Pytanie: Dlaczego Bóg czasem zmieniał imię jakiejś osoby w Biblii?
Odpowiedź:
Gdy Bóg zmieniał czyjeś imię i nadawał jej nowe, to zazwyczaj ustanawiał nową tożsamość. Bóg zmienił imię Abrama, oznaczające "wysoki ojciec" na Abraham oznaczające "ojciec mnóstwa narodów" (1 Ks. Mojżeszowa 17.5). W tym samym czasie Bóg zmienił imię żony Abrahama z "Saraj" oznaczające "moja księżniczka" na "Sara" oznaczające "matkę narodów" (1 Ks. Mojżeszowa 17.15). Ta zmiana imienia miała miejsce, gdy Bóg nadał Abrahamowi przymierze obrzezania. Bóg również utwierdził swoją obietnicę obdarowania Abrahama synem, dokładnie z Sary, i powiedział mu, aby nazwał swojego syna imieniem Izaak, oznaczające "śmiech." Abraham miał innego syna, Ismaela, z służącej Sary, Hagar. Ale obietnica Boża, błogosławienia narodów przez Abrahama miała się spełnić z linii Izaaka, z której wywodził się Jezus (Ew. Mateusza 1.1-17; Ew. Łukasza 3.23-38). Izaak był ojcem Jakuba, który stał się "Izraelem." Jego dwunastu synów utworzyło dwanaście plemion Izraela- Żydów. Fizyczni potomkowie Abrahama i Sary utworzyli narody. W sensie duchowym, ich potomkowie są nawet jeszcze liczniejsi. Galacjan 3.29 mówi, że wszyscy którzy należą do Jezusa Chrystusa- Żydzi, poganie, mężczyźni czy kobiety- są "potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy."
Bóg zmienił imię Jakuba, które znaczyło „zastępca” na „Izrael” oznaczające „mający moc u Boga” (1 Ks. Mojżeszowa 32.28). To się stało, gdy Jakub odebrał pierworództwo Ezawowi (1 Ks. Mojżeszowa 25) i odebrał błogosławieństwo Ezawa (1 Ks. Mojżeszowa 27), uciekł od swojego brata do wujka Labana (1 Ks. Mojżeszowa 28), ożenił się z Leą i Rachelą (1 Ks. Mojżeszowa 29), uciekł od Labana (1 Ks. Mojżeszowa 31), a potem zmagał się z Bogiem, gdy przygotowywał się na spotkanie z Ezawem. Jakub oszukał swojego brata, został oszukany przez swojego wujka, potem oszukał wujka (1 Ks. Mojżeszowa 30), a teraz przechodził przez terytorium należące do jego brata, aby uciec od gniewu wujka. Słyszał, że Ezaw wyjdzie mu na spotkanie i obawiał się o swoje życie. Tej nocy Jakub zmagał się z mężczyzną, który później odkrył swoją tożsamość jako Bóg i jest uważany za teofanię lub być może objawieniem Chrystusa przed jego wcieleniem ludzkim na ziemi. Jakub uchwycił się go aż do momentu, gdy nie otrzymał błogosławieństwa. To właśnie w tym momencie Bóg zmienił jego imię. Jakub już nie będzie zastępcą i oszustem. Raczej zostanie rozpoznany jako Izrael, bo "walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś" (1 Ks. Mojżeszowa 32.28).
W Nowym Testamencie Jezus zmienił imię "Szymon", oznaczające "Bóg słyszał” na „Piotra”, co oznacza „skała”, kiedy po raz pierwszy powołał go na ucznia (Ew. Jana 1.42). To właśnie Piotr wypowiedział słowa "Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego" (Ew. Mateusza 16.16). Jezus mu odpowiedział "Szymonie, synu Jonasza", mówiąc, że jest błogosławiony, bo Bóg objawił mu tożsamość Jezusa jako Mesjasza. Jezus później odnosi się do niego jako "Piotra" i stwierdza, że deklaracja Piotra była podstawą czy "skałą" na której zbuduje swój kościół (Ew. Mateusza 16.17-18). Piotr jest również często postrzegany jako przywódca apostołów. Jezus okazjonalnie nazywał Piotra "Szymonem" w innych momentach. Dlaczego? Prawdopodobnie dlatego, że Szymon czasem postępował według swojej starej tożsamości, zamiast postępować jak 'skała', do czego został powołany przez Boga.
Dlaczego Bóg nadał niektórym osobom nowe imiona? Biblia nie podaje jego powodów, ale być może miało to im pokazać, że zostali przeznaczeni do nowej misji w życiu. Nowe imię było sposobem ukazania boskiego planu i również zapewniało ich, że Boży plan zostanie w nich spełniony.
