Pytanie
Czy Biblia rzeczywiście naucza monogamii?
Odpowiedź
Monogamia jest praktyką lub stanem związanym z byciem w związku małżeńskim tylko z jedną osobą. Gdy Bóg ustanowił przymierze małżeńskie, zaplanował relację monogamiczną. W 1 Ks. Mojżeszowej 2.21-22 Bóg stworzył Adama, a potem ukształtował kobietę, Ewę, z jednego jego żebra i przyprowadził ją do mężczyzny. Bóg nie stworzył kilku kobiet dla Adama, co byłoby pomocne w spełnieniu nakazu zaludnienia ziemi (1 Ks. Mojżeszowa 1.27-28). Adam odpowiedział radosnym oświadczeniem, że Ewa była "kością z kości moich i ciałem z ciała mojego" (1 Ks. Mojżeszowa 2.23; tłum. Biblia Warszawska), po której następuje taka deklaracja: "Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem" (werset 24; tamże). Jezus powtórzył tą prawdę, gdy został zapytany o rozwód (Ew. Mateusza 19.5). A później dodał, "A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza" (Ew. Mateusza 19.6; tłum. Biblia Warszawska). Od samego początku Biblii, monogamia jest wzorem.
Stary Testament zawiera wiele przykładów ludzi, którzy porzucają monogamię. Wielu patriarchów i królów miało wiele żon. Nawet Dawid i Salomon, Boży wybrani przywódcy, zwiększyli ilość żon w czasie trwania ich rządów i Biblia dziwnie milczy na temat tego pozornego naruszenia pobożności.
5 Ks. Mojżeszowa 17.27 konkretnie zakazuje gromadzenia żon przez królów Izraela. A ponieważ Biblia jest taka uczciwa na temat ludzkości i porażek nawet tych, których Bóg wielce używał, to wiernie rejestruje problemy, jakie pojawiały się z powodu ich wielu żon.
W każdej relacji biblijnej dotyczącej mężczyzn posiadających wiele żon, istnieje konflikt. Rodziny nie opierające się na relacjach monogamicznych płaciły cenę. Abraham, Sara i Hagar tworzyli pierwszy "miłosny trójkąt", który się zepsuł- narodziła się zazdrość, gdy młoda Hagar zaszła w ciążę, a starsza Sara nie mogła (1 Ks. Mojżeszowa 16.1-5). Rachela i Lea walczyły o miłość Jakuba, co doprowadziło do sprowadzenia służących, aby stały się konkubinami ich męża (1 Ks. Mojżeszowa 30). Prorok Samuel urodził się w domu, w którym jego matka Anna była stale prowokowana przez drugą żonę męża - Peninę (1 Ks. Samuela 1.4-6).
W domostwie króla Dawida pomnażanie żon i dzieci doprowadziło do takiej dysfunkcji, że sytuacja ta mogła być ich własnym reality show. Córka Dawida z jednej żony- Tamar została zgwałcona przez syna Dawida z innej żony- Amnona (2 Ks. Samuela 13). Gdy rodzony brat Tamar- Absalom dowiedział się o tym zhańbieniu, uknuł zemstę i później zabił przyrodniego brata Amnona. Niewłaściwe postępowanie Dawida z jego dysfunkcyjnym domem doprowadziło do nienawiści jego syna Absaloma do niego i późniejszej próby objęcia tronu. Gdyby Dawid uchwycił się monogamii, żadna z tych druzgocących sytuacji by się nie wydarzyła, i może nigdy nie musiałby uciekać przed własnym synem, by ratować własne życie (2 Ks. Samuela 15.14).
Historia Salomona w szczególności pokazuje głupotę posiadania kilku żon. Król Salomon otrzymał wszystko to, co pragnęło jego serce. Bóg obdarzył go mądrością ponad tą, którą posiadał jakikolwiek człowiek (1 Ks. Królewska 4.29-30) i pobłogosławił go także materialnie (1 Ks. Królewska 10.23). Bóg dał mu nawet "wytchnienie ze wszystkich stron", tak że nie miał "przeciwnika ani złej przygody" (1 Ks. Królewska 5.4). Salomon otrzymał wielki zaszczyt budowania świątyni Pana (1 Ks. Królewska 5.5). Jednak poślubił wiele żon z różnych krajów, a na starość jego serce odwróciło się od Pana z powodu bałwochwalstwa jego żon (1 Ks. Królewska 11.3-4). Gdyby Salomon zadowolił się swoją pierwszą żoną i pozostał monogamistą, nigdy by nie popadł w taką pokusę i mógłby pozostać wiernym Panu, aż do swojej śmierci.
W czasach Nowego Testamentu monogamia była normą w kulturze żydowskiej. Jezus nauczał monogamii. Gdy Jezus został zapytany na temat rozwodu, Jego odpowiedź silnie wskazywała na małżeństwo pomiędzy jednym mężczyzną i jedną kobietą, bez cienia poligamii: "Ale od początku stworzenia uczynił ich Bóg mężczyzną i kobietą. Dlatego opuści człowiek ojca swego oraz matkę i połączy się z żoną swoją. I będą ci dwoje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza" (Ew. Marka 10.6-9). Gdy Jezus mówi, że "dwoje stanie się jednym ciałem", oczywistą implikacją jest to, że ten związek dotyczy tylko dwóch osób. To nie troje czy więcej osób staje się jednym ciałem; tylko dwoje staje się jednym. Nigdzie Jezus czy pisarze Nowego Testamentu nie wskazują, że ta jedność powinna się pojawić pomiędzy zamężnymi osobami i kimkolwiek innym.
W rzeczywistości, gdy Paweł podaje wyraźny nakaz na temat małżeństwa, odnosi się do fragmentów o byciu "jednym ciałem" i porównuje to do Chrystusa i Jego Oblubienicy, kościoła (Efezjan 5.32). Podsumowuje dając wskazówki mężowi, aby kochał żonę jak kocha siebie samego (werset 33). Nie przekazuje mężowi, aby kochał wszystkie swoje żony. Słowo żona jest w formie pojedynczej. Nadużyciem byłaby próba zastosowania nakazu "jednego ciała" w odniesieniu do jednego mężczyzny i kilku kobiet. Biblia w żadnym miejscu nie sugeruje, że małżeństwo może połączyć kogokolwiek innego niż mężczyznę i kobietę. Koncepcja homoseksualnego małżeństwa jest sprzecznością pojęć.
Pismo Święte bezpośrednio nie odnosi się do praktyki poligamii w Starym Testamencie, ale Bożym pierwotnym zamysłem była ewidentnie monogamia w małżeństwie. Biblia pokazuje skutek posiadania wielu żon i nigdy nie przedstawia poligamii w pozytywnym świetle. Małżeństwo ma być obrazem przymierza Chrystusa z Jego kościołem (2 Koryntian 11.2), obrazem który dobrze pasuje do Bożego planu, że małżeństwo jest dla jednego mężczyzny i jednej kobiety na całe życie.
English
Czy Biblia rzeczywiście naucza monogamii?
