Pytanie
Czego powinniśmy się nauczyć z życia Samuela?
Odpowiedź
Samuel, którego imię oznacza "słyszałem o Bogu", był poświęcony Bogu przez jego matkę, Annę, jako element przysięgi jaką złożyła zanim się urodził (1 Ks. Samuela 1.11). Anna była bezpłodna i modliła się tak gorliwie o dziecko, że kapłan Heli myślał, że jest pijana (1 Ks. Samuela 1). Bóg wysłuchał prośby Anny, a ona zgodnie ze swoją obietnicą, poświęciła Samuela Panu. Po tym jak Samuel został odstawiony od piersi, prawdopodobnie około czwartego roku życia, został przyprowadzony do przybytku, aby służył pod przewodnictwem kapłana Heliego (1 Ks. Samuela 1.22-25). Nawet jako dziecko, Samuel otrzymał własną tunikę, ubranie normalnie dedykowane kapłanom, jako że służył przed Panem w namiocie spotkań w Sylo, gdzie trzymana była arka przymierza (1 Ks. Samuela 2.18; 3.3). Tradycyjnie, synowie kapłanów byliby następcami w sprawowaniu służby ich ojców; jednak synowie Heliego, Chofni i Pinechas, byli niegodziwi, ponieważ byli niemoralni i okazywali pogardę dla ofiary Pańskiej (1 Ks. Samuela 2.17,22). W międzyczasie Samuel dorastał i był miły Panu jak i ludziom (1 Ks. Samuela 2.26).
W czasach, gdy proroctwa i wizje były rzadkością, Samuel usłyszał- jak początkowo mu się zdawało, że Heli wzywa go w nocy do siebie. Chociaż młody Samuel służył w przybytku, nadal nie znał Pana, a słowo Pana nie zostało mu jeszcze objawione (1 Ks. Samuela 3.7). Te pierwsze trzy razy gdy Bóg wzywał Samuela, chłopak reagował przychodząc do Heliego. Heli wówczas zrozumiał co się dzieje i udzielił Samuelowi wskazówek, aby odpowiedział na wołanie Pana, gdy ponownie go zawoła. "I przyszedł Pan, stanął i zawołał jak i poprzednio: Samuelu, Samuelu! A Samuel rzekł: Mów, bo sługa twój słucha" (1 Ks. Samuela 3.10). Bóg przekazał mu wiadomość o sądzie, którą miał powtórzyć Heliemu. Następnego dnia, Samuel wykonał pierwszy krok wiary, mówiąc Heliemu wszystko co usłyszał, mimo że przesłanie zawierało złą wiadomość dla Heliego i jego rodziny (1 Ks. Samuela 3.11-18). Heli odpowiedział ze zrozumieniem. Wiarygodność Samuela jako proroka rozprzestrzeniła się po całym Izraelu, a Bóg kontynuował objawianie ludowi swojego Słowa poprzez Samuela (1Ks. Samuela 3.20-21).
Filistyńczycy, odwieczni wrogowie Izraela, zaatakowali lud Boży. Synowie Heliego zginęli w bitwie, a arka przymierza została zdobyta i przewieziona do Filistii. Na wieść o śmierci swoich synów, zmarł również Heli. Po kilku miesiącach, Filistyńczycy zwrócili arkę Izraelowi, gdzie pozostała w Kiriat Jearim przez przeszło dwadzieścia lat. Gdy Izraelici wołali do Boga o pomoc wobec filistyńskich ciemiężycieli, Samuel poinstruował ich, aby pozbyli się fałszywych bogów, którym oddawali cześć. Z przywództwem Samuela i dzięki Bożej mocy, Filistyńczycy zostali pokonani i nastał czas pokoju między nimi (1 Ks. Samuela 7.9-13). Samuel został uznany za sędziego wszystkich plemion Izraela.
Podobnie jak synowie Heliego, dwaj synowie Samuela, Joel i Abiasz, zgrzeszyli przed Bogiem dążąc do nieuczciwych zysków i wypaczając sprawiedliwość. Samuel namaścił swoich synów jako sędziów, ale starsi Izraela powiedzieli Samuelowi, że ze względu na to, że jest zbyt stary a jego synowie nie podążają jego ścieżkami, chcieli, aby Samuel namaścił króla, który by rządził tak jak w innych narodach (1 Ks. Samuela 8.1-5). Początkowo Samuel zareagował na ich żądanie wielkim niezadowoleniem i modlił się do Boga w tej sprawie. Bóg powiedział Samuelowi, że oni nie wyrzekli się jego [Samuela], ale wyrzekli się Boga jako ich króla. Bóg dał Samuelowi pozwolenie na spełnienie ich prośby, ale ostrzegł lud, czego mogą oczekiwać od króla (1 Ks. Samuela 8.6-21).
