Pytanie
Dlaczego nadal grzeszymy po zbawieniu?
Odpowiedź
Zbawienie rozpoczyna się w chwili, gdy przez wiarę przyjmujemy Bożą ofertę przebaczenia poprzez śmierć i zmartwychwstanie Jego Syna, Jezusa (Efezjan 2:8-9; Jana 1:12). Jezus nazwał to "ponownym narodzeniem" (J 3:3). Okazując skruchę i porzucając nasze stare życie, otrzymujemy nowe życie, które Jezus nabył dla nas swoją krwią (2 Koryntian 5:17, 21). Zostajemy obmyci do czysta, a Bóg postanawia nie pamiętać więcej naszych grzechów (Psalm 103:12). Szybko jednak zauważamy, że nasza skłonność do grzechu wciąż jest częścią nas. Jak to możliwe, skoro jesteśmy nowymi stworzeniami w Chrystusie? Wciąż grzeszymy, ponieważ, choć otrzymaliśmy przebaczenie, nadal jesteśmy upadłymi istotami ludzkimi.
Zbawienie łamie władzę, jaką grzech miał kiedyś nad nami. Byliśmy niewolnikami grzechu i służyliśmy mu dobrowolnie (Rz 6:20-23, 7:14-15). Będąc niewolnikami grzechu, nie mogliśmy podobać się Bogu (Rz 8:8). Bez względu na to, jak często zmienialiśmy się na lepsze, prostowaliśmy się, chodziliśmy do kościoła lub spełnialiśmy prawe uczynki, nasze dusze wciąż były zniewolone nieprawością, a my staliśmy przed Bogiem jako potępieni.
Po oddaniu naszego życia pod panowanie Jezusa staliśmy się Bożymi synami i córkami (Efezjan 1:5; Rzymian 8:15). Ale tak jak dzieci czasami są nieposłuszne swoim rodzicom, tak dzieci Boże czasami są nieposłuszne Jemu. Buntujemy się, złościmy lub wątpimy przez jakiś czas; różnica polega na tym, że nie możemy już prowadzić grzesznego stylu życia, ponieważ nasza natura uległa zmianie (2 Koryntian 5:17; 1 Jana 3:4-10). Ryba może tęsknić za życiem na plaży, ale gdy tylko rzuci się na piasek, nie chce niczego innego, jak tylko wrócić do wody, ponieważ jej natura nie została zaprojektowana dla suchego lądu. Ryba została stworzona dla wody. Tak samo jest z nami. Naturą osób zamieszkałych przez Ducha Świętego jest życie w sprawiedliwości. Czasami możemy popaść w grzech, ale nie możemy w nim przetrwać. Nowa natura rozwija się w sprawiedliwości i posłuszeństwie Bogu. Stopień, w jakim pozwalamy Duchowi Świętemu na dostęp do każdego obszaru naszego życia, jest stopniem, w jakim żyjemy zgodnie z Bożym zamysłem.
Dobrzy rodzice nie pozwalają swoim maluchom bawić się na autostradzie. Mogą zacząć od surowego ostrzeżenia, ale jeśli dziecko uparcie zmierza w kierunku drogi, dobrzy rodzice pójdą za nim, a dyscyplina będzie niezapomniana i skuteczna. Podobnie jest, gdy my, jako dzieci Boże, usztywniamy nasze karki i szarżujemy w kierunku zła. Nasz Ojciec idzie za nami. Bóg nie pozwala nam uciec od grzechu, ponieważ jest dobrym Ojcem. List do Hebrajczyków 12:5-11 mówi, że Boża dyscyplina w naszym życiu jest jednym ze sposobów, w jaki możemy stwierdzić, że należymy do Jezusa.
Ku chwale Bożej, po naszym zbawieniu Bóg postępuje z naszym grzechem inaczej niż przed naszym zbawieniem. Pierwszy List Jana 1:9 mówi nam, że możemy wyznać nasz grzech i otrzymać przebaczenie. Wyznanie oznacza, że pokornie zgadzamy się z Bogiem co do tego, jak zły jest grzech. Przyznajemy się do błędu i prosimy Go o przebaczenie. Świadomość naszego grzechu i wyznanie go powinno być regularną praktyką. Pierwsza z 95 tez Marcina Lutra mówi: "Kiedy nasz Pan i Mistrz Jezus Chrystus powiedział 'Pokutujcie', chciał, aby całe życie wierzących było pokutą". Bóg może nam przebaczyć i zachować swoją sprawiedliwość, ponieważ nasz grzech został już opłacony przez Jezusa. Nie ma potrzeby nas karać, ponieważ On już ukarał Swojego Syna (Kolosan 2:14).
Gdy "wzrastamy w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa" (2 Piotra 3:18), przezwyciężamy nękające nas grzechy (Hebrajczyków 12:1). Piotr wymienia kroki, które możemy podjąć, aby rozwinąć naszą nową naturę i kończy obietnicą, że jeśli będziemy postępować w ten sposób, to "nigdy się nie potkniemy" (2 P 1:3-10). Nasza świętość jest celem, ale Jan przyznaje, że wciąż grzeszymy: "Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. Jeśliby jednak ktoś zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca - Jezusa Chrystusa, Sprawiedliwego" (1 Jana 2:1).
Bożym pragnieniem dla nas jest, abyśmy nie grzeszyli, a pewnego dnia nasze uświęcenie będzie całkowite (1 Jana 3:2). Ale do tego czasu wciąż żyjemy w upadłych ciałach w upadłym świecie i walczymy z ciałem, a czasami przegrywamy bitwę. Ale nie będziemy zgubieni; sam Jezus wstawia się za nami jako nasz Najwyższy Kapłan (Rzymian 8:34).
English
Dlaczego nadal grzeszymy po zbawieniu?
