Pytanie: Co oznacza znak krzyża? Czy chrześcijanie powinni żegnać się znakiem krzyża?
Odpowiedź:
Praktyka żegnania się znakiem krzyża jest najbardziej rozpowszechniona w kościele rzymskokatolickim, ale jest także praktykowana w kościele prawosławnym i episkopalnym. Historia znaku krzyża sięga aż do Tertuliana, jednego z wczesnych ojców kościoła, żyjącego w latach 160 - 220 n.e. Tertulian napisał, że w pierwszych wiekach chrześcijanie wszystko rozpoczynali od znaku krzyża. Gdy wychodzili ze swych domów lub do nich wracali, błogosławili się. Budząc się rano czy kładąc się na spoczynek wieczorem z wielką czcią wykonywali znak krzyża.
Początkowo kreślono sobie mały znak krzyża kciukiem lub palcem na czole. Choć trudno jest wskazać dokładny moment przejścia z kreślenia małego krzyża na czole do współczesnej praktyki kreślenia większego od czoła do piersi i od ramienia do ramienia, wiadomo jednak, że nastąpił on przed XI w. n.e., kiedy to modlitewnik króla Henryka podaje instrukcje by "robić znak krzyża świętego na czterech stronach świata".
Katolicy wspierają żegnanie się głównie we wczesnych latach tradycji kościelnej, a w drugim rzędzie w 2 Moj 17:9-14 i Obj 7:3; 9:4;14:1. Choć fragmenty te mówią o znaku na czole chroniącym przed Bożym sądem, należy je interpretować w świetle ich kontekstu. Nie ma powodu, dla którego na podstawie kontekstu należałoby wierzyć, że którykolwiek z tych wersów zaleca żegnanie się rytualnym znakiem krzyża.
W XVI w. jedną z centralnych zasad reformacji protestanckiej było sola scriptura, zgodnie z którą każda praktyka, która nie szła w parze z treścią Pisma była odrzucana. Angielscy reformatorzy wierzyli, że użycie znaku krzyża powinno pozostać w gestii indywidualnego wyboru, jak napisano w modlitewniku króla Edwarda VI. "... klękanie, żegnanie się, składanie rąk, uderzanie się w piersi i innych gestów można używać, lub nie, ponieważ nabożność każdego człowieka służy bez winy". Protestanci generalnie postrzegali żegnanie się jako tradycję, która nie znajduje poparcia w Piśmie, lub nawet jako bałwochwalstwo i dlatego też została przez większość z nich zarzucona.
Sama Biblia nie poucza nas w kwestii żegnania się, ale znak krzyża nie jest pozbawiony biblijnego symbolizmu. Kształt krzyża stanowi przypomnienie krzyża Chrystusa. Pod względem historycznym znak krzyża stanowił reprezentację Trójcy: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Zbawienie jest darem dla całej ludzkości poprzez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa i Jego zastępczą śmierć na krzyżu. Trójca jest doktryną boskości: jeden Bóg istniejący w trzech różnych Osobach. Obie te doktryny są fundamentalne zarówno dla katolików, jak i protestantów i z pewnością są dobrze ugruntowane biblijnie. Znak krzyża był w pewnym momencie utożsamiany z mocami nadprzyrodzonymi, takimi jak wyrzucanie złego, demonów itd. Ten mistyczny aspekt żegnania się jest całkowicie fałszywy i w żaden sposób nie do podparcia przez Biblię.
Poza aspektem mistycznym żegnanie się nie jest ani złe ani dobre, a może być pozytywne jeżeli służy przypomnieniu o krzyżu Chrystusa i/lub o Trójcy. Niestety nie zawsze jest tak używany, a wiele osób po prostu naśladuje rytuał żegnania się bez wiedzy dlaczego to robią. Podsumowując, żegnanie się nie jest w żaden sposób wymagane od chrześcijan, ponieważ nie zaleca tego Słowo Boże.
