Pytanie
Co Biblia mówi o motywacjach?
Odpowiedź
Biblia ma wiele do powiedzenia na temat naszych motywacji. Motyw to podstawowy powód każdego działania. Ks. Przyp. Salomona 16.2 mówi: "Każdy jest przekonany, że żyje, jak trzeba, lecz Pan osądza wnętrze człowieka" (tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Ponieważ ludzkie serce jest bardzo zwodnicze (Ks. Jeremiasza 17.9), możemy łatwo oszukać samych siebie co do naszych własnych pobudek. Możemy udawać, że wybieramy pewne działania dla Boga lub dla dobra innych, podczas gdy w rzeczywistości kierujemy się egoistycznymi pobudkami. Bóg nie daje się zwieść naszemu egoizmowi i "przenika aż tam, gdzie duch styka się z duszą, a szpik ze stawem kości, i osądza najskrytsze pragnienia i zamysły ludzkiego serca" (Hebrajczyków 4.12; tłum. Biblia Warszawsko- Praska).
Istoty ludzkie mogą działać z różnych pobudek, często negatywnych. Pycha, gniew, zemsta, poczucie własnej wartości lub pragnienie aprobaty mogą być katalizatorami naszych działań. Każda motywacja pochodząca z naszego grzesznego ciała nie jest miła Bogu (Rzymian 8.8). Bóg ocenia nawet stan naszych serc, gdy składamy Mu ofiary (2 Koryntian 9.7). Samolubne motywy mogą utrudniać nasze modlitwy. Jakuba 4.3 mówi: "Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności" (tłum. Biblia Warszawska). Ponieważ nasze serca są tak zwodnicze, powinniśmy nieustannie oceniać nasze własne motywy i być gotowi na szczerość wobec samych siebie w kwestii tego, dlaczego decydujemy się na określone działanie.
Możemy nawet głosić i usługiwać z nieczystych pobudek (Filipian 1.17), ale na Bogu nie robi to wrażenia (Ks. Przyp. Salomona 21.27). Jezus odniósł się do tej kwestii w Ew. Mateusza 6.1, mówiąc: "Baczcie też, byście pobożności swojej nie wynosili przed ludźmi, aby was widziano; inaczej nie będziecie mieli zapłaty u Ojca waszego, który jest w niebie". Osoby zaangażowane w służbę muszą być czujne na tę tendencję do samolubstwa, ponieważ służba rozpoczęta z czystych pobudek może szybko przerodzić się w samolubną ambicję, jeśli nie będziemy strzec naszych serc (Ks. Przyp. Salomona 4.23).
Jaka jest więc właściwa motywacja? 1 Tesaloniczan 2.4 mówi: "jak zostaliśmy przez Boga uznani za godnych, aby nam została powierzona ewangelia, tak mówimy, nie aby się podobać ludziom, lecz Bogu, który bada nasze serca." Bóg jest zainteresowany naszymi motywami nawet bardziej niż naszymi działaniami. 1 Koryntian 4.5 mówi, że kiedy Jezus przyjdzie ponownie, "ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga." Bóg chce, abyśmy wiedzieli, że widzi to, czego nie widzi nikt inny. On wie, dlaczego robimy to, co robimy i pragnie nagrodzić tych, których serca są wobec Niego prawe. Możemy zachować czyste intencje, nieustannie poddając każdą część naszego serca kontroli Ducha Świętego.
Oto kilka konkretnych pytań, które pomogą nam ocenić nasze własne motywy:
1. Jeśli nikt nigdy nie dowiedziałby się o tym, co robię (daję, służę, poświęcam się), czy nadal bym to robił?
2. Jeśli nie byłoby żadnej widocznej korzyści z robienia tego, czy nadal bym to robił?
3. Czy z radością przyjąłbym niższe stanowisko, gdyby Bóg mnie o to poprosił?
4. Czy robię to dla pochwały innych, czy dla tego, jak się z tym czuję?
5. Gdybym musiał cierpieć za kontynuowanie tego, do czego Bóg mnie powołał, czy kontynuowałbym?
6. Jeśli inni źle zrozumieją lub skrytykują moje działania, czy przestanę?
7. Jeśli ci, którym służę, nigdy nie okażą mi wdzięczności lub nie odwdzięczą mi się w żaden sposób, czy nadal będę to robić?
8. Czy oceniam swój sukces lub porażkę na podstawie wierności temu, o co poprosił mnie Bóg, czy też na podstawie tego, jak wypadam na tle innych?
Osobiste satysfakcje, takie jak wyjazd na wakacje czy wygrana w zawodach, nie są złe same w sobie. Motywacja staje się problemem, gdy nie jesteśmy ze sobą szczerzy co do tego, dlaczego coś robimy. Kiedy sprawiamy wrażenie, że jesteśmy posłuszni Bogu, ale nasze serca są zatwardziałe, Bóg wie. Oszukujemy siebie i innych. Jedynym sposobem, w jaki możemy działać z czystych pobudek, jest "chodzenie w Duchu" (Galacjan 5.16, 25). Kiedy pozwalamy Mu kontrolować każdą część nas, naszym pragnieniem jest podobanie się Jemu, a nie sobie. Nasza cielesność nieustannie domaga się wywyższenia i tylko wtedy, gdy chodzimy w Duchu, nie będziemy zaspokajać tych pragnień naszego ciała.
English
Co Biblia mówi o motywacjach?
