Pytanie
Czym jest dyspensacjonalizm i czy jest on biblijny?
Odpowiedź
Dyspensacjonalizm jest systemem teologicznym, który posiada dwie główne cechy. (1) Ciągła dosłowna interpretacja Pisma Świętego, szczególnie proroctw biblijnych. (2) Rozróżnienie między Izraelem i Kościołem obecne w Bożym planie.
(1) Dyspensacjonaliści twierdzą, że ich zasadą hermeteutyki jest dosłowna interpretacja. „Dosłowna interpretacja” oznacza dawanie każdemu słowu znaczenia, jakie to słowo miałoby w codziennym użyciu. W tej metodzie interpretacji symbole, figury retoryczne i typy są interpretowane dosłownie, i nie są one w żadnym stopniu przeciwstawiane dosłownej interpretacji. Nawet symbolizm i przenośne słowa mają dosłowne znaczenie.
Są przynajmniej trzy powody, dla których ten pogląd jest najlepszym sposobem interpretacji Biblii. Po pierwsze, z filozoficznego punktu widzenia, sam język nakazuje, byśmy interpretowali Pismo dosłownie. Język został dany przez Boga dlatego, by Bóg mógł porozumiewać się z człowiekiem. Drugi powód jest biblijny. Każde proroctwo o Jezusie Chrystusie w Starym Testamencie wypełniło się dosłownie. Narodziny Jezusa, Jego służba, Jego śmierć i zmartwychwstanie, wszystkie te wydarzenia miały miejsce dosłownie tak, jak prorokował o tym Stary Testament. W Nowym Testamencie nie ma przenośnego wypełnienia się tych proroctw. Ta metoda jest wyraźnym zaprzeczeniem metody przenośnej. Jeśli dosłowna metoda nie może być użyta do studiowania Pisma Świętego, nie ma obiektywnych kryteriów, według których mielibyśmy interpretować Biblię. Każda osoba może interpretować Biblię tak, jak sama tego chce. Biblijna interpretacja zmieniłaby się w to „co ten werset mi mówi...”, zamiast wyrażać to, co „Biblia mówi...”. Niestety ta sytuacja ma miejsce w przypadku wielu tak zwanych biblijnych interpretacji w dzisiejszym świecie.
(2) Teologia dyspensacjonalistów mówi, że istnieją pewne różnice, miedzy Bożym ludem, jakim jest Izrael, i między Kościołem. Dyspensacjonaliści wierzą, że zbawienie (dane przez Boga w Starym Testamencie, i przez Syna Bożego w Nowym Testamencie) zawsze było dzięki wierze. Dyspensacjonaliści nie twierdzą, że Kościół zajął miejsce Izraela w Bożym planie. Wierzą oni, że obietnice Starego Testamentu, dane Izraelowi (w sprawie ziemi, potomstwa i błogosławieństw) zostaną ostatecznie spełnione podczas trwającego 1000 lat okresu, o którym wspomina Apokalipsa w 20 rozdziale. Oni wierzą, że uwaga Boga, która dziś skupiona jest na Kościele, zostanie znowu zwrócona na Izraela (List św. Pawła do Rzymian 9-11).
Na tej podstawie dyspensacjonaliści uważają, że Biblia jest zorganizowana w siedem dyspensacji: niewinność (Księga Rodzaju 1:1-3:7), świadomość (Księga Rodzaju 3:8-8:22), ludzkie rządy (Księga Rodzaju 9:1-11:32), obietnica (Księga Rodzaju 12:1 - Księga Wyjścia 19:25), Prawo (Księga Wyjścia 20:1-Dzieje APostolskie 2:4), łaska (Dzieje Apostolskie 2:4-Apokalipsa 20:3), i Tysiącletnie Królestwo (Apokalipsa 20:4-20:6). I znowu: te dyspensacje nie są żadnym sposobem zbawienia, ale sposobem relacji Boga z człowiekiem. Dyspensacjonalizm, jako system, uznaje premilenijną interpretację co do powtórnego przyjścia Chrystusa, i zazwyczaj pretrybulacyjną interpretację na temat pochwycenia Kościoła.
English
Czym jest dyspensacjonalizm i czy jest on biblijny?
