Pytanie
Jaka jest historia ukrzyżowania? Jak wyglądało ukrzyżowanie?
Odpowiedź
Ukrzyżowanie zostało wymyślone i używane przez inne grupy ludzi, ale zostało "udoskonalone" przez Rzymian, jako ostateczna egzekucja przez tortury. Najstarsze relacje ukrzyżowania datuje się na 519 r. przed Chr., gdy król Persji Dariusz I ukrzyżował 3000 swoich wrogów politycznych w Babilonie. Przed Persami, Asyryjczycy byli znani z nabijania ludzi na pal. Grecy i Kartagińczycy później wykorzystywali również krzyżowanie ludzi. Po rozpadzie imperium Aleksandra Wielkiego Seleucyd Antioch IV Epifanes ukrzyżował Żydów, którzy odmówili przyjęcia hellenizacji.
Ukrzyżowanie miało za zadanie wpłynąć na maksymalizację wstydu i tortur ofiary. Rzymskie krzyżowania były przeprowadzane publicznie, aby wszyscy, którzy widzieli ich horror zniechęcili się do przekroczenia prawa wobec rządu rzymskiego. Ukrzyżowanie było tak straszne, że było przeznaczone jedynie dla największych przestępców.
Ofiara krzyżowania była najpierw dotkliwie chłostana czy bita, męka która sama w sobie zagrażała życiu. Później skazaniec był zmuszany do niesienia wielkiej, drewnianej belki na miejsce ukrzyżowania, na której miał zawisnąć. Niesienie tego ciężaru nie tylko było potwornie bolesne po biczowaniu, ale dodatkowo łączyło się z wielkim poczuciem wstydu, jako że ofiara niosła narzędzie swojej własnej tortury i śmierci. To tak jak kopanie własnego grobu.
Gdy ofiara przybywała na miejsce ukrzyżowania, była rozbierana do naga, aby dalej z niej szydzić. Później była zmuszona do rozciągnięcia swoich ramion na belce do której były przybijane. Gwoździe były wbijane w nadgarstki, a nie dłonie, co zapobiegało wyrywaniu gwoździ przez dłoń. (W czasach starożytnych nadgarstek uważano za część dłoni).Umieszczenie gwoździ w nadgarstkach również powodowało nieznośny ból, gdy gwoździe uciskały duże nerwy biegnące do rąk. Następnie belka ukrzyżowania była podnoszona i mocowana do pionowego elementu, który normalnie stał pomiędzy krzyżowaniami.
Po przywiązaniu belki ukrzyżowania, kaci przybijali gwóźdź również do stóp ofiary na krzyżu- zazwyczaj, jedna stopa ponad drugą, wbijając gwóźdź w środek i łuk każdej stopy, z kolanami lekko ugiętymi. Głównym celem gwoździ było wywołanie bólu.
Gdy ofiara została przybita do krzyża, cały jej ciężar podtrzymywany był przez trzy gwoździe, co powodowało, że ból przeszywał całe ciało. Ramiona ofiary były rozciągnięte w taki sposób, że powodowały skurcze i paraliż mięśni klatki piersiowej, uniemożliwiając oddychanie, chyba że część ciężaru spoczywała na stopach. Aby zaczerpnąć oddechu, ofiara musiała podnosić się naciskając na stopy. Oprócz znoszenia rozdzierającego bólu spowodowanego przez gwóźdź w stopach, obtarte plecy ofiary ocierały się o szorstką, sztywną belkę krzyża.
Po zaczerpnięciu oddechu i w celu złagodzenia bólu w stopach, ofiara zaczynała się ponownie osuwać. Ta akcja zwiększała ciężar na nadgarstkach i ponownie skazaniec ocierał się plecami o krzyż. Jednak ofiara nie mogła oddychać w tej obniżonej pozycji, więc wkrótce tortury rozpoczęły się ponownie. Aby odetchnąć i złagodzić ból spowodowany przez gwoździe wbite w nadgarstki, poszkodowany musiał bardziej obciążać gwoździe znajdujące się w stopach i podnosić się. Następnie, aby złagodzić ból spowodowany przez gwoździe w stopach, musiał bardziej obciążać gwoździe w nadgarstkach i opaść. W obu pozycjach tortury były bardzo intensywne.
Ukrzyżowanie zazwyczaj prowadziło do powolnej, pełnej tortury śmierci. Niektóre ofiary wytrzymywały aż do czterech dni na krzyżu. Śmierć następowała ostatecznie przez uduszenie, ponieważ ofiara traciła siłę, by dalej podnosić się na nogach, aby wziąć oddech. Aby przyśpieszyć śmierć, nogi ofiary mogły być łamane, co uniemożliwiało jej podnoszenie się do góry, aby oddychać; zatem wkrótce dochodziło do uduszenia (zobacz Ew. Jana 19.32).
Krzyżowanie zostało ostatecznie zakazane przez cesarza rzymskiego Konstantyna w IV w.
English
Jaka jest historia ukrzyżowania? Jak wyglądało ukrzyżowanie?