Z czasem Saul, Beniamita, został namaszczony przez Samuela na pierwszego króla Izraela (1 Ks. Samuela 10.1). Mimo to, Samuel wołał do Boga o znak, aby pokazać Izraelitom jakim złem jest wybieranie zastępstwa dla ich prawdziwego króla- Boga- ustanawiając króla ziemskiego (1 Ks. Samuela 12.16-18). Po jakimś czasie, Samuel dowiedział się, że Saul został odrzucony przez Boga w prowadzeniu swojego ludu ze względu na nieposłuszeństwo Saula (1 Ks. Samuela 13.11-13). Samuel od razu ostrzegł Saula, że Bóg przygotował już zastępstwo za niego (1 Ks. Samuela 13.14). Po tym jak Saul trwał w swoim nieposłuszeństwie, Samuel potępił go jako króla (1 Ks. Samuela 15.26). Samuel wrócił do domu, nigdy już nie zobaczył króla u swego boku, ale smucił się z tego powodu (1 Ks. Samuela 15.35). Bóg poinstruował Samuela, aby wybrał innego króla, z rodziny Jessego (1 Ks. Samuela 16.1), Samuel namaścił najmłodszego syna Jessego- Dawida (1 Ks. Samuela 16.13). Samuel zmarł zanim Dawid stał się królem, "zebrał się cały Izrael, aby opłakiwać jego śmierć" (1 Ks. Samuela 25.1; tłum. Biblia Warszawsko- Praska).
Życie Samuela było kluczowe w historii Izraela. Był on prorokiem, namaścił pierwszych dwóch królów Izraela i był ostatnim w linii sędziów Izraela, uważany przez wielu za najwspanialszego sędziego (Dz. Apostolskie 13.20). Samuel, wraz z Mojżeszem i Aaronem są przytaczanymi często przykładami mężczyzn, którzy wołali do Boga i otrzymali odpowiedzi (Psalm 99.6). Później w historii Izraela, gdy Izraelici żyli w nieposłuszeństwie Bogu, Pan oświadczył, że są poza obroną nawet Mojżesza i Samuela, dwóch największych orędowników Izraela (Ks. Jeremiasza 15.1). To jasne wskazanie na moc modlitwy Samuela- i powagę grzechu Izraela za czasów Jeremiasza.
Z życia Samuela można się wiele nauczyć. W szczególności widzimy suwerenność Boga w Izraelu, bez względu na to kogo wybrali ludzie, aby nad nimi rządzili. Możemy pozwolić, aby inne rzeczy czy ludzie zajmowali tron naszych serc, ale Bóg zawsze pozostanie suwerenny i nigdy nie zaakceptuje uzurpatorów Jego autorytetu w życiu Jego poddanych.
Możemy sobie wyobrazić jak zniechęcające to musiało być dla młodego Samuela, aby przekazać Heliemu uczciwą relację z jego pierwszej wizji. Jednak, wydaje się, że nawet od najmłodszych lat, absolutna lojalność Samuela dotyczyła przede wszystkim Boga. Mogą być chwile w których czujemy się onieśmieleni przez tych co mają władzę, ale jak udowadnia Samuel, więcej niż jeden raz, to Bóg musi pozostać naszym priorytetem. Świat może patrzeć na nas lekceważąco, gdy trwamy niezłomnie w naszej wierze. Możemy mieć jednak pewność, że Bóg obroni tych, którzy pozostaną wierni Jego Słowu (Psalm 135.14).
Chociaż Samuel miał głębokie zastrzeżenia co do przyzwolenia ludowi na wybranie króla, szybko poradził się Boga w tej sprawie i posłuchał Jego decyzji (1 Ks. Samuela 8.6-7). Wielu z nas może konsultować się z Bogiem w sprawie ważnych decyzji w naszym życiu, ale ilu z nas jest gotowych przyjąć Jego rady i przestrzegać ich, zwłaszcza gdy wydaje się, że są one sprzeczne z naszymi własnymi pragnieniami? Przywódcy szczególnie mogą się uczyć z przykładu Samuela odnośnie mocy jaka pochodziła z jego bliskiej relacji z Bogiem, wywodzącej się ze zdrowego życia modlitewnego. Samuel był wielkim człowiekiem modlitwy, a jego ludzie szanowali go za to (1 Ks. Samuela 12.19, 23). I chociaż Samuel miał świadomość zła w życiu Saula, nigdy nie przestał się modlić i opłakiwać go. Samuel właściwie określał grzechem to, by nie modlić się o ludzi, którzy pozostają pod jego opieką. Być może zbyt szybko możemy "skreślić" brata jako tego, którego nie można przyprowadzić do wiary, gdy widzimy jak popada w grzech. Z pewnością Boży plan dla każdego człowieka się zrealizuje, ale nigdy nie powinno nas to powstrzymywać przed trwaniem w modlitwie i zabieganiem o tych, którzy są słabsi w wierze (Rzymian 15.1; 1 Tesaloniczan 5.14).
Głównym tematem w całym życiu Samuela jest to, że jedynie sam Bóg powinien otrzymywać chwałę i cześć. Po tym jak uczynił swoich synów sędziami, musiało to być bardzo smutne dla Samuela, gdy dowiedział się, że nie nadają się do przewodzenia. Kiedy konsultował się z Bogiem w sprawie prośby ludu o ustanowienie króla, nic nie zostało powiedziane w obronie jego synów. Samuel był posłuszny wobec Bożych wskazówek, aby dać ludziom to czego chcieli.
Kluczowym wersetem w życiu Samuela jest ten, który odnosi się do jego słów skierowanych do króla Saula: "Samuel odrzekł: Czyż milsze są dla Pana całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość - od tłuszczu baranów" (1 Ks. Samuela 15.22; tłum. Biblia Tysiąclecia). Posłuszeństwo Słowu Bożemu musi zawsze być naszym nadrzędnym priorytetem.
English
Czego powinniśmy się nauczyć z życia Samuela?
