Pytanie
Dlaczego obraz Boga jest inny w Starym i Nowym Testamencie?
Odpowiedź
Wierzę, że problem ten odkrywa całkowite niezrozumienie tego, co Stary i Nowy Testament mówi nam o naturze Boga. Innymi słowy to niezrozumienie jest wyrażane także słowami: „Bóg Nowego Testamentu to Bóg gniewu a Bóg Nowego Testamentu to Bóg miłości”. Fakt, że Biblia odkrywa przed nami stopniowe objawienie Boga, czynione przez Niego samego oraz przez relacje Boga z człowiekiem, mógł przyczynić się do stworzenia fałszywego obrazu Boga. Stąd wynika porównywanie obrazu Boga w Starym i w Nowym Testamencie. Jednak kiedy uważnie czytamy Stary jak i Nowy Testament, szybko dochodzimy do wniosku, że Bóg nie różni się w zależności od Testamentu, i że gniew Boga i Jego miłość ukazane nam zostają w obu częściach Pisma Świętego.
I tak na przykład, w całym Starym Testamencie, o Bogu mówi się, że jest „miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność” (Księga Wyjścia 34:6, Księga Liczb 14:18; Księga Powtórzonego Prawa 4:32; Nehemiasza 9:17; Psalm 86:5; Psalm 86:15; Psalm 108:4; Psalm 145:8; Księga Joela 2:13). Jednak w Nowym Testamencie Boża miłość i łagodność ukazane są w sposób jeszcze pełniejszy, gdyż „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Ewangelia wg św. Jana 3:16). W Starym Testamencie mamy do czynienia z Bogiem-Ojcem, który zajmuje się Izraelem tak, jak ojciec swoim ukochanym dzieckiem. Kiedy z radością grzeszyli przeciwko Niemu i zaczynali kłaniać się fałszywym bogom, Bóg chłostał ich, jednak gdy pokutowali ze swojego grzechu, wybaczał im. W wielu sytuacjach w Nowym Testamencie Bóg postępuje podobnie z chrześcijanami. Na przykład List do Hebrajczyków 12:6 mówi nam, że „Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje”.
W Starym Testamencie widzimy Boży sąd i gniew wylane na nie pokutujących grzeszników. Podobnie, w Nowym Testamencie czytamy, że gniew Boga wciąż „ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta” (List św. Pawła do Rzymian 1:18). Nawet kiedy jedynie przeglądamy Nowy Testament, szybko staje się jasne, że Jezus więcej mówił o piekle, aniżeli o niebie. W związku z powyższym wyraźnie klaruje się nam ten sam obraz Boga w Starym i w Nowym Testamencie. W naturze Boga leży niezmienność. Podczas gdy my możemy widzieć jedynie pewien aspekt Jego charakteru odkryty na kartach niektórych ksiąg Pisma, i zapominamy o innych Jego cechach, sam Bóg nigdy się nie zmienia.
Kiedy ktoś naprawdę czyta i studiuje Biblię, zaczyna rozumieć, że Bóg w Starym i Nowym Testamencie jest taki sam. I choć Biblia składa się aż z sześćdziesięciu sześciu różnych ksiąg, napisanych na dwóch (lub nawet trzech) kontynentach, w trzech różnych językach, w przeciągu około 1500 lat, przez około 40 autorów (którzy mieli często różne doświadczenia życiowe), Pismo Święte stanowi jedną, nierozerwalną i integralną całość. Widzimy w nim kochającego, łaskawego i sprawiedliwego Boga zaprowadzającego sprawiedliwość wśród grzeszników w różnych sytuacjach. Biblia jest naprawdę miłosnym listem Boga do ludzkości. Boża miłość w stosunku do Jego stworzenia, szczególnie do rodzaju ludzkiego, jest traktowana w Biblii jako pewnik. W Piśmie Świętym ustawicznie widzimy Boga powołującego ludzi do szczególnej relacji z Nim, nie dlatego, że na to zasłużyli, lecz właśnie dlatego, że Bóg jest miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność. Jednak widzimy tego samego Boga jako świętego i sprawiedliwego Pana będącego sędzią tych wszystkich, którzy są nieposłuszni Jego słowu i, nie chcąc Mu oddać pokłonu, skłaniają się w uwielbieniu przed bożkami, które sami stworzyli, i odrzucają jedynego prawdziwego Boga (List św. Pawła do Rzymian 1).
Ze względu na sprawiedliwy i święty charakter Boga, wszelki grzech, popełniony w przeszłości, przyszłości czy teraźniejszości, musi zostać osądzony. Jednak Bóg w swojej nieskończonej miłości przygotował zadośćuczynienie za nasz grzech i drogę pojednania, tak by grzesznik mógł skryć się przed Bożym gniewem. Tę wspaniałą prawdę możemy podziwiać w wersetach takich jak cytat z 1 Listu św. Jana 4:10: „W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. W Starym Testamencie Bóg zapewnił człowiekowi system ofiar, przez który grzech mógł być zmazany, lecz ten system był jedynie tymczasowy, i trwał do czasu przyjścia na świat Jezusa Chrystusa i Jego śmierci na krzyżu, przez którą zapłacił za nasze grzechy w sposób doskonały. Zbawiciel obiecany w Starym Testamencie został objawiony w pełni w Nowym Testamencie. Ostateczny wyraz Bożej miłości do człowieka, jakim było posłanie swojego Syna Jezusa Chrystusa, objawia Bożą chwałę. Zarówno Stary jak i Nowy Testament zostały napisane, by „nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie” (2 List św. Pawła do Tymoteusza 3:15). Kiedy studiujemy Pismo Święte dogłębnie, staje się oczywiste, że staro- i nowotestamentowe oblicze Boga jest takie samo.
English
Dlaczego obraz Boga jest inny w Starym i Nowym Testamencie?
