Pytanie
Dlaczego musimy wyznawać nasze grzechy, skoro jesteśmy zbawieni (1 Jana 1.9)?
Odpowiedź
Apostoł Paweł napisał, „Ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym. W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności” (Efezjan 1.6-8). Przebaczenie to odnosi się do zbawienia, w którym Bóg zabrał nasze grzechy i oddalił je od nas „tak daleko jak daleko jest wschód od zachodu” (Psalm 103.12). Przebaczeniem tym obdarza Bóg ludzi duchowo odrodzonych, których Zbawicielem jest Jezus Chrystus. Na podstawie Bożego orzeczenia nasze przeszłe, teraźniejsze i przyszłe grzechy są nam przebaczone. Gdy jesteśmy tutaj na ziemi, nadal zmagamy się z konsekwencjami grzechu, stąd też rodzi to kolejne pytanie.
Różnica pomiędzy fragmentem z Efezjan 1.6-8 a 1 Jana 1.9 jest taka, że Jan porusza kwestie tego co nazwalibyśmy „subiektywnym doświadczeniem przebaczenia”, jakie zachodzi pomiędzy ojcem a synem. Na przykład, jeśli syn uczyni coś złego względem ojca- niezgodnego z jego wymaganiami czy zasadami- wtedy syn burzy swoją relację z ojcem. Nadal pozostaje jego synem, chociaż ich więź jest naruszona. Relacja ta odnowi się, gdy syn wyzna ojcu swoją winę. Podobnie dzieje się w społeczności z Bogiem; nasza relacja z nim jest naruszona do momentu kiedy nie wyznamy naszych grzechów. Gdy wyznamy je Bogu, to nasza społeczność zostanie ponownie odnowiona. Jest to „subiektywne doświadczenie przebaczenia.”
”Przebaczenie obiektywne” jest udziałem każdego wierzącego w Chrystusa. Z tytułu zajmowanej pozycji- jako członka Kościoła Chrystusa, nasze wszystkie grzechy- dawne i przyszłe- są nam przebaczone. Cena śmierci Chrystusa na krzyżu była wystarczającym zadośćuczynieniem Bożego gniewu za grzech, przez co żadna inna cena czy ofiara nie jest potrzebna. Gdy Jezus powiedział „Wykonało się” to dosłownie miał to na myśli. Staliśmy się dziećmi Bożymi i z tego tytułu „obiektywne przebaczenie” jest naszym udziałem.
Wyznawanie grzechu pozwoli nam uchronić się od Bożego dyscyplinowania. Jeśli nie wyznajemy grzechu, to z pewnością do czasu gdy tego nie zrobimy Pan użyje dyscypliny. Jak mówiliśmy przedtem, nasze grzechy są nam przebaczone w chwili zbawienia („przebaczenie obiektywne”), lecz nasza codzienna społeczność z Bogiem wymaga od nas ciągłego starania się („subiektywne doświadczenie przebaczenia”). Nie możemy zbudować właściwej więzi z Bogiem, jeśli nie wyznajemy mu swoich grzechów. Dlatego właśnie, musimy wyznawać Bogu nasze grzechy, dokładnie wtedy gdy uświadomimy sobie że zgrzeszyliśmy, po to aby budować z nim głęboką relację.
English
Dlaczego musimy wyznawać nasze grzechy, skoro jesteśmy zbawieni (1 Jana 1.9)?
