Pytanie
Co miało miejsce na Soborze Nicejskim?
Odpowiedź
Sobór Nicejski odbył się w 325 r. po Chr. na polecenie cesarza rzymskiego Cezara Flawiusza Konstantyna. Nicea znajdowała się w Azji Mniejszej, na wschód od Konstantynopola. Na soborze w Nicei cesarz Konstantyn przewodniczył grupie biskupów kościelnych i innych przywódców, których celem było określenie natury Boga dla całego chrześcijaństwa i wyeliminowanie zamieszania, kontrowersji i sporów w kościele. Sobór Nicejski w przeważającej większości potwierdził bóstwo i wieczność Jezusa Chrystusa oraz zdefiniował związek pomiędzy Ojcem i Synem jako "jednej substancji". Potwierdził również Trójcę Świętą - Ojciec, Syn i Duch Święty zostali wymienieni jako trzy współistotne i współodwieczne Osoby.
Konstantyn, który twierdził, że nawrócił się na chrześcijaństwo, wezwał do spotkania biskupów w Nicei, aby rozwiązać pewne nasilające się kontrowersje wśród przywódców kościoła. Kwestie, nad którymi debatowano, obejmowały naturę Jezusa Chrystusa, właściwą datę obchodzenia Wielkanocy i inne sprawy. Upadające Imperium Rzymskie, teraz pod rządami Konstantyna, nie mogłoby wytrzymać podziału spowodowanego przez lata ostrych sporów o różnice doktrynalne. Cesarz widział, że kłótnie wewnątrz kościoła są nie tylko zagrożeniem dla chrześcijaństwa, ale także dla społeczeństwa. Dlatego na Soborze Nicejskim Konstantyn zachęcał przywódców kościelnych do rozstrzygnięcia wewnętrznych sporów i stania się podobnymi do Chrystusa przedstawicielami, którzy mogliby wnieść nowe życie do niespokojnego imperium. Konstantyn czuł się "powołany" do użycia swojego autorytetu, aby pomóc w doprowadzeniu do jedności, pokoju i miłości w kościele.
Główny problem teologiczny dotyczył Chrystusa. Od końca epoki apostolskiej chrześcijanie zaczęli dyskutować wokół tych pytań: Kim jest Chrystus? Czy jest On bardziej boski niż ludzki, czy bardziej ludzki niż boski? Czy Jezus został stworzony czy spłodzony? Będąc Synem Bożym, jest On równy i współwieczny z Ojcem, czy też ma niższy status od Ojca? Czy Ojciec jest jedynym prawdziwym Bogiem, czy też Ojciec, Syn i Duch są jednym prawdziwym Bogiem?
Kapłan o imieniu Ariusz przedstawił swój argument, że Jezus Chrystus nie jest istotą wieczną, że został stworzony w pewnym momencie przez Ojca. Biskupi tacy jak Aleksander i diakon Atanazy argumentowali przeciwne stanowisko: że Jezus Chrystus jest wieczny, tak jak Ojciec. Był to spór przeciwstawiający trynitaryzm monarchianizmowi.
Konstantyn nakłonił 300 biskupów uczestniczących w soborze do podjęcia decyzji większością głosów, określającej, kim jest Jezus Chrystus. Wyznaczona przez nich doktryna była jedną z tych, których całe chrześcijaństwo miało przestrzegać, zwaną "Credo Nicejskim"/ Nicejskim Wyznaniem Wiary. Credo to było potwierdzone przez kościół i egzekwowane przez cesarza. Biskupi w Nicei głosowali za tym, by pełne bóstwo Chrystusa stało się przyjętą pozycją kościoła. Sobór Nicejski podtrzymał doktrynę o prawdziwej boskości Chrystusa, odrzucając herezję Ariusza. Sobór nie wymyślił tej doktryny. Uznał jedynie to, czego już wcześniej nauczała Biblia.
Nowy Testament uczy, że Jezus Mesjasz powinien być czczony, co oznacza, że jest On współrówny Bogu. Nowy Testament zabrania oddawania czci aniołom (Kolosan 2.18; Ks. Objawienie 22.8, 9), ale nakazuje oddawanie czci Jezusowi. Apostoł Paweł mówi nam, że "w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości" (Kolosan 2.9; 1.19; tłum. Biblia Warszawska). Paweł ogłasza Jezusa jako Pana i Tego, do którego człowiek musi się modlić o zbawienie (Rzymian 10.9-13; por. Ks. Joela 2.32). Chrystus "jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki" (Rzymian 9.5) oraz naszym Bogiem i Zbawicielem (Tytusa 2.13). Wiara w bóstwo Jezusa jest podstawą teologii Pawła.
Ew. Jana oświadcza, że Jezus jest boskim, wiecznym Logosem, przyczyną stworzenia oraz źródłem życia i światła (Ew. Jana 1.1-5.9); "Drogą, Prawdą i Życiem" (Ew. Jana 14.6); naszym orędownikiem u Ojca (1 Jana 2.1-2); Suwerenem (Ks. Objawienia 1.5); i Synem Bożym od początku do końca (Ks. Objawienia 22.13). Autor Listu do Hebrajczyków ukazuje bóstwo Jezusa poprzez Jego doskonałość jako najwyższego kapłana (Hebrajczyków rozdział 1, 7.1-3). Bóg - człowiek Zbawiciel jest dla chrześcijanina przedmiotem wiary, nadziei i miłości.
Sobór Nicejski nie wymyślił doktryny o bóstwie Chrystusa. Potwierdził raczej nauczanie apostołów o tym, kim jest Chrystus - jedynym prawdziwym Bogiem i drugą osobą Trójcy Świętej, z Ojcem i Duchem Świętym.
English
Co miało miejsce na Soborze Nicejskim?
