Odpowiedź:
Kanon Pisma Świętego odnosi się do wszystkich ksiąg w Biblii chrześcijańskiej i hebrajskich Pism, które wspólnie stanowią pełne i boskie, natchnione Słowo Boże. Jedynie księgi kanonu są uznawane za autorytet w kwestiach wiary i praktyki. Idea zamkniętego kanonu jest taka, że Biblia jest kompletna; nie są do niej dodawane żadne inne księgi. Bóg nie dołącza niczego nowego do swojego Słowa.
Kanon Pisma Świętego został określony przez Boga, a nie człowieka. Dokonanie tego rozróżnienia jest ważne. Zaakceptowane księgi nie zostały uznane za natchnione, ponieważ ludzie określili to, że powinny być częścią kanonu; zostały włączone do kanonu, ponieważ Bóg natchnął je w czasie gdy były spisywane. Boży ludzie byli odpowiedzialni za odkrycie i rozpoznanie kanonu. Proces odkrywania rozpoczął się przez żydowskich uczonych i rabinów i został zakończony przez wczesny kościół chrześcijański z końcem IV w. po Chr.
Rozwój kompletnego czy zamkniętego kanonu Pisma Świętego rozpoczął się, gdy wczesny kościół sprawdzał i rozpoznawał, co było naprawdę natchnionym przez Boga Słowem Bożym. Mówiąc po ludzku, proces przebiegał niedoskonale, ale ostatecznie zwyciężył suwerenny Boży cel.
Dzisiejsi protestanci włączają 66 ksiąg Starego i Nowego Testamentu do kanonu. Rzymscy katolicy i niektóre kościoły Wschodniego Obrządku akceptują dodatkowe pisma znane jako apokryfy, zbiór ksiąg, które nie są uważane za autorytatywne ani natchnione przez Boga w judaizmie i protestanckim chrześcijaństwie.
Najważniejszą implikacją zamkniętego kanonu jest to, że nie można dodawać do Biblii dodatkowych ksiąg, a żadna z obecnie włączonych ksiąg nie może zostać usunięta- Bóg tak powiedział.
Zamknięty kanon zakłada, że inne księgi religijne, których wielbiciele rzekomo uznają za natchnione przez Boga, należy odrzucić jako fałszywe. Księga Mormona, Koran, Wedy, Wielki Bój oraz Nauka i Zdrowie z Kluczem do Pisma Świętego — wszystkie są dziełami mężczyzn i kobiet, a nie wynikiem działania Bożego Ducha Świętego.
Zamknięty kanon również wskazuje, że nie ma dzisiaj apostołów czy proroków, którzy otrzymują nowe przesłanie od Boga. Kościół jest dzisiaj obdarowany nauczycielami i głosicielami Słowa Bożego, ale ktokolwiek kto twierdzi, że ma nowe objawienie od Boga, przekazując swoje przesłanie jako natchnione przez Boga i zakłada, że jego autorytet jest równy autorytetowi Biblii, sprowadza ludzi na manowce. Niestety, wielu w kościele zwraca uwagę na sny i wizje przekazywane z kazalnicy oraz na tych, którzy fałszywie twierdzą, że „Bóg do mnie przemówił.”
Ale co jeśli prawdziwie prorocka księga zostałaby dzisiaj odkryta? Co, jeśli zgubiony list napisany przez apostoła Pawła zostałby znaleziony? Nawet gdyby znaleziono jakiś list i można by go było zweryfikować jako list Pawłowy, nie dodalibyśmy go do kanonu Pisma Świętego. Zakładamy, że Paweł napisał wiele listów do różnych grup na przestrzeni całej swojej służby, ale większość z nich się nie zachowała, co pokazuje, że nie było wolą Bożą, aby zostały włączone do kanonu (zobacz 2 Koryntian 7.8 w kwestii możliwych odniesień do niekanonicznych listów).
List Judy, jedna z ostatnich ksiąg włączonych do kanonu zanim został zamknięty mówi, "Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym" (Judy 1.3). Słowo "wiara" w tym fragmencie odnosi się do sumy (wszystkiego) tego w co wierzą chrześcijanie, w całe nauczanie apostołów czy w cały zbiór wierzeń chrześcijańskich. Innymi słowy, wszystko w co wierzymy w wierze chrześcijańskiej zostało już dostarczone lub objawione świętym przez apostołów i proroków. Poprzez Pismo Święte, Bóg obdarzył nas ostateczną i całkowitą wiedzą do prowadzenia życia w wierze.
Otwarty kanon umożliwiłby dodawanie ksiąg lub fragmentów Pisma Świętego do Biblii poprzez ciągłe i stałe objawienie. Poprzez dodawanie ksiąg do kanonu, ostatecznie mówilibyśmy, że obecna Biblia jest niekompletna lub w jakimś sensie wybrakowana.
Ks. Przyp. Salomona 30.5-6 (tłum. Biblia Poznańska) ostrzega nas, aby nie dodawać niczego do Bożych słów: "Każde słowo Boga jest wypróbowane, On jest tarczą dla tych, którzy w Nim szukają schronienia. Nie dodawaj niczego do słów Jego, aby się z tobą nie rozprawił i byś nie został uznany za kłamcę!"
5 Ks. Mojżeszowa 4.2 ostrzega nas, aby niczego nie dodawać i nie odejmować z Bożych nakazów: "Niczego nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie, przestrzegając przykazań Pana, waszego Boga, które ja wam nakazuję" (zobacz także 5 Ks. Mojżeszowa 13.1).
Na zakończenie w Ks. Objawienia, ostatniej księdze Biblii, czytamy podobne ostrzeżenie: "Ja świadczę każdemu, kto słucha proroczych słów tej księgi: jeśliby ktoś cokolwiek do nich dodał, to Bóg doda mu plag zapisanych w tej księdze. A jeśliby ktoś ujął co z proroczych słów tej księgi, Bóg ujmie jego uczestnictwo w drzewie życia i w Mieście Świętym, opisanych w tej księdze" (Ks. Objawienia 22.18-19; tłum. Biblia Poznańska).
Uznanie zamkniętego kanonu oznacza zaakceptowanie koncepcji, że Bóg objawił Swoim dzieciom już wszystko co muszą wiedzieć. To również oznacza, że wszystko co objawił w Piśmie jest boskim natchnieniem. Nic nie powinno być dodane i nic nie powinno być zabrane lub zignorowane.
Zamknięty kanon nie oznacza, że Bóg przestał się dzisiaj objawiać ludziom, ale to że nie będzie nowego objawienia prawdy poza tym, co już objawił kościołowi w Biblii. Bóg umieścił w zamkniętym kanonie Pisma Świętego wszystko to, co musimy o nim wiedzieć i to kim jesteśmy, jak powinniśmy żyć i co stanie się w przyszłości (zobacz 2 Tymoteusza 3.16b- 17).
