Pytanie
Jak mogę przezwyciężyć duchową apatię?
Odpowiedź
Duchowa apatia, chłód lub obojętność mogą dotknąć nawet najbardziej szczerego chrześcijanina w takim czy innym czasie. Ludzkie emocje są tak zmienne, że uczucie apatii lub braku zainteresowania może czasami zastąpić zapał, jaki kiedyś odczuwaliśmy w stosunku do spraw Bożych. Przezwyciężenie takiej apatii jest niezbędne do kontynuowania naszej wędrówki z Bogiem.
Ten, kto zdaje sobie sprawę, że jest duchowo apatyczny, musi przede wszystkim upewnić się, że jest prawdziwym wierzącym w Jezusa Chrystusa (zob. 1 J 5:13; Rz 8:16). Jeśli wie, że jest prawdziwym wierzącym w Chrystusa, musi zadać sobie następujące pytanie: "Co sprawiło, że straciłem miłość i pasję do Pana?".
Jedną z przyczyn duchowej apatii jest grzech w życiu wierzącego. Kiedy Dawid zgrzeszył, poczuł się oddzielony od Boga (Psalm 51:11). Wyznając swój grzech przed Bogiem, Dawid modlił się, aby Bóg "odnowił w nim ducha niezłomnego" (werset 10) i miał taką prośbę: "Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i daj mi chętnego ducha, aby mnie podtrzymywał" (werset 12). Wierzący, który czuje się duchowo apatyczny, powinien wyznać każdy znany grzech i prosić o Boże oczyszczenie i odnowienie.
Inną przyczyną duchowej apatii jest pozwolenie, by martwa ortodoksja zastąpiła prawdziwą miłość do Pana. Chrześcijanin powinien odznaczać się miłością do Jezusa i posłuszeństwem wobec Niego (J 14:21), ale możliwe jest posłuszeństwo bez miłości. Można trzymać się prawdy i służyć Bogu, ale czynić to w sposób pozbawiony miłości i życia. Taka mechaniczna służba nie jest miła Bogu. Tak właśnie Pan potępił kościół efeski w Objawieniu 2:4: "Porzuciłeś miłość, którą miałeś na początku". Kiedy Paweł pisał do tego samego zboru około 60 roku n.e., pochwalił ich za miłość (Efezjan 1:15-16), ale teraz, około trzydzieści lat później, porzucili swoją pierwszą miłość. Ich pasja osłabła. Dlaczego? Być może Efezjanie zaczęli przyjmować za pewnik to, co mieli w Chrystusie. Życie dla Chrystusa nie było już codzienną przygodą; stawało się "nudne" i tracili z oczu swój wieczny cel. Kościół w Efezie znał nauki Chrystusa, ale nie żył w Jego mocy. W ten sposób stracili żywą miłość i pasję do Chrystusa.
Jakie jest zatem rozwiązanie, aby zamienić duchową apatię w odnowioną miłość i pasję do Jezusa Chrystusa? Słowo skierowane do duchowo apatycznego kościoła w Efezie brzmiało: "Zastanów się, jak daleko upadłeś! Nawróć się i czyń to, co czyniłeś na początku" (Objawienie 2:4). Duchowo apatyczna osoba musi pamiętać o Bożym dziele w nim, byś skruszonym i odnawiać się.
Po pierwsze, duchowo apatyczna osoba musi sobie przypomnieć; to znaczy, powinna wrócić myślami do czasów, kiedy odczuwała ciepło i bliskość obecności Chrystusa. Powinien uświadomić sobie, że może powrócić do tego stanu społeczności. Następnie musi byś skruszony; to znaczy, musi postrzegać swoją duchową apatię jako grzech i wyznać ten grzech Bogu (1 Jana 1:9). Wreszcie, musi się odnowić; to znaczy, musi kultywować odnowione oddanie Panu - nie tylko służąc Panu, ale poznając Go, chwaląc Go i współpracując z Nim. Powinien ponownie rozpocząć codzienne czytanie Biblii i modlitwę, jeśli tego zaniechał. Powinien pozwolić, by zamieszkujący w nim Duch Święty dał mu moc, by jego życie wydawało owoce Ducha (Galacjan 5:22-23). Powinien też mieć społeczność z wierzącym w Biblię lokalnym kościołem (Hebrajczyków 10:25).
Szatan uwielbia apatię. Musimy być czujni na pokusy starej natury, świata i złego. Nigdy nie możemy stracić poczucia, że Bóg jest zawsze z nami i w nas. "Mamy ten skarb w glinianych dzbanach, aby pokazać, że ta wszechwładna moc pochodzi od Boga, a nie od nas" (2 Koryntian 4:7). Gdy zaczniemy czcić i chwalić Pana oraz pozwolimy Chrystusowi kontrolować nasze życie każdego dnia, odkryjemy na nowo życie pełne przygód, radości i wiecznego celu. Będziemy się zastanawiać, jak to się stało, że popadliśmy w duchową apatię.
English
Jak mogę przezwyciężyć duchową apatię?
