Pytanie
Kim jest "gorący" chrześcijanin?
Odpowiedź
Być "gorącym" oznacza być chętnym, gorliwym lub "płonącym" entuzjazmem. Czasami mówimy o "rozpalaniu ognia" w kimś, przez co rozumiemy "motywowanie" tej osoby lub "zachęcanie" jej do działania. Pokrewne wyrażenia używane w kościele to płonący chrześcijanin ("gorliwy chrześcijanin") i płonący dla Pana ("pełen entuzjazmu dla Boga"). Takich idiomów nie ma w Biblii, ale znajdujemy tam przykłady ludzi z "płonącą" gorliwością i opisy dzieła Pana przy użyciu terminów związanych z "ogniem".
Starotestamentowym odpowiednikiem "rozpalonego" chrześcijanina jest osoba, która miała gorliwość dla Pana i działała zgodnie z nią. Przykłady obejmują Pineasza (Liczb 25:10-11), Dawida (1 Samuela 13:14; 1 Królewska 3:6), Eliasza (1 Królewska 19:10-14), Ezechiasza (2 Królewska 18:1-7) i Jozjasza (2 Królewska 22-23).
Jan Chrzciciel powiedział tłumom o nadchodzącym Mesjaszu: "On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem" (Mt 3:11). Proroctwo to wypełniło się po raz pierwszy w dniu Pięćdziesiątnicy po zmartwychwstaniu Jezusa. Uczniowie byli schowani w domu, obawiając się prześladowań, kiedy Duch Święty zstąpił na każdego z nich w postaci "języków ognia" (Dz 2:2-3). Natychmiast ich strach został zastąpiony nadprzyrodzoną śmiałością i gorliwością dla Pana. Ci "płonący chrześcijanie" wyszli na ulice Jerozolimy i nieustraszenie głosili ewangelię ogromnym tłumom, w tym również ludziom, którzy niedawno zamordowali Chrystusa.
Rezultatem był niewątpliwie cud. Trzy tysiące ludzi przyszło do Chrystusa po jednym kazaniu (Dzieje Apostolskie 2:41). Ci nowi wierzący, którzy z pewnością "płonęli dla Pana", wykazywali się miłością, ofiarnym dawaniem i służbą innym. Fenomenalny wzrost kościoła trwał nadal, gdy apostołowie kontynuowali głoszenie, a "wszyscy byli pełni podziwu dla wielu cudów i znaków czynionych przez apostołów" (werset 43).
Apostołowie "płonący" odznaczali się odwagą, by służyć Bogu bez kompromisów, bez względu na osobiste koszty lub niebezpieczeństwo. Sanhedryn był zdumiony "odwagą Piotra i Jana", którzy byli "niewykształconymi, zwykłymi ludźmi" (Dz 4:13). Gdy zostali aresztowani i nakazano im zaprzestać głoszenia o Jezusie, apostołowie odpowiedzieli: "Sami osądźcie, czy jest rzeczą słuszną w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga. Nie możemy bowiem nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy" (wersety 19-20). Następnym razem, gdy zostali aresztowani i kazano im się zatrzymać, odpowiedzieli: "Musimy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom!". (Dzieje Apostolskie 5:29). Kiedy zostali pobici, cieszyli się, że "uznano ich za godnych cierpieć hańbę dla Imienia" (werset 41). Tak zachowują się ci, którzy "płoną" dla Pana.
Przed ukrzyżowaniem Jezus ujawnił niektóre z trudności, jakie napotkają Jego naśladowcy. Chrześcijanie mieli nie tylko spotkać się z opozycją ze strony władców, ale nawet ze strony własnych rodzin: "(49) Przyszedłem rzucić na ziemię ogień i bardzo bym pragnął, aby już zapłonął. (50) Mam być zanurzony w chrzcie i dopóki się to nie stanie, będę przeżywał udrękę. (51) Czy myślicie, że zjawiłem się, aby dać ziemi pokój? Nie! Mówię wam, raczej podział. (52) Odtąd bowiem pięcioro w jednym domu będzie podzielonych: troje przeciw dwojgu i dwoje przeciw trojgu. (53) Będą podzieleni ojciec z synem i syn z ojcem, matka z córką i córka z matką, teściowa z synową, a synowa z teściową." (Łk 12:49-53).
Przeciwieństwem "gorącego" chrześcijanina jest chrześcijanin letni. Bogaci, zadowoleni z siebie wierzący w Laodycei zostali skarceni przez Pana: "(15) Wiem o twoich czynach. Nie jesteś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! (16) A ponieważ jesteś letni, nie gorący i nie zimny, wypluję cię z moich ust." (Objawienie 3:15-16). Letniość jest najmniej pożądanym atrybutem wody lub duchowego zaangażowania. Duchowo, osoba, która jest "gorąca" lub "płonie" dla Chrystusa, może być bardzo użyteczna. Ale osoba, która jest "letnia" w stosunku do Jezusa, ma tylko letnie zaangażowanie i żyje bez radości, bez miłości i bez ognia Ducha. "Będą postępować religijnie, ale odrzucą moc, która mogłaby uczynić ich pobożnymi" (2 Tymoteusza 3:5).
Chrześcijanie, którzy "płoną" dla Pana, odrzucają bezpieczne, wygodne życie na rzecz wypełniania woli Bożej; aktywnie "dążą do sprawiedliwości, pobożności, wiary, miłości, wytrwałości i łagodności" (1 Tymoteusza 6:11). Są "chętni do czynienia tego, co dobre" (Tytusa 2:14). Niektórzy dzisiejsi wierzący powinni posłuchać rady Pawła: "Przypominam ci, abyś rozpalił duchowy dar, który dał ci Bóg" (2 Tymoteusza 1:6).
English
Kim jest "gorący" chrześcijanin?
