Pytanie
Co Biblia mówi o faworyzowaniu?
Odpowiedź
Faworyzowanie to stronniczość lub uprzedzenie. Faworyzowanie oznacza dawanie pierwszeństwa jednej osobie przed innymi, które mają takie same uprawnienia. Jest to podobne do dyskryminacji i może być oparte na takich czynnikach, jak klasa społeczna, bogactwo, ubiór, zachowanie itp.
Biblia wyraźnie mówi, że faworyzowanie nie jest Bożą wolą dla naszego życia. Po pierwsze, faworyzowanie jest niezgodne z Bożym charakterem: "u Boga nie ma względu na osobę" (Rzymian 2.11). Wszyscy są wobec Niego równi. Efezjan 6.9 mówi: "On nie ma względu na osoby". Kolosan 3.25 naucza o Bożej sprawiedliwości w osądzaniu: "Kto bowiem wyrządza krzywdę, otrzyma odpłatę za krzywdę bez względu na osobę" (tłum. Biblia Warszawska).
Po drugie, Biblia naucza, że chrześcijanie nie powinni okazywać faworyzowania: "Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały." (Jakuba 2.1; tłum. Biblia Warszawska). Kontekst dotyczy traktowania bogatych i biednych w kościele. Jakub wskazuje, że traktowanie kogoś inaczej ze względu na jego status finansowy lub sposób ubierania się jest złe.
Stary Testament zawiera podobne instrukcje dotyczące faworyzowania. 3 Ks. Mojżeszowa 19.15 naucza: "Nie będziecie czynić krzywdy w sądzie; nie będziesz dawał pierwszeństwa biedakowi, ale też nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie sądzić będziesz bliźniego swego". 2 Ks. Mojżeszowa 23.3 również nakazuje: "Nawet ubogiego nie popieraj w niesłusznej sprawie" (tłum. Biblia Warszawska). Sprawiedliwość powinna być ślepa, a zarówno bogaci, jak i biedni powinni być traktowani jednakowo wobec prawa.
Po trzecie, Biblia nazywa faworyzowanie grzechem: "Jeśli jednak wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie przykazanie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego, dobrze czynicie. Lecz jeśli czynicie różnicę między osobami, popełniacie grzech i jesteście uznani przez zakon za przestępców" (Jakuba 2.8-9). Faworyzowanie jest poważnym wykroczeniem przeciwko Bożemu wezwaniu do kochania bliźniego jak siebie samego.
Po czwarte, przywódcy kościoła są szczególnie zobowiązani do nieokazywania faworyzowania. Paweł nakazał Tymoteuszowi, młodemu przywódcy kościoła: "Zaklinam cię przed Bogiem i Chrystusem Jezusem i wybranymi aniołami, abyś się tego trzymał bez zastrzeżeń, nie czyniąc niczego stronniczo" (1 Tymoteusza 5.21).
Po piąte, trudno jest uniknąć okazywania faworyzowania. Nawet najbliżsi naśladowcy Chrystusa zmagali się z uprzedzeniami wobec ludzi różniących się od nich. Kiedy apostoł Piotr został po raz pierwszy powołany do służby wśród nie-Żydów, był niechętny. Później przyznał: "Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje" (Dz. Apostolskie 10.34-35). Fakt, że Jakub wyraźnie odnosi się do grzechu faworyzowania, sugeruje, że był to powszechny problem we wczesnym kościele.
Faworyzowanie jest problemem, z którym wciąż mamy do czynienia. Faworyzowanie i stronniczość nie pochodzą od Boga, a chrześcijanie są powołani do miłości. Jako ludzie mamy tendencję do formułowania osądów opartych na samolubnych, osobistych kryteriach, zamiast postrzegać innych tak, jak widzi ich Bóg. Obyśmy wzrastali w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa i podążali za Jego przykładem traktowania każdego człowieka z Bożą miłością (Ew. Jana 3.16).
English
Co Biblia mówi o faworyzowaniu?
