Pytanie
Jak chrześcijanin powinien postrzegać kwestię bogactwa?
Odpowiedź
Chrześcijański pogląd na temat zamożności powinien opierać się na nauce Pisma Świętego. Istnieje wiele takich sytuacji za czasów Starego Testamentu, kiedy to Bóg obdarzał swój lud wielkim bogactwem. Salomon otrzymał obietnicę, że stanie się bogaty i został najbogatszym spośród wszystkich króli żyjących na ziemi (1 Ks. Królewska 3.11-13; 2 Ks. Kronik 9.22); Dawid powiedział w 1 Ks. Kronik 29.12, "Od ciebie pochodzi bogactwo i chwała. Ty władasz nad wszystkim...", Abraham (1 Ks. Mojżeszowa 17-20), Jakub (1 Ks. Mojżeszowa 30-31), Józef (1 Ks. Mojżeszowa 41), król Jehoszafat (2 Ks. Kronik 17.5) i wielu innych zostało pobłogosławionych przez Boga wielką majętnością. Żydzi jednak otrzymali obietnicę odnośnie życia tu na ziemi. Otrzymali ziemię z wszelkimi jej błogosławieństwami.
W Nowym Testamencie jest inny standard. Kościołowi nigdy nie została dana obietnica ziemi i bogactwa. Fragment Listu do Efezjan mówi nam, "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios". Chrystus powiedział w Ewangelii Mateusza 13,22 w przypowieści o siewcy, gdy ziarno Bożego Słowa padło między ciernie, że "umiłowanie tego świata i ułuda bogactwa zaduszają słowo i plonu nie wydaje". Jest to pierwsze odniesienie do ziemskiego bogactwa w Nowym Testamencie. Nie jest to pozytywny obraz.
W Ewangelii Marka 10,23 "A Jezus, spojrzawszy wokoło, rzekł do uczniów swoich: Jakże trudno będzie tym, którzy mają bogactwa, wejść do Królestwa Bożego!" To nie jest niemożliwe - bo u Boga wszystko jest możliwe - ale, jest to "trudne". W Ewangelii Łukasza 16,13, Jezus mówi o "mamonie" (to aramejskie słowo, które oznacza "bogactwo"): "Żaden sługa nie może dwóm panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzieć będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie." Znowu Jezus przedstawia bogactwo jako coś co ma negatywny wpływ na duchowość, co może nas trzymać z dala od Boga.
Bóg mówi o prawdziwym bogactwie, które On dzisiaj chce nam dać, w Liście do Rzymian 2,4: "Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi?" Jest to bogactwo prowadzące do życia wiecznego. Myśl ta powtarza się w Rzymian 9,23: "a uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio przygotował ku chwale, takimi naczyniami jesteśmy i my, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan". Również w Liście do Efezjan 1,7: "W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego". Wspominając Boże miłosierdzie, Apostoł Paweł wywyższa Boga w Liście do Rzymian 11,33: "O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki jego i nie wyśledzone drogi jego!" Nowy Testament podkreśla Boże bogactwo w nas: "abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego" (Efezjan 1,18b). Właściwie Bóg pragnie okazać swoje bogactwo: "i wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie, aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie. (Efezjan 2,6-7)
Takiego bogactwa Bóg pragnie dla nas: "by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku" (Efezjan 3,16). Najwspanialszy fragment Nowego Testamentu na temat bogactwa wierzących znajduje się w Liście do Filipian 4,19: "A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie." Stwierdzenie to zostało napisane przez Apostoła Pawła ponieważ wierzący z Filippi przysłali mu dar, pokazujący ich poświęcenie, który zaspakajał potrzeby Pawła.
1 List do Tymoteusza 6.17 przedstawia ostrzeżenie skierowane do bogatych: "Bogaczom tego świata nakazuj, ażeby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nam ku używaniu wszystkiego obficie udziela". List Jakuba 5,1-3 podaje inne ostrzeżenie dla bogaczy, którzy mieli złe priorytety: "A teraz wy, bogacze, płaczcie i narzekajcie nad nieszczęściami, jakie na was przyjdą. Bogactwo wasze zmarniało, a szaty wasze mole zjadły. Złoto wasze i srebro zaśniedziało, a śniedź ich świadczyć będzie przeciwko wam i strawi ciała wasze jak ogień. Nagromadziliście skarby w dniach, które się mają ku końcowi." Ostatni fragment, w którym wspomniani są bogacze znajduje się w Księdze Objawienia 18,17, a który mówi o zniszczeniu Babilonu: "w jednej godzinie zniweczone zostało tak wielkie bogactwo!"
Podsumowując, Izraelici otrzymali ziemskie obietnice i nagrody będąc Bożym ludem wybranym. Bóg dzięki nim dał nam wiele ilustracji, zasad i prawd. Wiele ludzi pragnie otrzymać ich błogosławieństwa, ale nie ich przekleństwa. Jednakże w czasie progresji objawienia, Bóg objawił przez Jezusa Chrystusa wspanialszą służbę: "Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem [Jezusa], które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice." (Hebrajczyków 8,6).
Bóg nikogo nie potępia za to, że jest bogaty. Jest wiele źródeł bogactwa, jednak On przedstawia wielkie zagrożenie dla tych, co bardziej troszczą się o bogactwa aniżeli szukają Boga i ufają bardziej zgromadzonemu bogactwu niż Bogu. Jego wielkim pragnieniem jest to, abyśmy nasze serca skierowali na sprawy niebiańskie a nie na kwestie związane z tym życiem. Brzmi to może bardzo pompatycznie i nieosiągalnie, ale Paweł napisał, " Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie." (Filipian 4,13). Kluczem jest znajomość Chrystusa jako Zbawiciela i pozwolenie Duchowi Świętemu, aby przemieniał nasze umysły i serca na jego podobieństwo (Rzymian 12,1-2).
English
Jak chrześcijanin powinien postrzegać kwestię bogactwa?
