby wzmacniać tych, którzy szczerym sercem są przy nim" (2 Ks. Kronik 16.9).
Chrześcijanie są ludem wybranym, należącym do Boga, abyśmy mogli ogłaszać Jego chwałę (1 Piotra 2.9). "Ogłaszanie Jego chwały" zatem jest kluczowe w tym, żebyśmy spędzali czas z Jego Słowem, nie tylko po to byśmy mogli uczyć się jak się zachowywać po chrześcijańsku, ale również po to, abyśmy mogli walczyć ze schematami szatana. Tak jak apostoł Paweł wskazał, bez tej wiedzy biblijnej nie jesteśmy tylko podatni na każde nowe nauczanie, które się pojawia, ale możemy również stać się ofiarą "lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu" (Efezjan 4.14). Jednak sama wiedza nie jest wystarczająca; jesteśmy powołani do czynienia więcej niż poznanie i wierzenie. Chrześcijanie mają być "wykonawcami Słowa" (Jakuba 1.22). Tak jak apostoł Jakub nam wskazuje, zwodzimy samych siebie jeśli myślimy, że jesteśmy duchowi tylko poprzez słuchanie Słowa. Słuchanie nie jest tym samym co czynienie. "Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie" (Jakuba 2.17, 26). Wiara wyraża się uczynkami.
„Uczynki”, które przynoszą chwałę naszemu Ojcu w niebie, przynoszą obfity owoc (Ew. Jana 15.8). W rzeczywistości w ten sposób pokazujemy, że jesteśmy Jego uczniami. Rzeczywiście, owoc Ducha Świętego- miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i wstrzemięźliwość (Galacjan 5.22-23)- powinny być znakiem rozpoznawczym zachowania chrześcijańskiego, szczególnie miłość. Jednak nasza tendencja jest taka by czasem patrzeć z pogardą na niewierzących lub na tych, których styl życia nie jest zsynchronizowany z naszą wiarą chrześcijańską i tutaj właśnie nasze życie chrześcijańskie może być wyzwaniem. Łatwo jest okazywać miłość tym, którzy chodzą z Bogiem, tak jak my. Nie zawsze jest łatwo być miłym dla tych, którzy wyśmiewają nasze przekonania, okazują pogardę dla naszego Zbawiciela lub kpią z instytucji, które chrześcijanie uważają za święte. Jednak Chrystus nauczał nas, abyśmy kochali naszych wrogów i modlili się o tych, którzy nas prześladują. Przypomnij sobie jak On postąpił z kobietą przyłapaną na cudzołóstwie. Jej oprawcy chcieli jej śmierci; nasz Zbawiciel okazał współczucie mimo iż był Jedynym, który musiał umrzeć za jej (i za nasze) grzeszne postępowanie (Ew. Jana 8.11). Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników (1 Tymoteusza 1.15), a nie aby ich potępić (Ew. Jana 3.17) i jeśli Chrystus nie przyszedł by potępić grzeszników, chrześcijanie też nie powinni.
Zachowanie chrześcijańskie dotyczy posłuszeństwa wobec powołania Jezus, abyśmy byli Jego świadkami "aż po krańce ziemi" (Dz. Apostolskie 1.8). Mamy dzielić się ewangelią, którą Paweł definiuje jako śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa (1 Koryntian 15.1-4). Ważność naszego świadectwa poświadcza nasze praktyczne życie. W drugiej połowie Listu do Efezjan (rozdziały 4-6), Paweł omawia zachowanie chrześcijańskie, które najlepiej może być podsumowane w tych kilku słowach: "Bądźcie więc naśladowcami Boga [...] i chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas" (Efezjan 5.1-2).
Paweł zachęcał Rzymian, aby składali ciała swoje jako "ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu" (Rzymian 12.2). To ostatecznie jest esencją prawdziwego zachowania chrześcijańskiego- poddanie naszych serc i oddawanie naszych ciał Chrystusowi, aby On mógł kontynuować Boże dzieło w nas. Mamy być latarniami świecącymi w ciemnym świecie, używając naszych darów duchowych, aby rozwijać Jego królestwo. To życie tutaj na ziemi w taki sposób w jaki Jezus żył, gdy tutaj był. To również oznacza życie, aby podobać się jednej Osobie- Bogu. Czynimy to, gdy trwamy w Jego Słowie, a potem żyjemy tak, jak jesteśmy uzdolnieni przez Jego Ducha, tak jak czynił to nasz Zbawiciel, do ostatniego oddechu. Gdy umierał na krzyżu, Chrystus popatrzył na swoich oprawców i poprosił swojego Ojca, aby im przebaczył (Ew. Łukasza 23.34). Jezus robił więcej niż tylko wypełniał proroctwo i "wstawiał się za przestępcami" (Ks. Izajasza 53.12), On praktykował to co głosił (Ew. Łukasza 6.27-28).
