Pytanie
Jakie jest znaczenie wyrażenia gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w Ew. Mateusza 18.20?
Odpowiedź
Ew. Mateusza 18.20 jest często używana do nadania ważności małym spotkaniom modlitewnym lub nabożeństwom kościelnym. Pastor może powiedzieć coś w stylu: "Jest nas tu dziś tylko kilku, ale cieszymy się, że nie musimy mieć wielkiego tłumu, aby Bóg nas wysłuchał. W końcu Jezus obiecuje: "gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich". Brzmi to pocieszająco, dopóki nie zostanie przeanalizowane i wyciągnięte logiczne wnioski. Co jeśli nie ma dwóch? Co jeśli jest tylko jedna osoba, która modli się w odosobnieniu? Czy to oznacza, że nie ma tam Jezusa? Jeśli odpowiedź brzmi "nie", to wracamy do pytania: "Co tak naprawdę oznacza Ew. Mateusza 18.20?". Przyjrzymy się kontekstowi "gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni". Ew. Mateusza 18.15-17 mówi, jak radzić sobie z grzechem w kościele; jest to fragment dotyczący tego, co powszechnie nazywa się "dyscypliną kościelną": "A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik" (tłum. Biblia Warszawska).
Werset 18 zapewnia następnie, że gdy ten proces jest przestrzegany, Bóg w nim działa: "Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie."
A następnie wersety 19-20 dają ostateczne zapewnienie: "Nadto powiadam wam, że jeśliby dwaj z was na ziemi uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz, otrzymają ją od Ojca mojego, który jest w niebie. Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich." Kontekst słów "gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje" (Ew. Mateusza 18.20) ma związek z dyscypliną kościelną i konfrontacją z krnąbrnym grzesznikiem. W wersecie 16 powołano się na zasadę potrzeby "dwóch lub trzech świadków" przy wnoszeniu oskarżenia (por. 5 Ks. Mojżeszowa 19.15). Wydaje się, że wzmianka o "dwóch lub trzech" w wersecie 20 jest echem tej zasady; "dwóch lub trzech" konfrontuje grzech w kościele.
Jezus cytuje prawo Starego Testamentu, które mówi, że oskarżenie jednej osoby jest niewystarczające do wszczęcia postępowania w sprawie karnej. Jednak dwóch lub trzech świadków, którzy się zgadzają, wystarcza do ustalenia sprawy. Prawo zawarte w 5 Ks. Mojżeszowej regulowało ludzki sąd. Jezus stosuje to do "sądu niebiańskiego". Kiedy błądzący brat lub siostra w kościele staje przed "dwoma lub trzema świadkami" i odmawia pokuty, świadkowie ci przedstawiają sprawę kościołowi. Jezus zapewnia nas, że kiedy tak się dzieje, to nie tylko świadkowie wnoszą sprawę przeciwko winowajcy, ale On jest tam z nimi. Dyscyplina kościelna jest sankcjonowana zarówno przez Ojca, jak i Syna. Jest to ważne, ponieważ żyjemy w czasach, w których nie jest modne konfrontowanie lub "osądzanie" czyjegoś stylu życia jako grzesznego. Ci, którzy podejmują kroki w celu ujawnienia grzechu w kościele, mogą wziąć sobie do serca fakt, że nie działają sami; Chrystus jest z nimi w tym zadaniu.
Proces dyscypliny kościelnej wymaga "dwóch lub trzech" i wydaje się, że jest to najlepsze zastosowanie tego wersetu. Dwóch lub trzech świadków, którzy gromadzą się w imieniu Jezusa, nie spotykają się na spotkaniu modlitewnym lub nabożeństwie, ale w sprawie dyscypliny kościelnej. Dwóch lub trzech świadków skonfrontowało grzesznika w duchu pokory (zob. Galacjan 6.1), a grzesznik nie okazał skruchy. Tak więc ci dwaj lub trzej zwracają się do Pana w modlitwie, a następnie z ufnością postępują zgodnie z procesem opisanym w Piśmie Świętym, wiedząc, że nie są prześladowcami ani trudnymi ludźmi, ponieważ Bóg popiera ich wysiłki - Jezus jest "z nimi".
English
Jakie jest znaczenie wyrażenia gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w Ew. Mateusza 18.20?
