Pytanie
Co mówi Bóg o mnie?
Odpowiedź
Zanim spojrzymy na to co mówi Biblia o danej osobie, musimy rozłożyć na czynniki pierwsze koncepcję, która wzrasta na popularności we współczesnym chrześcijaństwie. Wprowadzająca w błąd wiadomość, popierana przez różnych medialnych głosicieli, najbardziej poczytnych autorów i nauczycieli ewangelii sukcesu brzmi tak, że to WSZYSTKO dotyczy Ciebie. Bogu chodzi o mnie. Biblia mówi o mnie. Wszechświat dotyczy mnie. W tej ideologii kryje się błędna koncepcja, że Bóg istnieje dla mnie. Zamiast Boga tworzącego człowieka na swój obraz, próbowaliśmy odtworzyć Boga na nasz obraz.
Bóg ma jednak wiele do powiedzenia o nas jako o rodzaju ludzkim, a z Biblii możemy się wiele dowiedzieć o sobie jako jednostkach. Gdy czytamy co mówi Biblia na nasz temat, musimy używać soczewek szacunku i pokory. Boża decyzja, aby się z nami komunikować nie jest powodem do arogancji z naszej strony, lecz do nieskończonej wdzięczności. Aby rozumieć co Bóg mówi o mnie, muszę rozumieć co Bóg mówi o sobie samym. W innym przypadku nie ma to sensu. Dopóki Bóg nie jest tym kim mówi, że jest, to niewielkie znaczenie ma to co mówi o tym kim ja jestem.
Jedna rzecz, którą Bóg mówi o mnie jest to, że jestem stworzony na Jego obraz (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Gdy Bóg stworzył już większość stworzenia, stworzył ludzkość, ale zrobił to inaczej. Uformował człowieka z gliny, którą stworzył, a następnie tchnął w tego człowieka Swoje życie. W tym momencie, człowiek stał się "istotą żywą" (1 Ks. Mojżeszowa 2.7). Bóg później uformował kobietę z żebra mężczyzny i połączył mężczyznę z kobietą jako męża i żonę (1 Ks. Mojżeszowa 2.21-24). Te istoty były inne od świata zwierząt i roślin, które też miały życie. Mężczyzna i kobieta mieli Boże tchnienie. Otrzymali wiecznego ducha, takiego jak ma Bóg. Te duchy będą żyły na wieki i to było Bożym planem, aby żyły wiecznie w relacji z Nim.
Inną rzeczą jaką Bóg mówi o mnie jest to, że jestem grzesznikiem, oddzielonym od Boga. Adam i Ewa byli nieposłuszni Bogu i akt ten sprowadził grzech na Boży doskonały świat (1 Ks. Mojżeszowa 2.16-17; 1 Ks. Mojżeszowa 3). Od tego czasu, wszystkie istoty ludzkie rodzą się z grzeszną naturą swoich rodziców (Rzymian 5.12). Grzeszna natura, którą dziedziczymy- i grzech, który osobiście popełniamy- oddziela nas od Bożej, świętej obecności (Rzymian 3.23; 6.23).
Inną rzeczą jaką Bóg mówi o mnie jest to, że mój Stworzyciel mnie kocha. Nie musi. Ale Jego samą naturą jest miłość (1 Jana 4.8) i On obdarza nas swoją miłością. W Jego miłości, Bóg aktywnie działa dla naszego trwałego dobra, nawet do poświęcenia Siebie samego, aby nas zbawić (Rzymian 5.8).
Inną rzeczą jaką Bóg o mnie mówi jest to, że On zaplanował, abym wypełniał wyjątkowy cel (Psalm 139.13-16). Bóg uczynił każdego z nas dokładnie tak jak chciał dla swojej chwały i aby wypełnił swoją wolę. Nawet nasze zmagania i słabości istnieją po to, by uwydatnić Jego łaskę i sprawić, że przylgniemy do Niego (zobacz 2 Ks. Mojżeszowa 4.11).
Wówczas Bóg ukazał swoją miłość w najbardziej łaskawym akcie jaki świat kiedykolwiek pozna. Posłał swojego własnego Syna, Jezusa, na świat, aby przyjął karę za nasze grzechy (Ew. Jana 3.16-18; Kolosan 2.14; 2 Koryntian 5.21).
Coś innego co jeszcze Bóg mówi o mnie jest to, że należę do jednej z dwóch grup: dzieci Bożych lub dzieci diabła (1 Jana 3.7-10). Dziećmi Bożymi są ci, którzy wierzą w śmierć Jezusa i Jego zmartwychwstanie. Otrzymali całkowite odpuszczenie, przebaczenie grzechów i życie wieczne (Ew. Jana 1.12). Są adoptowani do Bożej rodziny (Rzymian 10.9-13). Dzieci diabła są tymi, którzy odrzucają Chrystusa i Jego ofertę zbawienia. Nadal są w swoich grzechach i podlegają potępieniu Bożemu. Kolosan 3.1-17 wyjaśnia różnicę pomiędzy tymi, co są pod gniewem Bożym i tymi, którzy zostali odnowieni przez Boga.
Zatem to co mówi Bóg o mnie zależy od mojej pozycji w Chrystusie. Do tych, którzy Go odrzucają mówi, "Przeto upamiętajcie i nawróćcie się" (zobacz Dz. Apostolskie 3.19). Do tych, którzy Go przyjmują mówi, "Człowieku, odpuszczone są ci grzechy twoje" (Ew. Łukasz 5.20) oraz "Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty" (1 Piotra 1.15-16). Dzieci Boże są już adoptowane, usprawiedliwione i szczerze pokochane. Ale On chce, aby Jego dzieci nabierały rodzinnego podobieństwa. On nas zbawia, aby mógł nas upodobnić na podobieństwo Jezusa (Rzymian 8.29).
Gdy zostałem zaadoptowany przez Boga jako Jego dziecko, On ma wiele do powiedzenia o mnie. Mam nową tożsamość (Ew. Jana 3.3). Nie jestem już dzieckiem gniewu (Efezjan 2.3), przeznaczonym na wieczność bez Boga (Ew. Mateusza 25.41). Jestem "w Chrystusie", zakryty Jego sprawiedliwością i w pełni przyjętym przez Boga (Filipian 1.1). Bóg mówi, że nie jestem już potępiony (Rzymian 8.1); On nie widzi już mojej niedoskonałości; zamiast tego widzi sprawiedliwość Jego Syna (Efezjan 2.13; Hebrajczyków 8.12). Bóg mówi, że jestem kimś więcej niż zwycięzcą "w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował" (Rzymian 8.37). On mówi, że "staliśmy się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość" (2 Piotra 1.4).
W Dniu Sądu, to co mówi Bóg o mnie, odmieni całą wieczność. Słowa Boże do ludzi w tym Dniu będą brzmiały albo "Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie" (Ew. Mateusza 7.23) albo "Dobrze, sługo dobry i wierny! [...] wejdź do radości pana swego." (Ew. Mateusza 25.23). Gdy stajemy przed Bogiem, to co On mówi o nas będzie określone naszą relacją, naszą wiarą w Jezusie Chrystusie (Ew. Jana 3.18). Bóg posłał swojego Jedynego Syna, aby zapłacił cenę jaką byliśmy winni. Musimy odpowiedzieć na to pytanie: "Co zrobię z Chrystusem?"
English
Co mówi Bóg o mnie?
