Pytanie
Co mówi Biblia na temat rozwiązywania konfliktów?
Odpowiedź
Rozwiązywanie konfliktów w ciele Chrystusa jest kluczowe z kilku powodów. Unikanie konfliktu, bez próby rozwiązania go, odkłada właściwą reakcję i zaostrza problem, ponieważ konflikty, które mogą jątrzyć się bez rozwiązania, zawsze będą narastać i będą miały negatywny wpływ na relacje w organizmie. Celem rozwiązywania konfliktu jest jedność, a jedność w kościele stanowi zagrożenie dla diabła, który wykorzysta każdą sposobność, aby skorzystać z nierozwiązanych spraw, szczególnie tych związanych z gniewem, goryczą, użalaniem się czy wrogością. Te emocje są obecne w większości konfliktów kościelnych. Pismo Święte mówi nam, "Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością" (Efezjan 4.31). Nie przestrzeganie tego polecenia skutkuje podziałem w ciele Chrystusa i zasmucaniem Ducha Świętego. Mamy również powiedziane, aby nie pozwolić na to, by "korzeń goryczy" wyrósł wśród nas, prowadząc do kłopotów i nieczystości (Hebrajczyków 12.15). Jasne jest, że potrzeba biblijnej metody rozwiązywania konfliktu.
Nowy Testament ma wiele nakazów dla wierzących, które wskazują na życie w pokoju ze sobą wzajemnie. Wielokrotnie poucza nas, abyśmy kochali siebie wzajemnie (Ew. Jana 13.34; Rzymian 12.10), abyśmy żyli w pokoju i harmonii ze sobą wzajemnie (Rzymian 15.5; Hebrajczyków 12.14), abyśmy rozwiązywali nieporozumienia między sobą (2 Koryntian 13.11), abyśmy byli cierpliwi, mili i czuli wobec siebie wzajemnie (1 Koryntian 13.4), abyśmy innych uważali za ważniejszych od siebie (Filipian 2.3), abyśmy nosili ciężary innych (Efezjan 4.2) i abyśmy radowali się w prawdzie (1 Koryntian 13.6). Konflikt jest przeciwieństwem zachowania chrześcijańskiego jakie przedstawia Pismo Święte.
Są chwile, gdy- pomimo naszych starań związanych z pojednaniem- różne kwestie uniemożliwiają nam rozwiązanie konfliktu w kościele. Istnieją dwa miejsca w Nowym Testamencie, które jasno i jednoznacznie odnoszą się do rozwiązywania konfliktu, w którym grzech jest obecny. W Ew. Mateusza 18.15-17 Jezus podaje nam kroki postępowania z grzeszącym bratem. Zgodnie z tym fragmentem, w przypadku konfliktu związanego z jawnym grzechem, mamy najpierw porozmawiać jeden na jeden, później- jeśli nadal pozostaje nierozwiązany- powinien być przedstawiony małej grupie, a ostatecznie- jeśli problem nadal istnieje- należy przedstawić go całej wspólnocie.
Innym fragmentem, gdzie jest o tym wyraźnie mowa jest Ew. Łukasza 17. W wersetach 3-4, Jezus mówi, "Miejcie się na baczności. Jeśliby zgrzeszył twój brat, strofuj go, a jeśli się upamięta, odpuść mu. A jeśliby siedemkroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie, i siedemkroć zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, odpuść mu." Istotną częścią rozwiązywania konfliktu jest przebaczenie. Ostatecznym celem każdego rodzaju postępowania dyscyplinarnego powinno być zawsze przywrócenie, odnowienie grzesznej osoby.
Czasami konflikt ma bardziej związek z preferencjami dotyczącymi stylu czy starciami różnych osobowości, niż z grzechem jako takim. W takich przypadkach, dobrze jest sprawdzić własne motywy i pamiętać "nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze" (Filipian 2.3-4). Jeśli rzeczywiście nie zgadzamy się z kimś na temat preferencji dotyczących stylu - najlepszym sposobem osiągnięcia określonego celu- służby, budżetu kościoła, tego, jak powinno przebiegać nabożeństwo itp. - powinno być zaangażowanie się w dyskusję i dojście do wzajemnego porozumienia. W Filipian 4.2-3 Paweł usilnie prosi Ewodię i Syntychę, aby były "jednomyślne w Panu", a innych aby im pomogli. Musimy uniżyć siebie, aby prawdziwie słuchać siebie wzajemnie, zabiegając o pokój w ciele (Rzymian 12.16, 18). Powinniśmy również poszukiwać Bożej mądrości i wskazówek (Jakuba 1.5). Prawdą jest, że czasami najlepiej jest dostrzec, że Bóg ma różne powołania czy drogi życiowe. Ale powinniśmy uczynić wszystko co w naszej mocy, aby nie podzielić się w złości.
Powodem, dla którego rozwiązywanie konfliktu jest tak trudne jest to, że nie jesteśmy chętni postawić się w niewygodnej sytuacji. Często też nie jesteśmy chętni uniżyć siebie na tyle, by przyznać, że możemy się mylić, albo zrobić wszystko, co trzeba, aby naprawić błąd, jeśli się mylimy. Ci, którzy najlepiej radzą sobie z rozwiązywaniem konfliktów, to często ci, którzy woleliby nie konfrontować innych w kwestii ich grzechu, ale nadal robią to z posłuszeństwa Bogu. Jeśli sprawa jest stosunkowo niewielka, może się zdarzyć, że najlepiej będzie wykazać się wyrozumiałością i przeoczyć przewinienie (Ks. Przyp. Salomona 19.11). Gdy nie można tego pominąć, człowiek musi zabiegać o pojednanie. Dla Boga jest to tak ważna kwestia, że pokój z Nim i pokój z innymi są nierozerwalnie ze sobą splecione (Ew. Mateusza 5.23-24).
English
Co mówi Biblia na temat rozwiązywania konfliktów?
