Pytanie
Jaki jest autorytet osoby wierzącej?
Odpowiedź
Autorytet wierzącego opiera się na jego mandacie do służenia Panu. Kiedy jesteśmy w Bożej woli, możemy poruszać się z pewnością, że robimy to, co słuszne i że moc Ducha Świętego działa w nas i przez nas. Niektóre posługi podkreślają autorytet wierzącego w niezdrowym i niebiblijnym stopniu. Lepiej jest pamiętać o łagodności, do której zostaliśmy powołani (Tytusa 3:1-2; Jakuba 3:13). Nawet Paweł, który jako apostoł miał prawdziwą władzę nad kościołem, nie zawsze ją sprawował: "Chociaż w Chrystusie mógłbym być śmiały i nakazać wam czynić to, co powinniście czynić, to jednak wolę przemawiać do was na podstawie miłości" (Filemona 1:8-9).
Zanim zaczniemy wyliczać rzeczy, które podlegają władzy wierzącego, musimy przyznać, że przede wszystkim wierzący podlega władzy. "Bóg jest błogosławionym i jedynym Władcą, Królem królów i Panem panów" (1 Tymoteusza 6:15). A nasz Pan Jezus przypomina nam: "Wy również, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: 'Słudzy niegodni, wykonaliśmy tylko to, co do nas należy'" (Łk 17:10). Życie wierzącego polega na całkowitej zależności od Boga, czego przykładem jest Syn Człowieczy (zob. Ew. Łukasza 22:42 i Ew. Jana 5:30).
Bóg wyznaczył mniejsze zakresy władzy na tym świecie, aby rządziły pod Jego zwierzchnictwem. Rodzice mają władzę nad swoimi dziećmi (Efezjan 6:1). Mężowie mają władzę nad swoimi żonami (Efezjan 5:22-24). Królowie mają władzę nad swoimi poddanymi (Rzymian 13:1-7). Apostołowie mieli władzę nad kościołem (Dzieje Apostolskie 4:34-35; Filemona 1:3).
Niektórzy ludzie używają Wielkiego Nakazu, aby nauczać o autorytecie wierzącego: "Jezus przyszedł do nich i powiedział: 'Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem" (Mt 28:18-20). Ale autorytet w tym fragmencie wyraźnie należy do Jezusa. Twierdzi On, że ma "wszelką władzę", a następnie mówi tym, którzy podlegają Jego władzy, co mają robić. Opierając się na Wielkim Nakazie, jedyną "władzą", jaką posiadają wierzący, jest władza pójścia na cały świat, władza czynienia uczniów, władza chrzczenia w imię Trójjedynego Boga i władza nauczania przykazań Jezusa. Praktykując tę władzę, wierzący jest po prostu posłuszny rozkazom.
Oprócz autorytetu do dzielenia się ewangelią, autorytet wierzącego obejmuje prawo do bycia nazywanym dzieckiem Bożym (Jana 1:12) oraz autorytet do "przystępowania z ufnością do tronu łaski Bożej" (Hebrajczyków 4:16). We wszystkim pamiętamy, że Chrystus jest Panem. "Kto się chlubi, niech się chlubi w Panu" (2 Koryntian 10:17).
Niektórzy chrześcijanie mylą się co do autorytetu wierzącego, ponieważ wyrywają wersety z kontekstu. Na przykład w Ewangelii Mateusza 10:1 czytamy: "Jezus przywołał do siebie swoich dwunastu uczniów i dał im władzę wypędzania duchów nieczystych i uzdrawiania wszelkiej choroby". Niektórzy ludzie twierdzą, że mają władzę nad demonami i chorobami na podstawie tego wersetu, pomijając fakt, że Jezus przemawiał do określonej grupy ludzi ("swoich dwunastu uczniów") w określonym czasie służby. Inni twierdzą, że posiadają dary apostolskie, twierdząc, że mają taki sam autorytet jak Piotr czy Paweł. Niektórzy ludzie twierdzą, że mają autorytet dla wierzących w oparciu o obietnice Starego Testamentu dla Jozuego (Jozuego 1:3), Gedeona (Sędziów 6:23) lub Izraela (Powtórzonego Prawa 8:18; Malachiasza 3:10) - ponownie, wyrywając wersety z kontekstu. Inni wierzący twierdzą, że autorytet opiera się na Ewangelii Marka 16: 17-18, mimo że ta część Ewangelii Marka jest późnym dodatkiem i nie jest oryginalna.
Paweł napominał Tytusa, aby nauczał Pisma odważnie, z autorytetem (Tt 2:15). Gdy wierzący służą sobie nawzajem i Panu, powinni to robić z pewnością siebie i autorytetem, który wynika ze świadomości, że wykonują Boże dzieło: "Jeśli ktoś przemawia, powinien to czynić jako ten, który wypowiada słowa Boga. Jeśli ktoś służy, powinien to czynić z mocą, jaką daje Bóg, aby we wszystkim był chwalony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała i moc na wieki wieków. Amen" (1 Piotra 4:11).
Autorytet wierzącego pochodzi od Boga i ze Słowa Bożego. Ponieważ jesteśmy ambasadorami Boga, możemy przemawiać z Jego autorytetem, gdy dzielimy się Jego Słowem, apelując do świata w imieniu Chrystusa (2 Koryntian 5:20). Władamy mieczem Ducha, potężną bronią wykutą przez Boga na nasz użytek (Efezjan 6:17).
English
Jaki jest autorytet osoby wierzącej?
