Pytanie
Czym jest hedonizm? Kim jest hedonista?
Odpowiedź
Hedonizm to filozofia życia, która wspiera dążenie do wszelkiego rodzaju przyjemności. Hedoniści prowadzą styl życia polegający na pobłażaniu sobie.
Termin hedonizm pochodzi od starożytnego greckiego słowa oznaczającego "przyjemność". Nasza koncepcja filozofii hedonizmu w dużej mierze wywodzi się od starożytnych Greków. Uważa się, że Arystyp z Cyreny, uczeń Sokratesa, jako pierwszy głosił tę filozofię. Arystyp wierzył, że ostatecznym sensem życia jest przyjemność, a zatem przyjemność powinna być największym dążeniem człowieka.
Idee Arystypa być może nie przyjęłyby się tak mocno, gdyby nie jego bardziej znany uczeń, Epikur, który również wyznawał hedonizm. Epikur nauczał, że nie ma życia pozagrobowego, więc należy cieszyć się przyjemnością jako ostatecznym celem, choć przyznał, że okazjonalne ograniczenie może prowadzić do większej przyjemności w późniejszym czasie. Szkoła myśli epikurejskiej rozkwitła, a epikurejczycy debatowali z apostołem Pawłem w Atenach (Dzieje Apostolskie 17:18).
Hedonizm pojawił się ponownie w XVIII wieku za sprawą filozofów takich jak Jeremy Bentham. Wraz z nową popularnością rozwinął się w bardziej zniuansowaną teorię psychologiczną i etyczną, ale podstawa pozostała ta sama: należy dążyć do największej przyjemności.
Hdonistyczna perspektywa nie znajduje poparcia w Piśmie Świętym. W Księdze Kaznodziei pisarz zagłębia się w szaleństwo pogoni za przyjemnością: "Powiedziałem sobie: Nuże! Popróbuj radości i użyj sobie! . . . (10) I niczego, czego tylko zapragnęły moje oczy, nie odmawiałem im; nie wzbraniałem mojemu sercu żadnego wesela" (Kaznodziei 2:1, 10). Ale w końcu werdykt był taki, że "wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem i nie daje żadnego pożytku pod słońcem." (Kaznodziei 2:11).
W swojej przypowieści o siewcy Jezus mówi tak: "A co do tego, co padło między ciernie, to są to ci, którzy słuchają, lecz gdy idą drogą, dławią ich troski i bogactwa, i rozkosze życia, i owoc ich nie dojrzewa" (Łk 8:14).
Z biblijnego punktu widzenia, pogoń za przyjemnością zagłusza Słowo i ostatecznie jest niespełniająca i pozbawiona znaczenia. Zobacz także Przysłów 21:17, 1 Jana 2:15-17, 2 Tymoteusza 2:22 i Tytusa 3:3. Przyjemność nie powinna być głównym celem człowieka.
Pismo Święte stwierdza, że człowiek znajdzie swoje ostateczne spełnienie w Panu, a celem ludzkości jest uwielbienie Boga (Kaznodziei 12:13; 1 Koryntian 10:31; Izajasza 43:21; Micheasza 6:8). Jak podsumowuje Krótki Katechizm Westminsterski z 1647 roku, "głównym celem człowieka jest uwielbienie Boga i cieszenie się Nim na wieki".
W pogoni za Panem wierzący znajdzie prawdziwą przyjemność. Psalm 16:11 mówi: "W Twojej obecności jest pełnia radości; po Twojej prawicy są rozkosze na wieki". Obecność Pana przynosi prawdziwą radość.
W 1 Liście do Tymoteusza 6:17 Paweł wyjaśnia: "Bogatym obecnego wieku nakazuj, aby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nas obficie zaopatruje we wszystko, co przynosi radość".
Nie mamy dążyć do przyjemności jak hedoniści, ale kiedy dążymy do Pana, znajdziemy tam największą przyjemność. Jezus wyznaczył nam właściwy priorytet: "Ale szukajcie najpierw królestwa jego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam dane" (Mt 6:33).
English
Czym jest hedonizm? Kim jest hedonista?
