Pytanie: Czym jest żywa nadzieja z 1 listu Piotra 1.3?
Odpowiedź:
1 Piotra 1.3 mówi, "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa."
Apostoł Piotr otwiera swój list słowami uwielbienia dla Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, przypominając czytelnikom, że zbawienie jest darem Bożego miłosierdzia. Później Piotr stwierdza, że wierzący zostają odrodzeni "ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa." Co dokładnie Piotr miał na myśli, gdy mówił o "nadziei żywej"?
Piotr stwierdza, że jest to "narodzenie na nowo", które zapewnia nam nadzieję żywą, potwierdzając, że zbawienie jest darem od Boga. Tak jak noworodek nic nie czyni, aby być zrodzonym, tak doświadczamy nowonarodzenia nie ze względu na to kim jesteśmy czy z powodu dokonania czegoś. Jesteśmy zrodzeni z Boga (Ew. Jana 1.13) przez zmartwychwstanie Jezusa. Zbawienie zmienia to kim jesteśmy (2 Koryntian 5.17), czyniąc nas martwymi dla grzechu i żywymi dla sprawiedliwości w Jezusie Chrystusie (Efezjan 2.5). To narodzenie na nowo jest podstawą naszej nadziei- zapewnieniem naszego zbawienia.
Bibliści często nazywają Piotra apostołem nadziei. W tym fragmencie, Piotr łączy nasze narodzenie na nowo- nasze zbawienie- z koncepcją "nadziei żywej."
Grecki termin na określenie "nadziei" w tym fragmencie oznacza "gorliwe, pewne oczekiwanie”. Ta nadzieja wierzącego nie jest tylko "żywa" ale "ożywiająca." Inaczej aniżeli pusta, śmiertelna nadzieja tego świata, ta "nadzieja żywa" jest energetyzująca, tętniąca życiem oraz aktywna w duszy wierzącego. Jest oczekiwana i ciągła. Nasza żywa nadzieja pochodzi od żywego, zmartwychwstałego Zbawiciela. Żywą nadzieją Piotra jest Jezus Chrystus.
Apostoł przemawia do chrześcijan, którzy doświadczali prześladowań w Azji Mniejszej. Jego słowa miały zachęcać ich w chwilach trudnych. Ich przyszłość była zabezpieczona ze względu na zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Ich nadzieja była w Jego zwycięstwie nad śmiercią i Jego zmartwychwstałym życiem. Jakiegokolwiek prześladowania wierzący doświadczą w tym świecie, nie może się to równać z błogosławieństwami przyszłego zmartwychwstania i życia, które ma nadejść w wieczności.
Żywa nadzieja jest zakotwiczona w przeszłości- Jezus powstał z martwych (Ew. Mateusza 28.6). Trwa obecnie- Jezus żyje (Kolosan 3.1). I będzie trwała w przyszłości- Jezus obiecał wieczne, zmartwychwstałe życie (Ew. Jana 3.16; 4.14; 5.24; Rzymian 6.22; 1 Koryntian 15.23). Żywa nadzieja również umożliwia nam, aby żyć bez rozpaczy, gdy napotykamy cierpienie i próby w tym obecnym życiu: "Dlatego nie zniechęcamy się. Chociaż nasze doczesne ludzkie ciało ulega zniszczeniu, to jednak życie wewnętrzne odnawia się z dnia na dzień. Lekkie bowiem utrapienia, które teraz znosimy, przyniosą w wieczności bardzo wielką chwałę nam, którzy wpatrujemy się nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To, co widzialne, trwa tylko do czasu, a to, co niewidzialne, trwa wiecznie" (2 Koryntian 4.16-18; tłum. Biblia Poznańska).
Obiekt naszej żywej nadziei jest opisany w 1 Piotra 1.4 jako "dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was." Mamy dziedzictwo, które nigdy nie zostanie dotknięte śmiercią, skażone złem lub zniszczone czasem; jest odporne na śmierć, grzech i wiek. To dziedzictwo jest również niezawodne, ponieważ Bóg strzeże go i zachowuje je dla nas w niebie. Jest całkowicie bezpieczne. Absolutnie nic nie może podważyć pewności naszego przyszłego dziedzictwa.
Ludzie nie mogą długo przeżyć bez nadziei. Nadzieja pozwala nam trwać przez bolesne doświadczenia i strach przed tym co przyniesie przyszłość. W upadłym świecie, gdzie ludzie stają w obliczu biedy, choroby, głodu, niesprawiedliwości, katastrofy, wojny i terroryzmu, potrzebujemy żywej nadziei. Biblia mówi nam w Efezjan 2.12, że ci, którzy nie mają Jezusa Chrystusa nie mają nadziei. Wierzący są błogosławieni realną i poważną nadzieją przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Dzięki mocy Słowa Bożego i obecności Ducha Świętego (w nas), ta żywa nadzieja ożywia nasze umysły i dusze (Hebrajczyków 4.12). Ona zmienia nasze myśli, słowa i postępowanie. Kiedyś martwi w swoich grzechach, teraz żyjemy nadzieją naszego zmartwychwstania.
Nadzieja żywa wierzącego jest trwała i pewna: "Trzymajmy się jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, /kotwicy/, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka" (Hebrajczyków 6.19-20; tłum. Biblia Tysiąclecia). Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem, naszym zbawieniem, naszą Nadzieją Żywą.
