Pytanie: Co to oznacza, że żelazo ostrzy się żelazem?
Odpowiedź:
Wyrażenie „żelazo ostrzy się żelazem” znajduje się w Przypowieściach Salomona 27.17 „Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego” [tłum. Biblia Gdańska]. Istnieje wzajemna korzyść pomiędzy dwoma ostrzami; krawędzie stają się ostrzejsze, sprawiając, że noże stają się przydatniejsze w odcinaniu i krojeniu. Podobnie również Słowo Boże jest „mieczem obosiecznym” (Hebrajczyków 4.12), i właśnie w taki sposób mamy ostrzyć swoje wzajemne oblicza- podczas spotkań, społeczności czy każdego innego rodzaju interakcji.
Przysłowie wskazuje również na potrzebę społeczności z innymi. Człowiek nie został stworzony do tego by być sam, i czy Pan Bóg tego też nie powiedział pierwszym ludziom przed Upadkiem (1 Ks. Mojżeszowa 2.8)? O ile zatem bardziej, po Upadku Człowieka, powinniśmy spotykać się z braćmi i siostrami w Chrystusie na czas społeczności i modlitwy. To w oczywisty sposób było zauważone przez świętych pierwszego kościoła (Dzieje Apostolskie 2.42-47), którzy trwali w nauce apostolskiej, we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach- wszystkie wspólne spotkania, które umożliwiały ostrzenie charakteru. W efekcie czego „ogarnięci byli bojaźnią” i gdy się spotykali, oddawali Bogu chwałę, ciesząc się przychylnością całego ludu.
Dwie rzeczy wypływają z powyższego przysłowia. Po pierwsze, gdy spotyka się dwóch w imieniu Pańskim, to przynosi to błogosławieństwo. To jest źródło łaski jakie sam Pan obiecał- gdzie dwóch lub więcej spotyka się w moim imieniu, tam ja będę pośród nich (Ew. Mateusza 18.20). Podobne znaczenie odnajdujemy w Ks. Malachiasza, że ci, którzy boją się Pana rozmawiają ze sobą, a Pan ich słyszy i wysłuchuje (Ks. Malachiasza 3.16). Gdy ostrzymy się wzajemnie w chrześcijańskiej społeczności, Pan wysłuchuje z nieba i ma w tym upodobanie. Nawet jedno słowo o nim, które przynosi mu chwałę nie umyka jego uwadze.
Wspaniałą przyjaźń dostrzegamy w opisie relacji Dawida i Jonatana, syna Saula. Gdy Dawid był prześladowany przez Saula, Jonatan szukał Dawida by pomóc mu odnaleźć siłę w Bogu (1 Ks. Samuela 23.16), a to doprowadza nas do naszego drugiego punktu. Żelazo ostrzy się żelazem jest sposobnością, aby wypełnić Prawo Chrystusa. Apostoł Paweł mówi, że mamy nosić i wspierać się w codziennych zmaganiach, płakać nad grzechem, doradzać jak się od niego odwrócić i radować gdy go pokonamy. To jest to samo „królewskie prawo” o jak mówi Jakub 2.8, gdzie mamy pouczenie, aby kochać się wzajemnie.
Powracając do analogii, jeśli nóż jest tępy, to nadal pozostaje nożem, chociaż mniej efektywnym, mniej przydatnym. Zatem, zachęcajmy się do tego, by spędzać ze sobą więcej czasu, pouczając się, zachęcając, modląc wspólnie, doceniając, dzieląc Bożym Słowem, modląc nad Bożym Słowem i o potrzeby lokalnego kościoła, abyśmy stawali się ostrzejsi w służbie, którą zlecił nam Pan. Zbyt często to, co związane jest ze społecznością współczesnego kościoła skupione jest na jedzeniu i na tym by był „fun” (miły czas), a nie ostrzeniu siebie wzajemnie poprzez Słowo Boże.
I na koniec, nóż który był naostrzony będzie również bardziej błyszczał, ponieważ wszystkie zanieczyszczenia zostały wytarte z jego powierzchni. Podobnie i my, będziemy lepiej świecić dla naszego Pana, jeśli będziemy wytrwale czynić rzeczy o których mowa jest powyżej, a które połączą nas w większej harmonii. „O jak dobrze i miło, gdy bracia w zgodzie żyją” (Psalm 133.1). Zatem, jak mówił autor do Hebrajczyków, „I baczmy jedni na drugich w celu pobudzania się do miłości i dobrych uczynków. Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” (Hebrajczyków 10.24-25).
