Pytanie
Jak chrześcijanin powinien postrzegać tradycję?
Odpowiedź
Słowo tradycja może mieć dwa znaczenia, jedno świeckie, a drugie religijne. W świeckim rozumieniu tradycja to od dawna ustalony porządek, zwyczaj lub przekonanie, które jest przekazywane z pokolenia na pokolenie. Na przykład rodziny mają pewne tradycje w sposobie obchodzenia świąt, urodzin lub wakacji. Tradycje rodzinne mogą być zdrowym i pozytywnym sposobem na utrzymanie spójności rodziny. Tradycje społeczne mogą pomóc stworzyć poczucie przynależności do społeczności. Szkoła może mieć tradycję, że każdego roku nowi uczniowie są eskortowani na pierwszy mecz piłki nożnej przez seniorów. Podążanie za tymi tradycjami buduje jedność i pomaga utrzymać normy społeczne. Jednak na arenie religijnej tradycja może zacierać granicę między prawdą Bożą a wymysłem człowieka, wprowadzając wielu w błąd. Chrześcijanie powinni podchodzić do tradycji religijnych z ostrożnością.
Tradycja religijna była w pełnej mocy podczas ziemskiej służby Jezusa. Jezus często karcił przywódców religijnych, mówiąc: "Unieważniacie słowo Boże przez waszą tradycję, którą przekazaliście" (Mk 7:13). Uczeni w Piśmie i faryzeusze dodali tak wiele własnych idei do Prawa Bożego, że zwykli ludzie byli zdezorientowani i czuli się bezradni, by przestrzegać tego wszystkiego. W Ewangelii Marka 7:6-8 Jezus zacytował Izajasza, by zganić przywódców religijnych, mówiąc: "Dobrze Izajasz prorokował o was, obłudnikach, jak jest napisane: 'Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie; na próżno mnie czczą, nauczając przykazań ludzkich'". Zauważmy, że "przykazania ludzkie" były nauczane tak, jakby były "doktrynami" natchnionymi przez Boga. I na tym polegał problem.
Jedną z wielu tradycji utrzymywanych przez faryzeuszy w czasach Jezusa było rytualne mycie rąk przed posiłkami. Przestrzeganie tej tradycji nie miało nic wspólnego z czystością serca; faryzeuszom chodziło o czystość ceremonialną. Pewnego razu, gdy faryzeusz zaprosił Jezusa na posiłek, Jezus ominął tę tradycję: "Jego gospodarz był zdumiony, widząc, że zasiadł do jedzenia bez uprzedniego wykonania ceremonii mycia rąk wymaganej przez żydowski zwyczaj" (Łukasza 11:38). Jezus nie złamał żadnego prawa - nic w przykazaniach Mojżeszowych nie wymagało takiego mycia rąk - niemniej jednak faryzeusz oczekiwał zgodności ze zwyczajem. Całkowite zignorowanie przez Jezusa tej stworzonej przez człowieka tradycji ustanawia wyraźne rozróżnienie między tym, co jest wiążące (przykazania Boże), a tym, co nie jest wiążące (ludzka tradycja).
Tradycje religijne, które zastępują lub wypierają prawo Boże, istnieją od najdawniejszych czasów. Nadal obowiązują one w każdej religii, a także w większości wyznań chrześcijańskich. Liturgiczne odłamy chrześcijaństwa mają najbardziej oczywiste tradycje, ale bardziej nieformalne miejsca kultu również mogą je mieć. Większość z nas ma swój ulubiony styl muzyczny, metodę głoszenia kazań, strukturę organizacyjną i rutynowe nabożeństwa, które akceptujemy bez żadnych wątpliwości. W obliczu zmian możemy nawet odczuwać moralne oburzenie, tak jakby zmiana formatu nabożeństwa lub dodanie gitary basowej były bezpośrednim pogwałceniem Bożych przykazań. To, co tak naprawdę robimy, być może nawet nie zdając sobie z tego sprawy, to strzeżenie naszych własnych tradycji, tak jak robili to faryzeusze. Możemy nawet obrazić się na Jezusa, tak jak faryzeusze, gdy On zakłóca nasz tradycyjny pogląd na to, jak według nas powinno wyglądać chrześcijaństwo (zob. Ew. Jana 9:16).
Pismo Święte ma wiele warstw znaczeniowych. Im bardziej zagłębiamy się w Słowo Boże, tym więcej dowiadujemy się o Bogu, a to często burzy nasze własne wyobrażenia. Kiedy wydaje nam się, że wszystko już wiemy i jesteśmy pewni, że mamy rację pod względem teologicznym, moralnym i społecznym, odkrywamy kolejną warstwę, która burzy nasze przekonania. Kiedy trzymamy się tradycji - czy to wyznaniowej, teologicznej czy strukturalnej - jakby była Słowem Bożym, zamykamy drzwi przed Bożym objawieniem prawdy. On chce nas zaskakiwać tym, kim jest, gdy nadal Go szukamy (Jeremiasza 29:13). Ale tradycja religijna często nam w tym przeszkadza. "Nie tak to zawsze robiliśmy" - to okrzyk bojowy tradycjonalistów. Zerwanie z tradycją może być dla wielu niewygodne, tak jak było dla faryzeuszy (Mt 5:33-34; Łk 6:26-27). Ale kiedy wyraźnie widzimy linię podziału między naszymi własnymi tradycjami a Bożą prawdą, pozostajemy pokorni i elastyczni, gdy Bóg nadal przekształca nas na obraz swojego Syna (Rzymian 8:29).
English
Jak chrześcijanin powinien postrzegać tradycję?
