Pytanie
Jak mogę przezwyciężyć kryzys wiary?
Odpowiedź
Termin kryzys wiary zwykle odnosi się do momentu, w którym dana osoba czuje, że nie może już dłużej służyć Bogu ani podążać za Chrystusem. Osoba przechodząca kryzys wiary jest kuszona, by odwrócić się od wszystkiego, w co wierzyła. Kiedy czujemy, że stoimy w obliczu kryzysu wiary, powinniśmy zadać sobie kilka pytań:
1. W co wierzyłem? Idea "wiary" stała się modna, a niektórzy używają tego słowa jako sposobu na wskazanie, jak głębocy i duchowi są. Ale wiara jest tylko tak dobra, jak jej obiekt. Możesz mieć wiarę w most, ale jeśli jest on zbudowany z gnijącego drewna i zbudowany przez klasę czwartoklasistów, nie jest mądrze przez niego przechodzić. Tak więc duchowa wiara jest tylko tak dobra, jak jej fundament.
Możemy mieć coś, co nazywamy "kryzysem wiary", kiedy coś, w co wierzyliśmy, nas zawodzi. Ale wiele razy to, co nazywaliśmy "wiarą", było jedynie źle ulokowanym zaufaniem do wymyślonego przez nas boga. Czy nasze zaufanie pokładaliśmy w Bogu - czy w przekonaniu, że nigdy nie doświadczymy kłopotów określonego rodzaju? Czy Pan był obiektem naszej wiary - czy przyjaciel lub członek rodziny, który nas zawiódł? Jeśli pokładamy naszą wiarę w czymkolwiek innym niż Osoba i Dzieło Jezusa Chrystusa, mamy zagwarantowane rozczarowanie (Ew. Jana 3:36).
2. Co spowodowało kryzys wiary? Często kryzys wiary jest wynikiem tragedii. Śmierć kogoś bliskiego, zdrada duchowego mentora, zerwany związek lub inny rodzaj wyniszczającej straty może sprawić, że zaczniemy wątpić, czy Bóg w ogóle zwraca na nas uwagę. Czasami, pod koniec serii emocjonalnych ciosów, znajdujemy się w punkcie kryzysowym. Dobrze jest zidentyfikować, co nas do tego doprowadziło, aby lepiej zrozumieć naturę naszego rozczarowania i wiedzieć, gdzie leży prawdziwa rana.
3. Na co moim zdaniem zasługuję, a czego nie otrzymałem? U podstaw większości kryzysów wiary leży następujący fakt: coś powinno wydarzyć się w taki, a nie inny sposób. Kiedy przeżywamy życie z wieloma "powinienem", narażamy się na rozczarowanie. Na przykład: "Powinienem był dostać piątkę z tego testu". "Powinien mnie kochać po tym wszystkim, co dla niego zrobiłam". "Bóg powinien był uzdrowić moje dziecko". U podstaw tych stwierdzeń leży niewypowiedziane założenie, że wiemy więcej niż Bóg. Określamy, co "powinno" się wydarzyć, a Bóg jest nam winien dostosowanie rzeczywistości do naszych oczekiwań.
Większość chrześcijan, którzy chodzili z Bogiem przez dłuższy czas, doświadczyła przynajmniej jednego kryzysu wiary. Eliasz doświadczył takiego kryzysu, gdy królowa Jezebel zagroziła, że go zabije. Uciekając w obawie o swoje życie, Eliasz "Szedł przez cały dzień, aż usiadł pod jakimś jałowcem i życzył sobie śmierci. Dosyć już, PANIE — prosił. — Zakończ moje życie, bo nie jestem lepszy niż moi ojcowie." (1 Krl 19:4). Oto pobożny człowiek zmagający się z depresją i zaczynający tracić wizję tego, dlaczego służył Bogu.
A. W. Tozer napisał: "Wątpliwe jest, czy Bóg może bardzo błogosławić człowieka, dopóki go głęboko nie zrani" (The Root of the Righteous, rozdz. 39, "Glorify His Name!"). Czasami reagujemy na to zranienie kryzysem wiary. Ale to, co wydaje nam się końcem, często jest początkiem nowego rozdziału w naszym życiu. Kryzys wiary jest czasem koniecznym, aby zburzyć nasze dziecinne iluzje na temat Boga i odkryć, kim On naprawdę jest.
Kryzys wiary może doprowadzić nas do punktu takiej desperacji, że jesteśmy gotowi robić rzeczy po Bożemu, bez względu na koszty. Aby przezwyciężyć kryzys wiary, musimy całkowicie poddać się Bożemu planowi dla nas. Przekazywanie Bogu instrukcji dotyczących tego, jak powinno wyglądać nasze życie, prowadzi do kryzysu wiary, gdy Bóg nie postępuje zgodnie z naszymi instrukcjami. W naszej "ciemnej nocy duszy" możemy odkryć, że nie oddaliśmy Mu całego serca, jakiego wymaga (Mk 12:29-30).
Aby przezwyciężyć kryzys wiary, musimy pokutować za wszelkie grzechy w naszym życiu. Pokuta jest bramą do wolności, dlatego szatan i nasze ciało z nią walczą. W naszych zmaganiach często robimy wszystko, tylko nie pokutujemy. Będziemy płakać, narzekać, użalać się nad sobą i potępiać się - ale Bóg nie prosi o nic takiego. Jezus ostrzegł kościół w Efezie, że choć wciąż zachowywali pozory, ich serca stały się wobec Niego oziębłe: "Przypomnij sobie, skąd spadłeś. Opamiętaj się! Wróć do pierwszych czynów! Bo jeśli się nie opamiętasz, przyjdę do ciebie i ruszę twój świecznik z jego miejsca. " (Objawienie 2:5).
Przezwyciężając kryzys wiary, musimy obnażyć nasze serca przed Panem, wylać nasze dusze i na nowo poddać się Jego woli względem naszego życia (List do Galacjan 2:20). Musimy obalić bożki, które wznieśliśmy w naszych sercach i pozbyć się wszelkich światowych myśli, które nosimy w naszych umysłach (2 Koryntian 10:5). Następnie, przez wiarę, prosimy o owoce, które znów mogą stać się naszym udziałem: miłość, radość, pokój, wyrozumiałość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie (Ga 5:22-23).
Psalmiści stanęli w obliczu wydarzeń życiowych, które mogły doprowadzić ich do kryzysu wiary (Ps 10:1-11; 13:1-4; 22:1-18). Pisali o tych wydarzeniach i nie bali się być szczerzy wobec Boga w swoich emocjonalnych zmaganiach. Przezwyciężając duchowy kryzys, możemy modlić się tym psalmem do Pana, niezależnie od tego, czy "czujemy to" w danym momencie: "Wysłuchaj, Panie, i bądź mi litościwy; Panie, bądź mi pomocą. Przemieniłeś moje zawodzenie w taniec, zdjąłeś ze mnie wór i przyodziałeś mnie w radość, aby moje serce śpiewało Twoją chwałę i nie milczało. Panie, Boże mój, będę Cię chwalił na wieki" (Psalm 30:10-12).
English
Jak mogę przezwyciężyć kryzys wiary?
