Pytanie: Czy zaproszenie Jezusa do swojego serca jest biblijne?
Odpowiedź:
"Czy chcesz być zbawiony? W takim razie zaproś Jezusa, aby przyszedł do Twojego serca." Chociaż stwierdzenie to nie jest anty-biblijne, nie jest też wyraźnie biblijne. Sformułowanie generuje obraz mentalny, który może łatwo prowadzić do niewłaściwych wrażeń, zwłaszcza wśród dzieci, które mają tendencję do brania rzeczy dosłownie. Dodatkowo, wypowiedź "zaproś Jezusa do swojego życia"- jeśli tak brzmi całe przesłanie- pozbawia ją kilku ważnych rzeczy takich jak potrzebę odwrócenia się od grzechu i wiarę. Biblia wskazuje na fakt, że w pewnym sensie, Jezus przebywa w naszych sercach: Paweł modlił się, aby "Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych" (Efezjan 3.17). Ale Paweł pisze do wierzących, którzy już przyjęli Chrystusa. Modlitwa równoległa w wersecie 16 brzmi tak, by Bóg "sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku." W kontekście 3 listu do Efezjan nie ma odniesienia ewangelizacyjnego. Paweł nie mówi Efezjanom, aby "zapraszali Jezusa do swoich serc"; on po prostu wzbudza ich świadomość, że Jezus jest obecny w nich przez Ducha Świętego.
Werset z którego pochodzi koncepcja "zapraszania Jezusa do swojego serca" pojawia się w Ks. Objawienia 3.20, "Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną." Zauważ jednak, że werset ten w ogóle nie mówi o sercu. Ani też osoba nie prosi Jezusa o zrobienie czegokolwiek; raczej Jezus prosi nas o zrobienie czegoś. W tym kontekście, Jezus mówi do kościoła w Laodycei, który był w rozpaczliwej potrzebie pokuty (werset 19). Laodyceusze skutecznie usunęli Jezusa ze swojej społeczności, a Pan starał się przywrócić tą społeczność. Fragment nie porusza kwestii tego, by dana osoba prosiła Pana o zbawienie.
Koncepcja Jezusa "przychodzącego do Twojego serca" nigdzie nie jest wykorzystana w jakimkolwiek zwiastowaniu w Biblii. Ewangelia jest dobrą wiadomością o śmierci Jezusa i zmartwychwstaniu, abyśmy doświadczyli przebaczenie naszych grzechów (1 Koryntian 15.3-4). Przedstawienia ewangelii w Biblii nawołują do właściwej odpowiedzi na to przesłanie: uwierz (Ew. Jana 3.16; Dz. Apostolskie 16.31), przyjmij (Ew. Jana 1.12) lub pokutuj (Dz. Apostolskie 3.19). Mamy zmienić nasze myślenie na temat grzechu i tego kim jest Chrystus, uwierzyć, że Jezus umarł i powstał z martwych, oraz przyjąć dar życia wiecznego przez wiarę. Żaden z apostołów nigdy nie powiedział nikomu, aby "zaprosił Jezusa do swojego serca."
Często nawoływanie, aby "zaprosić Jezusa do swojego serca" jest używane jako prosty sposób powiedzenia "poproś Jezusa, aby przyszedł do Twojego życia" lub "pozwól, aby Pan przejął kontrolę (nad Twoim życiem)." Jeśli jest to uczynione w kontekście przedstawienia całej ewangelii [włączając w to pokutę/ odwrócenie się od grzechu- dopowiedziane przez tłum.], to nie ma w tym żadnej szkody. Właściwie "zaproszenie Jezusa do swojego serca", może pomóc danej osobie zrozumieć, że Duch Chrystusa przychodzi, aby zamieszkać w jego duszy (zobacz Ew. Jana 14.17). Nadal jednak lepiej jest używać terminologii jaką stosuje Biblia. "Zaproś Jezusa do swojego serca" nie komunikuje w pełni tego, co rzeczywiście następuje z chwilą zbawienia.
Gdy dzielimy się ewangelią, powinniśmy być ostrożni w tym co mówimy i jak to mówimy. Nawet słowo wierzyć może być mylące, jeśli jest przedstawione jako jedynie zgoda intelektualna (zgadzanie się, że pewne fakty są prawdziwe) zamiast zaufania (polegania na tych faktach). Judasz Iskariota wierzył w określone fakty na temat Jezusa, ale nigdy nie zawierzył Jezusowi w kwestii zbawienia. Zbawienie nie dotyczy wierzenie w pewną listę faktów. Zbawienie nie dotyczy proszenia Jezusa, aby przyszedł do Twojego serca. Zbawienie dotyczy ufania Jezusowi jako swojemu Zbawicielowi, przyjmując przebaczenie jakie On oferuje z łaski przez wiarę. Zbawienie polega na odrodzeniu się duchowemu dzięki ofierze złożonej przez Jezusa Chrystusa oraz mocy Ducha Świętego (Tytusa 3.5).
