Odpowiedź:
Prosta definicja zazdrości to "chcieć tego, co należy do kogoś innego". Bardziej szczegółowy opis zazdrości to "urażona, niezadowolona tęsknota za cudzym majątkiem, pozycją, fortuną, osiągnięciami lub sukcesem". Biblia mówi, że zazdrość jest aktem ciała, wynikiem ludzkiego grzechu: Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą" (Galacjan 5.19-21 tłum. Biblia Warszawska; zob. także Rzymian 1.29; 1 Piotra 2.1-2).
Zazdrość i zawiść są blisko spokrewnione i czasami używane zamiennie, ale nie są synonimami. Zazdrość jest reakcją na brak czegoś, co posiada inna osoba. Zawiść jest reakcją na strach lub groźbę utraty czegoś lub często kogoś, co posiadamy. Zazdrość to niepokój lub uraza, którą odczuwamy, gdy inni mają to, czego my nie mamy. Zawiść to poczucie strachu lub podejrzliwości, które odczuwamy, gdy to, co mamy, może zostać nam odebrane. Istnieje coś takiego jak pobożna zazdrość (zob. 2 Koryntian 11.2), ale Biblia nigdy nie mówi o pozazdroszczeniu w dobrym świetle.
Innym słowem w Biblii ściśle związanym z zazdrością jest pożądliwość. Chciwość oznacza nadmierne pragnienie posiadania tego, co należy do kogoś innego. Zwykle odnosi się do rzeczy materialnych, takich jak własność, ale chciwość to intensywne pragnienie lub samolubne pożądanie, które zagraża podstawowym prawom innych (2 Ks. Mojżeszowa 20.17; Ks. Jozuego 7.21).
Pierwszy przypadek zazdrości w Biblii pojawia się w historii Kaina i Abla. Kain, starszy brat, zabił Abla z zazdrości, ponieważ Bóg spojrzał przychylnie na ofiarę młodszego brata, ale nie przyjął ofiary Kaina (1 Ks. Mojżeszowa 4.3-5). Później Ezaw zazdrościł swojemu bratu, Jakubowi, błogosławieństwa, które otrzymał od swojego ojca Izaaka (1 Ks. Mojżeszowa 27.41). Rachela zazdrościła swojej siostrze, ponieważ Lea urodziła Jakubowi synów, podczas gdy Rachela pozostała bezdzietna (1 Ks. Mojżeszowa 30.1). Saul zazdrościł Dawidowi jego sukcesów w walce i popularności wśród ludu (1 Ks. Samuela 15.6-16). Przywódcy żydowscy aresztowali Jezusa, ponieważ ogarnęła ich zazdrość (Ew. Marka 15.10).
Biblia przedstawia żywy obraz niszczycielskich skutków zazdrości. Biblia mówi, że jeśli zazdrość pozostanie w sercu, doprowadzi do duchowej, emocjonalnej i fizycznej śmierci: "Spokój serca ożywia ciało, a zawiść jest jak próchnica kości" (Ks. Przyp. Salomona 14.30; tłum. Edycja Świętego Pawła). W Jakuba 3.14-16 znajdujemy surowe ostrzeżenie przed grzechem zazdrości: "Jeśli jednak gorzką zazdrość i kłótliwość macie w sercach swoich, to przynajmniej nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie. Nie jest to mądrość, która z góry zstępuje, lecz przyziemna, zmysłowa, demoniczna. Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam niepokój i wszelki zły czyn" (tłum. Biblia Warszawska).
Zazdrość jest kwestią serca. Jezus nauczał, że czystość i pobożność pochodzą z wnętrza człowieka, a nie z zewnętrznych działań (Ew. Marka 7.14-15). Zazdrość jest jedną z wielu wewnętrznych wad lub postaw serca, które kalają człowieka: "To, co wychodzi z człowieka, to kala człowieka. Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa, cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota; wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala człowieka" (Ew. Marka 7.20-23; tłum. Biblia Warszawska).
1 Koryntian 13.4 mówi: "Miłość nie zazdrości". Jeśli zazdrościmy naszym braciom i siostrom w Chrystusie, to ich nie kochamy. Miłość Chrystusa jest pozbawiona egoistycznych ambicji i pragnień (Filipian 2.3-8). Chrześcijanie są wezwani do wyzbycia się zazdrości: "Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę" (1 Piotra 2.1). Jak możemy to osiągnąć? Wierzący w Jezusa Chrystusa umarli dla grzechu i zostali ożywieni przez Ducha Bożego (Galacjan 2.20; Kolosan 3.3; Rzymian 6.7-11). W rzeczywistości walka między grzeszną naturą a Duchem trwa nadal, ale chrześcijanie mają moc dzięki zamieszkującemu w nich Duchowi Świętemu, który wzmacnia ich w tej walce.
Paweł nauczał w Galacjan 5.16-26, że jeśli chodzimy według Ducha, żyjemy według Ducha i pozostajemy w zgodzie z Duchem, nasze życie będzie przynosić owoce Ducha: "Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy. Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc, jedni drugim zazdroszcząc." (wersety 25-26; tłum. Biblia Warszawska).
Korzeniem zazdrości jest niezadowolone serce. Doświadczamy zazdrości, gdy nie możemy mieć tego, czego pragnie nasze serce. Nie nauczyliśmy się jeszcze sekretu zadowolenia (Filipian 4.10-13), rozkoszowania się Panem. Najskuteczniejszym sposobem na uniknięcie zazdrości jest zaufanie Panu i rozkoszowanie się Nim: "Zaufaj Panu i czyń dobrze, Mieszkaj w kraju i dbaj o wierność! Rozkoszuj się Panem, A da ci, czego życzy sobie serce twoje! Powierz Panu drogę swoją, Zaufaj mu, a On wszystko dobrze uczyni. Wyniesie jak światło sprawiedliwość twoją, A prawo twoje jak słońce w południe." (Psalm 37.3-6; tłum. Biblia Warszawska).
