Pytanie
Kim był Baal?
Odpowiedź
Baal to imię największego z bogów czczonych w starożytnym Kanaanie i Fenicji. Kult Baala przedostał się do żydowskiego życia religijnego w czasach Sędziów (Księga Sędziów 3,7) i rozprzestrzenił się w Izraelu za panowania Achaza (1 Ks. Królewska 16,31-33), co również miało wpływ na Judę (2 Ks. Kronik 28,1-2). Słowo baal znaczy "pan"; liczba mnoga to baalim. Generalnie, Baal był bogiem płodności, który- jak wierzono- mógł sprawić, że ziemia wydawała plony a ludziom rodziły się dzieci. W różnych regionach, w różny sposób czczono Baala, co sprawiało, że był bardzo elastycznym bogiem. W jednych miejscach podkreślano określone atrybuty, a w innych jeszcze inne, i w ten sposób rozwijały się szczególne "denominacje" baalizmu. Baal z Peor (4 Ks. Mojżeszowa 25,3) i Baal-Berit (Ks. Sędziów 8,33) są przykładami takich wyspecjalizowanych lokalnych bóstw.
Nawiązując do kanaanejskiej mitologii, Baal był synem El, głównego boga a Astera boginią morza. Baal był uważany za najpotężniejszego ze wszystkich bóstw, przyćmił El, który był postrzegany raczej jako słaby i niewystarczający. W różnych bitwach Baal pokonał Yamm, boga morza oraz Mota - boga umarłych i świata podziemi. Siostrą/żoną Baala była Aszterte, bogini płodności związana z gwiazdami oraz Anat, bogini miłości i wojny. Kananejczycy czcili Baala jako boga słońce oraz boga sztormów - zwykle był przedstawiany z piorunem w ręku - który pokonywał wrogów i sprawiał, że ziemia wydawała plony. Czczono go również jako boga płodności, który sprawiał, że rodziły się dzieci. Kult Baala był zakorzeniony w zmysłowości i zawierał w sobie rytualną prostytucję świątynną. Z czasem aby przebłagać Baala potrzebne były ofiary z ludzi, zwykle taką ofiarą było pierworodne dziecko (Ks. Jeremiasza 19,5). Kapłani Baala zwracali się do ich boga w dzikich obrzędach, które zawierały głośne, ekstatyczne krzyki oraz samookaleczenia (1 Ks. Królewska 18,28).
Zanim Hebrajczycy wkroczyli do Ziemi Obiecanej, Bóg ostrzegł ich przed zaangażowaniem się w kult kananejskich bóstw (5 Ks. Mojżeszowa 6,14-15), jednak Izrael zignorował to ostrzeżenie i ludzie zaangażowali się w bałwochwalstwo. Podczas rządów Achaba i Izebel, gdy kult Baala w Izraelu osiągnął szczyt, Bóg w bezpośredni sposób skonfrontował pogaństwo przez swojego proroka Eliasza. Po pierwsze, Bóg pokazał, że to On a nie Baal kontroluje deszcz przez zesłanie suszy trwającej trzy i pół roku (1 Ks. Królewska 17,1). Potem Eliasz zwołał kapłanów Baala na Górę Karmel aby pokazać i udowodnić wszystkim, że jedynie Bóg jest prawdziwym Bogiem. Przez cały dzień 450 proroków Baala wzywało swojego boga, aby zesłał ogień z nieba - na pewno było to proste zadanie dla boga trzymającego w swym ręku błyskawice - jednak "nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi" (1 Ks. Królewska 18,29 - Biblia Tysiąclecia). Gdy prorocy Baala się poddali, Eliasz pomodlił się prostą modlitwą i Bóg odpowiedział natychmiast zsyłając ogień z nieba. Dowód był przytłaczający a "Cały lud to ujrzał i upadł na twarz, a potem rzekł: Naprawdę Jahwe jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!" (werset 39).
W Ew. Mateusza 12,27 Jezus nazwał szatana "belzebubem", nawiązując do demona Baal-Zebub, filistyńskiego bóstwa (2 Ks.Królewska 1,2). Baal Starego Testamentu był nikim więcej jak demonem podszywającym się pod bóstwo, zatem całe właściwie bałwochwalstwo jest kultem demonów (1 Koryntian 10,20).
English
Kim był Baal?
