Pytanie
Czym jest chrześcijaństwo Pawłowe?
Odpowiedź
Chrześcijaństwo Pawłowe jest terminem odnoszącym się do tego, co niektórzy postrzegają jako religijne nauczanie na podstawie unikalnych pism Pawłowych, odmiennych od ewangelii Jezusa. To znaczy, Jezus nauczał jednej rzeczy, a Paweł nauczał czegoś całkowicie innego. Ci, którzy wierzą w oddzielne chrześcijaństwo Pawłowe wierzą, że współczesne chrześcijaństwo ma niewiele wspólnego z nauczaniem Jezusa; raczej jest to produkt zepsucia tych nauk przez Pawła.
Wierzymy, że Nowy Testament jest spójny w całości: ewangelie przedstawiają życie i dzieło Jezusa Mesjasza; listy wyjaśniają znaczenie i zakres dzieła Jezusa oraz stosują to w życiu codziennym. Na przykład, Ew. Mateusza 28 relacjonuje fakt zmartwychwstania Jezusa, a 1 Koryntian 15 wyjaśnia znaczenie jego zmartwychwstania. Ew. Marka 15.38 mówi o zasłonie świątynnej rozerwanej na dwie części, gdy umarł Jezus; Hebrajczyków 10.11-23 odsłania znaczenie tego wydarzenia. Ten sam Duch Święty, który był natchnieniem ewangelii był również natchnieniem listów, aby udzielić nam pełniejszego zrozumienia Bożego planu odnośnie zbawienia.
Jednak ci, którzy teoretyzują na temat innego "chrześcijaństwa Pawłowego" przedstawiają odmienną historię:
Jezus, wielki nauczyciel, uznawał siebie za długo wyczekiwanego Mesjasza żydowskiego. Wierzył, że Bóg przezwycięży Rzym i ustanowi rządy swojego królestwa na ziemi. W oczekiwaniu na to, Jezus nauczał przesłania o bezwarunkowej miłości, tolerancji i akceptacji bez oceniania kogokolwiek. Niestety, misja Jezusa związana z inauguracją nowej ery ziemskiej upadła gdy Rzymianie go ukrzyżowali.
Naśladowcy Jezusa, wierząc w to, że Bóg wzbudził z martwych ich nauczyciela, nadal spotykali się w Jerozolimie pod przewodnictwem Jakuba, brata Jezusa. Ich intencją było oczekiwanie na nadchodzące królestwo i trwanie w przestrzeganiu w odłamie judaizmu Jezusa. Ale pojawił się Saul z Tarsu, który udawał nawrócenie, aby przeniknąć do kościoła. Piotr i Jakub oraz inni, którzy faktycznie znali Jezusa byli podejrzliwi wobec Saula, który nigdy nie poznał Jezusa.
Wówczas Saul, który zaczął nazywać siebie "Pawłem" miał przebłysk geniuszu. Umiejętnie połączył tradycyjne hebrajskie idee z pogańską filozofią grecką, tworząc nową religię, która mogłaby przemawiać zarówno do Żydów jak i pogan. Zaczął nauczać, że Jezus jest faktycznie Bogiem, że śmierć Jezusa została połączona z żydowskim systemem ofiarniczym, że ktoś może być zbawiony po prostu zawierzając Jezusowi i że prawo Mojżeszowe jest przestarzałe. Gorliwa działalność misyjna Pawła i przekonujące dzieła piśmienne rozniosły jego nową "ewangelię" na teren całego Imperium Rzymskiego. Kościół w Jerozolimie, włączając w to Piotra i Jakuba, wyparł się Pawła jako heretyka i przywódcę kultu.
Po zniszczeniu Jerozolimy w 70 r. po Chr., Kościół żydowski stracił autorytet, ale Kościół nawróconych pogan założony przez Pawła zwiększył swój wpływ. Jeden z gorliwych naśladowców Pawła napisał księgę Dziejów Apostolskich, która udzieliła Pawłowi legendarnego statusu z promiennym przedstawieniem go jako bohatera kościoła. Później, czterech nieznanych pisarzy zebrało wycinki informacji na temat Jezusa i napisało księgi zwane "Ewangelia Mateusza", "Ewangelia Marka", "Ewangelia Łukasza" i "Ewangelia Jana"- ale teologia Pawła, już dominująca w kościele skaziła perspektywę pisarzy. W ten sposób religia Pawła zwyciężyła nad religią Jezusa.
