Pytanie
Czy tradycja katolicka powinna mieć równy lub większy autorytet niż Biblia?
Odpowiedź
Czy tradycja kościoła powinny być akceptowana jako równorzędny autorytet tak jak Pismo? A może, powinniśmy podążać za tradycjami kościoła tylko wtedy, gdy one w pełni zgadzają się z Pismem? Odpowiedzi na te pytania odgrywają olbrzymią rolą w określeniu tego w co wierzysz i jak żyjesz jako chrześcijanin. To jest naszą kością niezgody, że samo Pismo jest jedynym autorytetem, i nieomylnym źródłem dla chrześcijańskiej doktryny i praktyki. Tradycja jest uzasadniona tylko wtedy gdy, jest budowana na pewnym fundamencie Pisma, i w pełnej zgodzie z całością Pisma. Przejrzyjmy siedem biblijnych powodów wspierających to nauczanie, że Biblia powinna być akceptowana jako autorytet wiary i praktyk:
(1) To właśnie Pismo, jest określone jako natchnione przez Boga (2 Tymoteusza 3:16), i to w Piśmie znajdujemy powtarzające się “Tak mówi Pan...” innymi słowy, to spisane słowo które wielokrotnie jest traktowane jako Boże Słowo. Nigdy w żadnej tradycji kościoła nie było powiedziane również, że jest natchniona przez Boga i nieomylna.
(2) To właśnie do Pisma, odnosił się Jezus i Jego apostołowie ciągle i ciągle, aby podpierać swoje działanie i nauczanie lub aby ich bronić (Mateusz 12:3,5; 19:4; 22:31; Marek 12:10). Jest ponad 60 wersetów w których znajdziesz “ napisano...” użyte przez Jezusa i apostołów aby wspierać ich nauczanie.
(3) To właśnie na podstawie Biblii kościół ma walczyć z błędami które mają nadejść (Dzieje Apostolskie 20:32). Podobnie spisane słowo było postrzegane w Starym Testamencie jako źródło prawdy, na którym powinniśmy budować swoje życie. (Jozuego 1:8; V Mojżeszowa 17:18-19; Psalm 1; Psalm 19:7-11; 119; itd.). Jezus powiedział, że jednym z powodów dla którego Saduceusze byli w błędzie odnośnie zmartwychwstania to fakt, że nie znali Pisma. (Marka 12:24).
(4) Nieomylność nie jest ogłoszona jako własność tych którzy chcą stać się kościelnymi przywódcami w sukcesji apostolskiej. Widoczne jest to w Starym i Nowym Testamencie, jak słusznie wybrani religijni liderzy mogli stać się powodem błądzenia Bożych ludzi (1 Samuel 2:27-36; Mateusz 15:14; 23:1-7; Jan 7:48; Dzieje Apostolskie 20:30; Galacjan 2:11-16). Oba Testamenty nawołują ludzi do studiowania Pisma, aby określać co jest prawdą, a co jest kłamstwem (Psalm 19; 119; Izajasz 8:20; 2 Tymoteusz 2:15; 3:16-17).Pomimo tego, że Jezus nauczał szacunku względem przywódców religijnych(Mateusz 23:3), ostrzeżenie za którym podążali apostołowie, to jednak mamy przykład apostołów odcinających się od autorytetu ich przywódców, kiedy ich postępowanie było sprzeczne z tym co Jezus nakazał.( Dzieje Apostolskie 4:19).
(5) Jezus przyrównał Pismo do Bożego słowa (Jana 10:35). Natomiast, kiedy chodziło o religijne tradycje, On potępiał niektóre z nich ponieważ zaprzeczały one napisanemu słowu (Marek 7:1-13). Jezus nigdy nie użył religijnej tradycji aby wspierać swoją działalność czy nauczania. Przed spisaniem Nowego Testamentu, stary Testament był jedynym natchnionym Pismem. Jakkolwiek, były w nim dosłownie setki Żydowskich “tradycji” zanotowanych w Talmudzie (kolekcja komentarzy opracowanych przez Żydowskich rabinów). Jezus i apostołowie mieli zarówno: stary Testament, jak i Żydowską tradycję. Nigdzie w Słowie, Jezus ani żaden z apostołów nie odwoływali się do Żydowskiej tradycji. W przeciwieństwie do tego, Jezus i apostołowie cytowali Stary Testament setki lub odnosili się do niego setki razy. Faryzeusze oskarżali Jezusa i apostołów o ” łamanie Tradycji” (Mateusz 15:2). Jezus odpowiadał z karceniem , “A dlaczego to wy przestępujecie przykazania Boże dla nauki waszej(tradycji waszej) (Mateusz 15:3 ). Sposób, w jaki Jezus i apostołowie rozróżniali Pismo od tradycji które posiadali, jest przykładem dla kościoła. Jezus szczególnie przeciwstawił się traktowaniu “przykazań ludzkich” jako doktryn (Mateusz 15:9).
