Pytanie
Czy istnieje drugie błogosławieństwo po zbawieniu?
Odpowiedź
Termin drugie błogosławieństwo jest rozumiane przez chrześcijan na dwa sposoby - jeden w odniesieniu do chrztu Duchem Świętym, a drugi w odniesieniu do bezgrzesznej doskonałości. Podczas gdy koncepcja drugiego błogosławieństwa jest nauczana w wielu różnych kościołach, wyrażenie to nie występuje nigdzie w Biblii. Biblia często mówi o chrzcie Duchem Świętym, a także o uświęceniu wierzących, ale nie w kontekście drugiego błogosławieństwa lub drugiego etapu życia wiary.
John Wesley, założyciel ruchu metodystycznego, jest powszechnie uznawany za twórcę terminu drugie błogosławieństwo. Nauczał on, że drugie błogosławieństwo było aktem Boga, dzięki któremu wierzący został uwolniony zarówno od grzechu wewnętrznego, jak i rzeczywistego. Chociaż jego język może być czasami mylący, jest oczywiste, że Wesley nie trzymał się nowoczesnej koncepcji bezgrzesznej doskonałości, ale raczej przyznał, że wierzący powinni wzrastać do punktu, w którym są całym sercem oddani i posłuszni Chrystusowi. Wierzył, że tę "doskonałość" można osiągnąć albo przez stopniowy wzrost w łasce, albo przez natychmiastowe drugie dzieło łaski. Wesley wyraźnie podkreślał, że nawet natychmiastowe błogosławieństwo było poprzedzone i następowało po nim stopniowe wzrastanie w łasce. Kładł nacisk na potrzebę, aby jednostki pragnęły i dążyły do Bożego dzieła w swoich sercach, tak aby każda ich myśl i czyn były zgodne z Jego wolą.
Współczesne nauczanie o uświęceniu jako drugim błogosławieństwie jest zakorzenione w pismach Wesleya, ale odbiega od intencji zarówno jego, jak i Pisma Świętego. Pismo Święte wyraźnie mówi, że Bóg dokonał dzieła uświęcenia dla wszystkich chrześcijan. W Liście do Hebrajczyków 10:10 czytamy: "Z woli [Bożej] zostaliśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze". Jest to skończony akt, dokonany za nas na krzyżu. Kiedy Paweł pisał do kościoła w Koryncie (1 Koryntian 1:2), zwracał się do nich jako do "kościoła Bożego... uświęconych w Chrystusie Jezusie, powołanych do świętości". Być uświęconym oznacza być oddzielonym, poświęconym i przeznaczonym. Jest to jednorazowe wydarzenie, które jest częścią pakietu zbawienia. Stoimy przed Bogiem w pozycji świętości dzięki jednorazowej ofierze Chrystusa za nas.
Pismo Święte mówi również o procesie uświęcania, który trwa w tym życiu. W Księdze Kapłańskiej 20:8 Bóg nauczał, że posłuszeństwo Jego ustawom jest częścią tego, jak praktykujemy uświęcenie, a Jezus modlił się w Ewangelii Jana 17:17, aby Bóg uświęcił nas poprzez swoje Słowo prawdy. Paweł modlił się w 1 Tesaloniczan 5:23, aby wierzący zostali całkowicie uświęceni i zachowani bez winy aż do przyjścia Chrystusa. Wszystkie te fragmenty odnoszą się do trwającego procesu upodabniania się do Chrystusa, czasami nazywanego praktycznym uświęceniem. Nie jest to drugie błogosławieństwo, ale wypełnienie tego, co Bóg rozpoczął, gdy przyjęliśmy Chrystusa.
Inne znaczenie "drugiego błogosławieństwa" jest zakorzenione w zielonoświątkowej doktrynie chrztu w Duchu Świętym. Jest on różnie opisywany jako kluczowe błogosławieństwo, którego należy szukać, ostateczne doświadczenie, do którego należy dążyć, i największe osiągnięcie chrześcijanina. Według zielonoświątkowców początkowym dowodem chrztu w Duchu Świętym jest mówienie innymi językami, gdy Duch wypowiada się. Strona internetowa Assemblies of God stwierdza: "Wszyscy wierzący mają prawo i powinni żarliwie oczekiwać i gorliwie szukać obietnicy Ojca, chrztu w Duchu Świętym i ogniu, zgodnie z poleceniem naszego Pana Jezusa Chrystusa. Było to normalne doświadczenie wszystkich we wczesnym kościele". Dalej nauczają, że "to doświadczenie różni się od doświadczenia nowego narodzenia i jest jego następstwem".
Istnieje tylko kilka fragmentów Pisma Świętego, które bezpośrednio odnoszą się do chrztu Duchem Świętym. Jan Chrzciciel powiedział, że Jezus będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem (Mt 3:11; Mk 1:8; Łk 3:16; J 1:33), a Jezus powiedział uczniom, aby czekali w Jerozolimie, aż zostaną ochrzczeni Duchem Świętym (Dz 1:5). Kiedy uczniowie zebrali się w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz 2:1-4), Duch Święty napełnił ich wszystkich i zaczęli mówić innymi językami. Nie były to "niebiańskie" lub "nieznane" języki, ale ludzkie języki znane słuchaczom (Dzieje Apostolskie 2:6-11). Nie ma wątpliwości, że uczniowie zostali wówczas ochrzczeni Duchem Świętym, ale zostali również napełnieni Duchem Świętym. W Dziejach Apostolskich 1:8 Jezus powiedział uczniom, że otrzymają moc, gdy zstąpi na nich Duch Święty, aby mogli stać się świadkami dla świata.
Napełnienie Duchem występuje w Piśmie Świętym wiele razy i zawsze odnosi się do obdarzenia mocą do wykonania zadania. Duch zstąpił na Samsona (Sędz. 14:6,19), aby dać mu moc do pokonania Filistynów. Duch Święty zstąpił na Marię i umocnił ją w narodzinach Mesjasza (Łk 1:35). Kiedy Piotr został aresztowany i postawiony przed sądem (Dz 4:8), został "napełniony Duchem Świętym" i z odwagą i jasnością głosił prawdę o Jezusie.
Zamieszanie wokół chrztu i napełnienia Duchem prowadzi do zamieszania w doktrynie. Chrzest Duchem Świętym (znany również jako pieczętowanie lub zamieszkiwanie) ma miejsce podczas nowego narodzenia i jest przeznaczony dla wszystkich wierzących (Rzymian 8:9; Efezjan 1:13). Nigdy nie nakazuje się nam, byśmy o niego zabiegali lub się o niego modlili. Napełnienie Duchem może nastąpić zarówno w momencie zbawienia, jak i po nim, w oparciu o nasze reakcje na Boga. Mamy nakaz, by być napełnieni Duchem (Efezjan 5:18). To prowadzi nas z powrotem do doktryny uświęcenia Wesleya. Bożą wolą jest, abyśmy byli święci, tak jak On jest święty (1 Piotra 1:15-16), a stajemy się święci, gdy poddajemy się Jego kierownictwu w naszym życiu, objawionemu w Jego Słowie. Duch Święty został dany wszystkim wierzącym, aby zamieszkać w nas i pomagać nam w wypełnianiu woli Ojca. Czy możemy to nazwać "drugim błogosławieństwem"? Być może, ale tak naprawdę jest to tylko kontynuacja tej dobrej rzeczy, którą On rozpoczął, kiedy posłał Swojego Syna, aby był naszym Zbawicielem.
English
Czy istnieje drugie błogosławieństwo po zbawieniu?
