Pytanie
Jakie są biblijne wymogi apostolstwa?
Odpowiedź
Apostoł ("ktoś wysłany z misją") jest kimś, kogo Bóg posłał ze zleceniem lub z wiadomością. Apostoł jest odpowiedzialny wobec Posyłającego i niesie autorytet swojego Nadawcy. Apostolstwo jest urzędem, który sprawuje apostoł.
Sam Jezus Chrystus posiadał "apostolstwo." "Apostoł" jest to jednym z jego opisowych tytułów (Hebrajczyków 3.1). On został wysłany przez Ojca Niebiańskiego z Bożym przesłaniem pełnym władzy, które On wiernie dostarczył (Ew. Jana 17.1-5).
Gdy Jezus był tutaj na ziemi, On osobiście wybrał spośród wielu swoich naśladowców dwunastu mężczyzn i dał im apostolstwo- szczególną odpowiedzialność otrzymania i rozgłaszania jego przesłania, gdy powróci do nieba (Ew. Jana 17.6-20; Ew. Mateusza 10.1-4; Ew. Marka 3.14-19). Tymi wybranymi wysłannikami byli jego apostołowie. W czasie ziemskiej służby, Jezus w szczególny sposób ich uczył, kształtował, jednak nie wyjaśniał kryteriów, których użył, aby ich wybrać.
Jednym z dwunastu był Judasz Iskariota, który wydał Jezusa Jego wrogom. Z powodu wyrzutów sumienia, Judasz się powiesił (Ew. Mateusza 27.5). Zatem, gdy Jezus powrócił do nieba, pozostawił jedynie jedenastu apostołów.
Kilka dni później, pozostali apostołowie byli w Jerozolimie modląc się z matką Jezusa, jego braćmi oraz innymi wierzącymi. Grupa licząca około 120 osób (Dz. Apostolskie 1.12-26). Szymon Piotr zwrócił się do tej grupy i powiedział im, że Psalm 69.25 przepowiedział zdradę Judasza, a Psalm 109.8 przepowiedział, że miejsce uciekiniera wśród apostołów powinno zostać obsadzone. Apostolstwo musi przypaść komuś innemu.
Piotr zaproponował wybór nowego apostoła i określił wymogi. Nie każdy mógł być rozpatrywany na urząd apostolski. Kandydaci musieli być z Jezusem podczas wszystkich trzech lat, gdy Jezus przebywał między nimi. To znaczy, że musiał być świadkiem naocznym chrztu Jezusa, gdy Ojciec Niebiański potwierdził osobę i dzieło Jezusa. On musiał słyszeć przemieniające życie nauczanie Jezusa i być obecny w czasie, gdy uzdrawiał i dokonywał innych cudów. Nowy Apostoł musiał być naocznym świadkiem, gdy Jezus poświęcił siebie na krzyżu, musiał widzieć jak Jezus chodził, mówił i jadł wraz z uczniami ponownie po Jego zmartwychwstaniu. Były to kluczowe fakty z życia Jezusa, sedno przesłania, którego mieli nauczać, a do zweryfikowania prawdy dobrej nowiny, potrzebni byli naoczni świadkowie.
Grupa modlitewna w Jerozolimie wytypowała dwóch, którzy spełniali te wymogi na urząd apostolski: Józefa, zwanego Barsabą oraz Macieja. Później uczniowie poprosili Boga, aby ich prowadził w tym, który ma wypełnić to miejsce. Używając metody określania woli Bożej, która była powszechna w tamtych czasach, rzucali losy, dając Bogu wolność w uczynieniu Jego wyboru jasnym. Los padł na Macieja i on stał się dwunastym apostołem.
Apostołowie wielokrotnie dawali świadectwo o swoich osobistych obserwacjach Jezusa, wypowiadając takie oświadczenia, "A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co uczynił w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie; jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Ale Bóg wzbudził go trzeciego dnia i dozwolił mu się objawić" (Dz. Apostolskie 10.39-40).
Miesiące później, Saul, jeden z faryzeuszy, próbuje usunąć nowy „kult” chrześcijaństwa, zabijając i wtrącając do więzienia niektórych wyznawców Jezusa. Gdy Saul był w drodze do Damaszku, na jednej ze swoich wypraw skierowanych przeciwko chrześcijanom, objawił mu się osobiście żyjący Jezus. To niezaprzeczalne spotkanie ze zmartwychwstałym Panem zrewolucjonizowało życie Saula. W wizji skierowanej do innego wierzącego w Damaszku Jezus powiedział, że wybrał Saula "albowiem mąż ten jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię moje przed pogan i królów, i synów Izraela" (Dz. Apostolskie 9.15; por. 22.14-15). Po swoim nawróceniu Paweł spędził trochę czasu w Arabii, gdzie był nauczany przez Chrystusa (Galacjan 1.12-17). Inni apostołowie rozpoznali to, że sam Jezus wybrał ich wcześniejszego wroga, aby był jednym z nich. Gdy Saul udał się na terytoria pogańskie, zmienił swoje imię na greckie "Paweł”, a Jezus, który nadał mu urząd apostolski, wysłał wiele wiadomości przez niego do swojego kościoła i niewierzących. To był ten apostoł, Paweł, który napisał ponad połowę ksiąg Nowego Testamentu.
W swoich dwóch listach, Paweł wskazuje na urząd apostoła jako pierwszy, który Jezus wyznaczył, aby służył Jego kościołom (1 Koryntian 12.27-30; Efezjan 4.11). Oczywiste jest, że praca apostolska dotyczyła ustanowienia fundamentów Kościoła, w pewnym sensie drugorzędnym tylko w stosunku do roli samego Chrystusa (Efezjan 2.19-20), co wymagało autorytetu naocznego świadka w głoszeniu. Po tym jak apostołowie ustanowili fundamenty, można było budować kościół.
Paweł nigdy nie twierdził, że zalicza się do grona dwunastu pierwotnych apostołów, lecz deklarował swoje apostolstwo; wierzący rozpoznali, że Jezus wyznaczył go na swojego szczególnego apostoła dla pogan (Galacjan 1.1; 1 Koryntian 9.1; Dz. Apostolskie 26.16-18). Są też inni we wczesnym kościele, których nazywano "apostołami" (Dz. Apostolskie 14.4, 14; Rzymian 16.7; 1 Tesaloniczan 2.6), ale tylko w tym sensie, że zostali wyznaczeni, upoważnieni i wysłani przez kościoły w specjalnych sprawach.Te osoby nosiły tytuł "apostoła" w ograniczonym sensie i nie posiadały wszystkich wymogów apostolstwa, jakie wykazywało dwunastu apostołów i Paweł.
Nie ma żadnego biblijnego dowodu, który wskazuje, że tych trzynastu apostołów zostało zastąpionych, gdy umarli. Zobacz Dz. Apostolskie 12.1-2 na przykład. Jezus namaścił apostołów, aby ustanowili podstawy pracy Kościoła, a podstawy muszą być położone tylko raz. Po śmierci apostołów, inne urzędy- poza apostolskimi, które nie wymagały naocznej relacji z Jezusem- będą kontynuowały to dzieło.
English
Jakie są biblijne wymogi apostolstwa?