(6) To właśnie Pismo zawiera obietnice, że nigdy nie przeminie, ze wszystko się spełni. I ponownie, nigdy nie były to obietnice dane tradycji kościelnej (Psalm 119:89,152; Izajasz 40:8; Mateusz 5:18; Łukasz 21:33).
(7) To właśnie Pismo, które jest narzędziem Ducha Świętego i Jego sposobem na pokonanie szatana i zmianę życia (Hebrajczyków 4:12; Efezjan 6:17).
„I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.”(2 Tymoteusza 3:15-17). "Do prawa I testamentu! Jeśli nie powiedzą zgodnie z tym słowem, to dlatego że nie ma w nich światłości" (Izajasz 8:20).
Zgodnie z 2 Tymoteusza 3:15-17, to właśnie Pismo jest w stanie dać człowiekowi wiedzę na temat zbawienia, i jest natchnione przez Boga, i to jest to czego potrzebujemy by być zupełnie wyposażonymi do każdego dobrego dzieła. Być “zupełnie” wyposażonym, oznacza wszytko co potrzeba. Pismo zawiera informacje od Boga to jest wszystko czego potrzebujemy do zabawienia i aby żyć, życiem dobrych uczynków. Zgodnie z Izajaszem 8:20, to jest “zakon i świadectwo” (terminy używane jako odniesienie do Pisma), zobacz Psalm 119 to jest norma według której mierzymy prawdę.
"Bracia zaś wyprawili zaraz w nocy Pawła i Sylasa do Berei; ci, gdy tam przybyli, udali się do synagogi Żydów, którzy byli szlachetniejszego usposobienia niż owi w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają. " (Dzieje Apostolskie 17:10-11). Tutaj Żydzi z miasta Berea byli wydelegowani aby sprawdzać nauczanie jakie słyszeli od Pawła z Pisma. Oni nie zaakceptowali Pawłowego nauczania jako autorytetu. Testowali Pawłowe nauczanie z Pismem, sprawdzając jego prawdziwość.
W Dziejach Apostolskich 20:27-32, Paweł potwierdzał publicznie, że “wilki” i fałszywi nauczyciele powstaną z “ pomiędzy was samych” (z kościoła). Komu ich polecał? “Bogu i Słowu łaski jego” .On nie polecił ich “kościelnym przywódcom” (oni byli kościelnymi przywódcami), także nie tradycji kościelnej, również nie, nadzorującym starszym. Raczej, Paweł mocno wskazał im na Boże Słowo.
Podsumowując, dotychczas nie ma żadnego wersetu stanowiącego, że Biblia sama jest naszym autorytetem, Biblia ciągle i ciągle na nowo daje nam przykłady i przestrzega przed odwrotem od spisanego Słowa jako jedynego źródła autorytetu. Jeśli chodzi o zbadanie pochodzenia nauczania proroka lub przywódcy religijnego, to właśnie Biblia jest wyznacznikiem do którego należy się odnieść.
Kościół Rzymskokatolicki używa licznych biblijnych fragmentów, aby podeprzeć ich użycie tradycji na równi z Pismem. Tutaj mamy najczęściej używane fragmenty z ich krótkim wyjaśnieniem:
"Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanej nauki, której nauczyliście się czy to przez mowę, czy przez list nasz " (2 Tesaloniczan 2:15). " Nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który żyje nieporządnie, a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas " (2 Tesaloniczan 3:6). Te fragmenty odnoszą się do tradycji, które Tesaloniczanie otrzymali od samego Pawła, czy to ustnej , czy pisemnej. One nie odnoszą się do tradycji przekazywanych z pokolenia na pokolenie, lecz z nauki, którą sami otrzymali od Pawła z jego ust bądź pióra. Paweł nie błogosławi wszelkiej tradycji, ale raczej błogosławi tradycje, które wcześniej przekazał Tesaloniczanom. Jest to w sprzeczności do tradycji Kościoła Rzymskokatolickiego, która od czwartego wieku jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, nie poprzez usta czy pióro apostołów.
