Pytanie
Co Biblia mówi o braku szacunku?
Odpowiedź
W Biblii brak szacunku jest zawsze czymś złym, a szacunek jest czymś dobrym. Szacunek to podziw dla danej osoby ze względu na jej pozycję, zdolności, cechy lub osiągnięcia. Szacunek wiąże się z poważaniem, uznaniem, wysoką opinią, podziwem, czcią, respektem i honorem. W Biblii szacunek oznacza w szczególności akt uznania wartości innej osoby, zwłaszcza ze względu na jej pozycję, honor lub wiek. Lekceważenie jest przeciwieństwem szacunku: jest to nieuznawanie wartości innej osoby, powstrzymywanie się przed okazaniem honoru, który powinien być jej przyznany, lub aktywne poniżanie kogoś.
Szacunek powinien być okazywany tym, którym należy się szacunek (Rzymian 13.7). Biblia wymienia cztery kategorie osób, którym należy okazywać szacunek: starsi, przywódcy, Jezus Chrystus i ludzkość w ogóle. Po pierwsze, starszym należy się szacunek ze względu na ich wiek i doświadczenie. Prawo nakazuje szanować oblicze starca (3 Ks. Mojżeszowa 19.32), a narody lub ludzie, którzy nie szanują swoich starszych, nazywani są "twardogłowymi" (5 Ks. Mojżeszowa 28.50). Paweł napomina Tymoteusza, aby nie upominał starszych mężczyzn w taki sam sposób, w jaki upominałby młodych mężczyzn, ale aby był łagodny, zachęcający i pełen szacunku, jak względem ojca (1 Tymoteusza 5.1). Ponieważ doświadczenie, które przychodzi wraz z wiekiem, jest kluczowym elementem mądrości, szanowanie starszych oznacza szanowanie mądrości, którą mogą przekazać.
Kolejną grupą w Biblii, której należy się szacunek, są przywódcy polityczni (1 Piotra 2.17), przedstawiciele rady (Ew. Marka 15.43), zwierzchnicy kościoła (1 Tymoteusza 3.2), przywódcy duchowi (1 Tesaloniczan 5.12), dobrzy ojcowie, którzy dyscyplinują swoje dzieci (Hebrajczyków 12.9), rodzice w ogóle (2 Ks. Mojżeszowa 20.12; Ew. Mateusza 15.4), mężowie (Efezjan 5.33) oraz panowie sług lub niewolników. Co ciekawe, niewolnicy mają szanować swoich panów nie tylko wtedy, gdy są oni dobrzy i łagodni, ale także wtedy, gdy są surowi i niesprawiedliwi (1 Piotra 2.18).
Jezus Chrystus zasługuje na cześć i szacunek ze strony ludzi, ale był bardzo lekceważony, gdy przyszedł, aby nas zbawić. Było to szczególnie odczuwalne w rodzinnym regionie Jezusa, Galilei (Ew. Jana 4.44). Jezus opowiedział kiedyś przypowieść o właścicielu ziemskim (Bogu), który wysłał swojego ukochanego syna (Jezusa) do grupy dzierżawców winorośli, aby sprawdzili stan jego winnic. Właściciel ziemski wierzył, że jego dzierżawcy będą szanować jego syna, ale tak się nie stało. Zamiast tego okazali mu najwyższy brak szacunku, wyrzucając go z rodzinnej winnicy i skazując na śmierć (Ew. Mateusza 21.33-40). Ostrzeżenie na końcu tej przypowieści jest otrzeźwiające: jak myślisz, co właściciel winnicy zrobi z tymi sługami, jako zapłatę za ich przemoc i brak szacunku, kiedy przybędzie?
Wreszcie, szacunek jest czymś, co należy się ludzkości w ogóle, każdemu z osobna, po prostu na podstawie naszego człowieczeństwa. Każdy z nas nosi w sobie obraz Boga (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Inna przypowieść mówi o niegodziwym sędzi, który nie bał się Boga ani nie szanował człowieka (Ew. Łukasza 18.2). Brak szacunku sędziego dla ludzi jest cechą jego niegodziwości w tej historii. Chrześcijanie mają nie tylko szanować swoich współwierzących (Rzymian 12.10), ale także szanować tych, którzy nie wierzą. Świadcząc o prawdzie i nadziei, jaką mamy w Chrystusie, powinniśmy czynić to z łagodnością i nie okazywać braku szacunku (1 Piotra 3.15).
1 Piotra 2.17 dobrze podsumowuje cnotę szacunku: "Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie" (tłum. Biblia Warszawska).
English
Co Biblia mówi o braku szacunku?