Mówiąc najogólniej, Paweł był szarlatanem, ewangelizacyjnym kramarzem, któremu udało się zniekształcić przesłanie Jezusa o miłości w coś, czego Jezus sam nigdy by nie rozpoznał. To Paweł, nie Jezus, zapoczątkował dzisiejsze "chrześcijaństwo."
Powszechnie, ci którzy utrzymują powyższą teorię wierzą również w następujące rzeczy:
1) Jezus nie miał boskiej natury. Nigdy nie twierdził, że jest Bogiem i nigdy nie zamierzał rozpocząć nowej religii.
2) Biblia nie jest natchnioną księgą i jest przepełniona sprzecznościami. Żadna część Biblii, może z wyjątkiem listu Jakuba, nie została napisana przez kogoś, kto znał Jezusa. Istnieją fragmenty nauczania Jezusa w ewangeliach, ale trudno jest rozróżnić to, co naprawdę powiedział.
3) Paweł nigdy nie był faryzeuszem i nie był dobrze wykształcony. Jego "nawrócenie" było albo osobistym doświadczeniem halucynogennym albo jawnym oszustwem. Jego twierdzenia, że jest apostołem, były próbami poparcia swojego autorytetu w kościele.
4) Pawłowe "wynalazki" teologiczne obejmują a) boskość Jezusa; b) zbawienia z łaski przez wiarę; c) zbawienia przez krew Jezusa; d) bezgrzeszną naturę Jezusa; e) koncepcję grzechu pierwotnego; oraz f) Ducha Świętego. Żadna z tych "nowych doktryn" nie była zaakceptowana przez prawdziwych naśladowców Jezusa.
5) Ewangelie gnostyckie są bliższe prawdy na temat Jezusa niż tradycyjne cztery ewangelie biblijne.
Koncepcja "chrześcijaństwa Pawłowego" reprezentuje jawny atak na Biblię jako Słowo Boże. Zwolennicy teorii "chrześcijaństwa Pawłowego" rzeczywiście przeinaczają nauczanie Jezusa. Wybierają to w co chcą wierzyć, np. na temat miłości, lecz zaprzeczają jego nauczaniu odnośnie sądu (takie jak Ew. Mateusza 24). Upierają się przy ludzkim Jezusie, zaprzeczając jego boskiej naturze, chociaż Jezus wyraźnie nauczał na temat równości swojej z Bogiem w takich fragmentach jak Ew. Jana 10.30. Oni chcą "kochającego" Jezusa bez przyjmowania go jako Pana i Zbawiciela.
Za każdym razem, gdy sceptyk znajduje doktrynę w Biblii "niezgodną ze swoim poglądem", prawdopodobnie powie, "Ten fragment został zmieniony" lub "Paweł tak napisał, ale wiemy że był kłamcą." Tam, gdzie ewangelie nauczają "Pawłowej" doktryny, takiej jak odkupienie grzechu przez Jezusa w Ew. Jana 1.29, sceptyk odrzuca ją jako "zamieszczoną przez zwolenników Pawła." W rzeczywistości, jedyną podstawą takiego selektywnego podejścia sceptyka do Pisma Świętego jest osobiste uprzedzenie do koncepcji odkupienia Jezusa.
Co ciekawe, referencje Pawła jako apostoła zostały zaatakowane, nawet za jego życia, przez tych, którzy chcieli wprowadzić kościół w legalizm i inne błędne ideologie. Paweł broni się przed nieprawdziwymi atakami fałszywych nauczycieli w 1 Koryntian 9;2 Koryntian 12 i Galacjan 1.
Apostolstwo Pawła jest potwierdzane podczas dokonywanych cudów (Rzymian 15.19), szkolenia jakie otrzymał (Galacjan 1.15-20) oraz świadectwa innych apostołów. Piotr, daleki od bycia wrogiem Pawła, napisał o nim: "Ceńcie sobie bardzo wielkoduszność Pana, jak to napisał, z właściwą sobie mądrością Bożą, umiłowany brat nasz Paweł w liście skierowanym do was oraz w pozostałych swoich listach zajmujących się tą sprawą. Są tam przyznać trzeba również rzeczy trudne do zrozumienia. Ludzie niedostatecznie przygotowani i nie utwierdzeni w wierze, pojmując je podobnie zresztą jak inne pisma w sposób niewłaściwy, tym samym ściągają na siebie wieczną zagładę" (2 Piotra 3.15-16; tłum. Biblia Warszawsko- Praska).
English
Czym jest chrześcijaństwo Pawłowe?