"Piszę do ciebie w nadziei, że rychło przyjdę do ciebie; gdyby jednak przyjście moje się odwlokło, to masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy" (1 Tymoteusza 3:14-15). Fraza "filarem i podwaliną prawdy" nie wskazuje, że kościół jest twórcą prawdy lub ze może tworzyć tradycję , która uzupełni Pismo Święte. Kościół będąc “filarem i podwaliną prawdy” oznacza, że jest tym, który głosi prawdę i jej broni. Nowy Testament chwali kościoły za proklamowanie prawdy, " Od was bowiem rozeszło się Słowo Pańskie nie tylko w Macedonii i w Achai, ale też wiara wasza w Boga rozkrzewiła się na każdym miejscu" (1 Tesaloniczan 1:8). Nowy Testament nakazuje pierwszym chrześcijanom obronę prawdy, " wraz ze mną współuczestnikami … jak i w czasie obrony i umacniania ewangelii " (Filipian 1:7). Nie ma ani jednego wersetu w Biblii, który wskazywałby na to, że kościół ma autorytet aby rozwijać prawdę lub ogłaszać nowe doktryny jako pochodzące z Bożych ust.
"Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem " (Jana 14:26). To była obietnica dana tylko apostołom. Duch Święty pomagał apostołom zapamiętać wszystko co Jezus powiedział. Nigdzie Biblia nie mówi o sukcesji apostolskiej albo, że ta obietnica będzie także dla nich.
"A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie" (Mateusza 16:18-19). Te fragmenty są używane na poparcie nauczania, że Piotr był pierwszym papieżem a kościół został zbudowany na nim. Ale kiedy spojrzymy na to w kontekście Dziejów Apostolskich, to zauważymy, że Piotr był tym, który pokazał ewangelię światu jako ten, który pierwszy głosił ewangelię Chrystusa w Dniu Pięćdziesiątnicy. (Dzieje Apostolskie 2). To on jako pierwszy głosił ewangelię poganom (Dzieje Apostolskie 10). A więc, związywanie i rozwiązywanie dokonało się przez głoszenie ewangelii, a nie przez tradycje rzymskokatolicką.
Widzimy w jasny sposób, że Pismo walczy o swój autorytet, a nigdzie nie mówi, że „ tradycja jest równa Pismu”. Faktem jest, że Nowy Testament ma więcej do powiedzenia przeciwko tradycji niż za tradycją.
Kościół Rzymskokatolicki twierdzi, że Pismo Święte zostało dane ludziom poprzez kościół a więc, kościół ma taki sam bądź większy autorytet. Jakkolwiek, nawet w pismach Kościoła Rzymskokatolickiego (z Pierwszego Soboru Watykańskiego), uznano, że sobór który określił, które księgi mają się znaleźć w kanonie jako Boże Słowo, nie zrobił nic oprócz tego, że rozpoznał to, co Duch Święty już pokazał. A mianowicie, że Kościół nie dał Pisma ludziom, ale po prostu rozpoznał co Bóg przez Ducha Świętego dał wcześniej. Jak stwierdził A.A. Hodges, kiedy chłop rozpoznaje księżniczkę i potrafi ją nazwać po imieniu, nie daje mu to prawa aby panować nad królestwem. Podobnie, synod kościoła rozpoznając które księgi są natchnione i posiadają cechy Bożej inspiracji, nie ma tego samego autorytetu co te księgi.
Podsumowując, nikt nie może znaleźć fragmentu, który twierdzi, ze “tylko Boże Słowo a nie tradycja jest jedynym autorytetem wiary i praktyki.” Jednocześnie, to co musimy przyznać, to fakt, że pisarze Starego Testamentu, Jezus i apostołowie zwracali się do Pisma jako wymiernika prawdy i nakazywali czynić to samo wszystkim, którzy ich naśladowali.
English
Czy tradycja katolicka powinna mieć równy lub większy autorytet niż Biblia?
