Pytanie
Czym jest prawda moralna?
Odpowiedź
Moralność to nasze definicje dobra i zła: linie oddzielające dobre zachowanie od złego. Moralność nie jest wyjaśnieniem tego, jak rzeczy się mają, ale opisem tego, jak rzeczy powinny wyglądać. Wiąże się to z pewnym poziomem zobowiązań. Nazwanie czegoś "moralnym" oznacza, że powinniśmy aktywnie do tego dążyć, podczas gdy czegoś "niemoralnego" powinniśmy aktywnie unikać. Kiedy nazywamy coś "moralnym", kojarzymy to z pojęciami takimi jak "dobry", "słuszny", "właściwy", "honorowy" czy "etyczny". Natura moralności oznacza również, że układ tych moralnych linii - sposób, w jaki te pojęcia są ułożone - sam w sobie jest moralnym imperatywem, ponieważ temu, co "nie jest moralne", należy się aktywnie przeciwstawiać.
Prawda jest naszą definicją rzeczywistości: liniami oddzielającymi to, co rzeczywiste, od tego, co nierzeczywiste. Prawda jest wyjaśnieniem tego, jak rzeczy mają się naprawdę, a nie tego, jak chcielibyśmy, aby się miały, czy nawet jak powinny się mieć. Kiedy mówimy o "prawdzie", przywołujemy pojęcia takie jak "rzeczywisty", "realny", "faktyczny", "autentyczny" czy "istniejący". Natura prawdy oznacza, że to, co jest nieprawdziwe lub fałszywe, albo nie istnieje, albo nie może się wydarzyć. Prawda jest własnym imperatywem: osoba może ją zaakceptować lub odrzucić, ale nie może być zmieniona przez opinie.
Z pozoru moralność i prawda wydają się zajmować odrębne sfery. Prawda opisuje to, co "jest", a moralność opisuje to, co "powinno być". Mówienie o "prawdzie moralnej" implikuje połączenie tych dwóch idei. Prawda moralna byłaby słuszna i dobra, a także rzeczywista i realna. Oczywiście, ponieważ "to, co jest" i "to, co powinno być" niekoniecznie są identyczne, pojawia się pytanie, czy "prawda moralna" może istnieć w znaczący sposób i jak miałaby wyglądać.
Jak się okazuje, zrozumienie moralności wymaga podobnego podejścia, jak w przypadku każdego innego zbioru faktów: jest ona albo obiektywna, albo subiektywna. Obiektywna moralność - nazywana również "moralnością absolutną" - oznacza coś ustalonego zgodnie z niezmienną perspektywą. Obiektywne zasady moralne są powiązane z niezmiennym, uniwersalnym punktem odniesienia. Subiektywna moralność - zwana również "relatywizmem" - jest powiązana ze zmieniającą się, przesuwającą się lub opartą na preferencjach perspektywą.
Jednym z problemów z "subiektywną moralnością" jest to, że szybko staje się ona sprzecznością w terminach. Jeśli linie definiujące, co jest dobre, a co złe, można przesuwać, to sam cel moralności traci sens. Można sobie wyobrazić, że ten sam wybór w tej samej sytuacji można nazwać "moralnym" lub "niemoralnym" w zależności od różnych punktów odniesienia. To samo w sobie przekreśla cel moralności. W takim przypadku praktyczne decyzje mogłyby zostać całkowicie odwrócone. To, że subiektywna moralność jest wewnętrznie sprzeczna, oznacza, że rzeczywista moralność jest powiązana z czymś obiektywnym. Oznacza to, że bardziej racjonalne jest twierdzenie, że "prawda moralna" istnieje, niż twierdzenie, że jej nie ma.
Ostatecznie jedyną rozsądną podstawą prawdy moralnej jest Bóg. Niestworzony, niezmienny, doskonały standard pasowałby jednocześnie do definicji prawdy i moralności. Każda podstawa porównania lub osądu ostatecznie opiera się na założonym "absolutnym" standardzie. Niezależnie od tego, czy chodzi o to, co "jest", czy o to, co "powinno być", jedyną rozsądną podstawą jest Bóg. Oznacza to, że to, co Bóg nazywa "dobrym", jest standardem moralności: to jest "prawda moralna".
English
Czym jest prawda moralna?
